W artykule przedstawiono ocenę zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych osób o niskich dochodach przez gminy. Uwzględniono przy tym przestrzenne zróżnicowanie tego zjawiska wewnątrz kraju. Wielkość gminnych zasobów mieszkaniowych w Polsce w okresie ostatniego ćwierćwiecza wyraźnie się zmniejszyła. Jest to wynik lokalnej polityki mieszkaniowej nastawionej na intensywną prywatyzację oraz niewielkie zainteresowanie budownictwem komunalnym przez władze samorządowe. W efekcie wielkość gminnych zasobów mieszkaniowych jest niewystarczająca. Udział komunalnych zasobów mieszkaniowych w ogólnej liczbie mieszkań w 2013 roku przekraczał 10,0% jedynie w województwach dolnośląskim (11,6%) i śląskim (10,5%). Na podstawie zaproponowanego w artykule wskaźnika optymalizującego komunalne zasoby mieszkaniowe w wybranych 37 miastach Polski oszacowano wielkość zasobów, która odpowiadałaby potrzebom mieszkańców. Dysproporcja pomiędzy udziałem zastanym a optymalnym była największa w miastach liczących od 25 do 100 tys. osób. Dokonano również charakterystyki zasobów mieszkaniowych w gminach na tle mieszkalnictwa społecznego w krajach Unii Europejskiej. Ponadto zidentyfikowano problemy związane z gospodarowaniem zasobami mieszkaniowymi przez gminy, wśród których należy wskazać m.in. nieskuteczną politykę czynszową.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.