Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  millet
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Doświadczenia polowe przeprowadzono w latach 2005 i 2006 w dwóch miejscowościach: Lipniku, koło Stargardu Szczecińskiego (gleba klasy bonitacyjnej IVb, kompleks przydatności rolniczej żytni dobry), i Kruszynie Krajeńskim, koło Bydgoszczy (gleba klasy bonitacyjnej V, kompleks przydatności rolniczej żytni słaby. Doświadczenia założono w układzie zależnym „split-plot” w 3 powtórzeniach. Badano dwa czynniki: nawadnianie (kontrola, deszczowanie) i nawożenie azotem (0, 40, 80 i 120 kg N·ha–1). Plony prosa uprawianego na glebie klasy V bez nawadniania zależały od ilości opadów w okresie wegetacji. Mniejsze plony (1.46 t·ha–1) zanotowano w roku o niższych opadach (161 mm od 1 maja do 31 sierpnia). Większe plony (2,45 t·ha–1) otrzymano w roku z wyższymi opadami (229 mm). Potrzeby wodne prosa w okresie wegetacji (maj – sierpień), oszacowane jako tzw. opady optymalne według Klatta i Pressa, były większe na glebie bardzo lekkiej (V klasa) w Kruszynie Krajeńskim (wynosząc odpowiednio 278 i 294 mm) niż policzone dla gleby lekkiej (klasa IVb) w Lipniku (odpowiedno 260 i 256 mm). Najwyższe niedobory opadów w okresie wegetacji prosa, policzone jako różnica pomiędzy opadami optymalnymi według Klatta i Pressa dla określonego miesiąca a sumą opadów rzeczywistych, zanotowano w lipcu. Efekty produkcyjne nawadniania zależały od kompleksu glebowego. Deszczowanie istotnie zwiększyło plony ziarna prosa odmiany ‘Jagna’ o 1,9 t·ha–1 (97%) na glebie bardzo lekkiej (Kruszyn Krajeński). W warunkach gleby lekkiej (Lipnik) deszczowanie zwiększyło plony ziarna o 0,6 t·ha–1 (17%). Wzrastające dawki nawożenia azotowego (od 0 do 120 kg N·ha–1) spowodowały (w warunkach deszczowania) istotny przyrost plonu ziarna prosa do poziomu 4,53 t·ha–1 na glebie V klasy i 4,07 t·ha–1na glebie klasy IVb.
The effect of light irradiance on the amount of ATP synthase α-subunit in mesophyll (M) and bundle sheath (BS) chloroplasts of C4 species such as maize (Zea mays L., type NADP-ME), millet (Panicum miliaceum, type NAD-ME) and guinea grass (Panicum maximum, type PEP-CK) was investigated in plants grown under high, moderate and low light intensities equal to 800, 350 and 50 μmol photons m -2 s -1, respectively. The results demonstrate that α-subunit of ATP synthase in both M and BS chloroplasts is altered by light intensity, but differently in the investigated species. Moreover, we identified two isoforms of the CF1 α-subunit, called α and ά. The CF1 α-subunit was the major isoform and was present in all light conditions, whereas ά was the minor isoform in low light. A strong increase in the level of the ά-subunit in maize mesophyll and bundle sheath thylakoids was observed after 50 h of high light treatment. The α and ά-subunits from investigated C4 species displayed apparent molecular masses of 64 and 67 kDa, respectively, on SDS/PAGE. The presence of the ά-subunit of ATPase was confirmed in isolated CF1 complex, where it was recognized by antisera to the α-subunit. The N-terminal sequence of ά-subunit is nearly identical to that of α. Our results indicate that both isoforms coexist in M and BS chloroplasts during plant growth at all irradiances. We suggest the existence in M and BS chloroplasts of C4 plants of a mechanism(s) regulating the ATPase composition in response to light irradiance. Accumulation of the ά isoform may have a protective role under high light stress against over protonation of the thylakoid lumen and photooxidative damage of PSII.
Celem badań przeprowadzonych w latach 2005-2006 w Kruszynie Krajeńskim koło Bydgoszczy było określenie masy korzeni prosa zwyczajnego (Panicum miliaceum L.) odmian: Gierczyckie i Jagna oraz ich rozmieszczenia w glebie bardzo lekkiej w warunkach deszczowania i nawożenia azotem. Stwierdzono, że masa i rozmieszczenie korzeni w glebie zależą od nawadniania i nawożenia azotowego. Deszczowanie przyczyniło się do zwiększenia masy korzeni u odmiany Gierczyckie o 11%, a u odmiany Jagna o 53%, przy jednoczesnym ich rozroście w warstwie przypowierzchniowej. Nawożenie azotowe istotnie zwiększyło masę korzeni prosa, przy czym największy wzrost u odmiany Gierczyckie stwierdzono po zastosowaniu azotu w dawce 80 i 120 kg·ha⁻¹ (wzrost o 82 i 52%), a u odmiany Jagna – w dawce 40 i 80 kg·ha-¹ (wzrost o 43 i 51%). Deszczowanie rozszerza wartość stosunku współczynnika P : K (plonu ziarna – P – do masy korzeni – K), natomiast nawożenie azotem ten stosunek zawęża.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.