Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  mieszance dialleliczne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Dziedziczenie szeregu morfologicznych cech systemu korzeniowego analizowano w diallelicznym układzie krzyżowań (Ps + F₂s) pszenicy ozimej. W czynnikowym doświadczeniu wazonowym, przeprowadzonym w fitotronowej komorze wzrostowej, rośliny rosły w specjalnych wazonach (tzw. 'root box’) w warunkach kontrolnych (K), suszy (D) i obniżonego zaopatrzenia w azot (N). W stadium krzewienia (stadium 21/22 Zadoksa) korzenie oddzielono od podłoża przez delikatne wymywanie, a ich cechy zmierzono przy pomocy specjalnego systemu pomiarowego. Efekty GCA okazały się najistotniejsze dla wariancji większości cech, z wyjątkiem całkowitej długości korzeni (TLR) i stopnia rozgałęzienia korzeni (BRA), wariancji których była głównie związana z efektami SCA. W przypadku niektórych cech, a zwłaszcza suchej masy korzeni (RDM), stosunku R : S i specyficznej długości korzeni (SRL) w warunkach suszy, zanotowano indukowany stresem wzrost proporcji GCA/SCA. Zastosowane niedobory wody i azotu na ogół nie wpływały na znak i zakres efektów GCA, ale istotność takich interakcji GCA- typ podłoża stwierdzono dla TLR i długości korzeni bocznych. Rzadziej notowane interakcje SCA-typ podłoża dotyczyły głównie TLR, a w mniejszym stopniu - stosunku R : S i długości korzeni bocznych. Analiza genetycznych komponentów wariancji wykazała, że efekty addytywnego działania genów miały decydujące znaczenie dla długości korzeni bocznych typy L i TLR, natomiast nieaddytywne działanie genów - dla RDM, SRL i BRA. Odziedziczalność w wąskim sensie większości cech korzeni była bardzo niska (0,01-0,34) i tylko TLR oraz długość korzeni bocznych typy L okazały się cechami o wyższej odziedziczalności (0,27-0,59 i 0,36-0,82). Ten znaczący udział nieaddytywnego działania genów może utrudniać selekcję zmierzającą do poprawy sposobu ukorzeniania się wśród mieszańcowego potomstwa badanej kolekcji pszenicy ozimej.
W czynnikowym doświadczeniu wazonowym, przeprowadzonym w fitotronowej komorze wzrostowej, badano wpływ suszy i niedoboru azotu na zakres i spektrum zmienności genetycznej cech pędu i systemu korzeniowego odmian i diallelicznych mieszańców F₂ pszenicy ozimej. Zjaryzowane siewki rosły do stadium krzewienia (stadium 21/22 Zadoksa) w specjalnych wazonach (tzw. 'root boxy’) przy zmiennym poziomie wilgotności i zawartości N w podłożu. Stwierdzono różnice genotypowe dla wszystkich badanych cech. Najszerszą zmienność genetyczną obserwowano w poziomie odporności na stres, stosunku korzeń : pęd oraz w masie, specyficznej długości i stopniu rozgałęzienia korzeni, a najwęższą - w średniej długości korzeni bocznych i potencjale wodnym liści. Odmiana 'Mironovska 808’ wykształcała najbujniejszy system korzeniowy, ale pochodzące od niej mieszańce formowały bardzo delikatne i słabiej rozgałęzione korzenie. Wśród mieszańców, stosunkowo najlepiej ukorzeniały się mieszańce brytyjskich odmian ‘Maris Huntsman’ i 'Kris’. Reakcja odmian rodzicielskich i ich mieszańców na zastosowane stresy była genotypowo specyficzna. Genotypy silnie i szybko rosnące były zwykle najwrażliwsze na niedobór wody i azotu. Efekty interakcji genotyp- podłoże miały istotny wpływ na wariancję większości badanych cech.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.