Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 36

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  microelement fertilization
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The purpose of study was determination the energetic expenditure of triticale cultivation at different fertilization technique. There were calculated expenditure of treatments, natural resources, materials, durable means and equivalent of real work. It was showed, that the sum of the total energy expenditure in triticale cultivation was from 16723.2 to 21864.8 MJ ha⁻¹. The lower expenditures were with soil fertilization technique without objects with higher manganese dose (10.0 kg ha⁻¹) and with copper, zinc and manganese applied together at nitrogen dose 80 and 120 kg ha⁻¹ independent with microelement dose. The higher sum of total energy expenditure was with all microelements applied together before triticale sawing (to soil) depend on ferlilization before sawing with copper, zinc or manganese. There was not significant different in the same case with spray application of studied microelements. In the energy expenditure structure of triticale cultivation the higher participation (64.4–71.7%) was shoved with raw and materials, the lower (17.2–21.5% and 8.9–11.4%) with immediate energy carriers and exploitation expenditure and, the lowest (2.2–2.7%) with human work.
Field experiments were carried out in the years 1993-1995 on degraded chernozem soil. The aim of the study was to determine the response of two horse bean cultivars — Nadwiślański (traditional) and Tibo (self-determinate) to differentiated fertilization with nitrogen (0, 20, 40 kg per ha) partially before sowing, partially as foliar spray and with multicomponent microelement fertilizers (Agrosol-S, Insol-6, Mikrovit-1). The cultivars Nadwiślański with underterminated growth rhythm had higher yield as result of higher mass of 1000 seeds, number of pods per plant and number seeds per pod. Fertilization with nitrogen and with microelement fertilizers influenced profitable on the horse bean yielding only in the years with favorable rainfalls distribution.
The trifactor experiment was conducted at the Gorzyń Research and Didactic Institute in the years 2002-2004. Its aim was to investigate the influence of foliar fertilization with microelements and seed inoculation on the crop yield and quality of seeds of the leguminous plants. The yield of seeds and the weight of 1000 of them as well as their sowing value and chemical composition depended on the course of weather conditions in individual years and on the species. Foliar fertilization with microelements and seed inoculation did not significantly influence the researched characteristics.
In a field experiment carried out in 2003/04 and 2004/05 growing season in the Agricultural Experimental Station Grabów on the Vistula river, Mazovia Province, the influence of foliar nutrition of winter wheat and oilseed rape with mixed micronutrient fertilizers (Plonvit Z/R) on the volume and quality of grain yield of wheat and rape seed was studied. The fertilizers were used alongside balanced basic fertilization. Wheat and oilseed rape plants nourished with Plonvit Z/R produced a significantly higher yield as compared to plants from the control plots, which were not supplied with this fertilizer. Feeding winter wheat with Plonvit Z invariably led to an increase in protein and wet gluten in grain. However, Plonvit R did not have any positive impact on the content of crude fat in oilseed rape seeds. The content of Fe, Cu, Zn, Mn, B, Mo in wheat grain did not change much under the effect of the nutrition with the fertilizer. However, in seeds of oilseed rape there was a small increase in the concentration of some analyzed micronutrients versus the control objects, which were not subject to foliar nutrition.
The article presents the response of an open pollinated cultivar ‘Warko’ and a hybrid cultivar ‘Esprit’ of winter rye grown on good rye soil suitability complex to delayed sowing date, NPK fertilisation levels, fertilisation with microelements and weed control. The experiment was established in a half replication kn-1 type design. The hybrid cultivar ‘Esprit’ produced yields that were on average 18% higher than those obtained from the open pollinated cultivar ‘Warko’. Delaying the date of sowing by two weeks decreased the winter rye yields by about 10%. The response of both cultivars of rye to the sowing date was identical. The effectiveness of yield increase under the influence of the maximum fertilisation rate was higher for the open pollination cultivar ‘Warko’. Chemical weed control of rye saved 0.24 t grain per ha. The yield of winter rye was determined by the number of ears per 1 m2 and 1000 seed weight.
Zawartość cynku, a także jego bioprzyswajalność zależy od właściwości fizykochemicznych gleby oraz zastosowanych czynników agrotechnicznych, a zwłaszcza nawożenia i zmianowania roślin. W związku z powyższym podjęto badania, których celem było określenie wpływu sposobu aplikacji azotu oraz zastosowanych mikroelementów na zawartość cynku w glebie pod uprawą kukurydzy w monokulturze. Czynnikami doświadczenia były: dwie odmiany kukurydzy, sposób aplikacji azotu oraz nawozy mikroelementowe. Stwierdzono, że po trzech latach badań, średnia całkowita zawartość cynku była zbliżona do zawartości określonej w glebie w roku założenia doświadczenia (2004 rok) pomimo, że uprawiana była roślina o wysokich potrzebach pokarmowych w stosunku do cynku. Zawartość przyswajalnych form cynku w glebie zależała jedynie od zastosowanych dolistnie mikroelementów. Istotnie najniższą, średnio o 22% zawartość przyswajalnych form cynku stwierdzono w glebie, na której uprawiano kukurydzę bez nawożenia mikroelementami w stosunku do wartości stwierdzonych na obiektach, gdzie zastosowano nawożenie cynkiem w postaci ADOB Zn lub Basfoliarem 36 Extra.
Na podstawie wieloletnich doświadczeń polowych stwierdzono, że w warunkach północno-wschodniej Polski, w celu uzyskania wysokiego plonu ziarna pszenżyta jarego odmiany Maja wskazane jest uzupełnienie nawożenia podstawowego miedzią, cynkiem, czy manganem. Największe plony ziarna (6,50 i 5,85 t∙ha-1) uzyskano po zastosowaniu doglebowym manganu w ilości 10 kg∙ha-1 oraz dolistnym dokarmianiu roślin tym składnikiem w ilości 0,2 kg∙ha-1, w obydwu przypadkach razem z dawką 120 kg∙ha-1 azotu. Do zwiększenia nagromadzenia białka właściwego w ziarnie przyczyniło się dolistne dokarmianie pszenżyta wieloskładnikowym nawozem Florovit z dawką 80 i 120 kg∙ha-1 azotu oraz manganem zastosowanym dolistnie w ilości 0,4 kg∙ha-1 i doglebowe nawożenie cynkiem w ilości 10 kg∙ha-1 z większą dawką azotu (120 kg∙ha-1). Pod wpływem mikroelementów w białku ziarna pszenżyta zwiększała się przede wszystkim zawartość jednej z frakcji białek zapasowych (prolamin lub glutelin).
Materiał do badań stanowiło ziarno pszenicy jarej odmiany Eta i Banti uzyskane z trzyletniego doświadczenia polowego przeprowadzonego w latach 2004-2006 w Zakładzie Dydaktyczno-Doświadczalnym w Tomaszkowie. Celem pracy było określenie wpływu nawożenia przedsiewnego i dokarmiania dolistnego manganem oraz manganem, miedzią i cynkiem łącznie, a także „Insolem 3” pszenicy jarej na zawartość manganu i białka w ziarnie. W nawożeniu pszenicy zastosowano przedsiewnie 30,5 kg∙ha-1 fosforu, 83 kg∙ha-1 potasu, natomiast azot w ilości 80 kg∙ha-1 pogłównie (40 kg∙ha-l w czasie krzewienia i 40 kg∙ha-1 w czasie strzelania w źdźbło). Nawożenie manganem wykonano w pięciu wariantach: doglebowo w ilości 5 kg czystego składnika∙ha-1; doglebowo z dodatkiem miedzi i cynku (po 5 kg czystego składnika∙ha-1); dolistnie w ilości 0,2 kg∙ha-1; dolistnie z dodatkiem miedzi i cynku (po 0,2 kg∙ha-1) oraz dolistnie w postaci nawozu „Insol 3” (22,01 g Mn∙ha-1). Zawartość manganu w ziarnie pszenicy oznaczono metodą atomowej spektrofotometrii absorpcyjnej (ASA), po wcześniejszym jego zmineralizowaniu w mieszaninie kwasów chlorowego i azotowego. W próbkach ziarna oznaczono zawartość azotu ogółem metodą Kjeldahla, następnie przeliczono na białko ogółem stosując mnożnik 5,7. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że największą koncentracją manganu charakteryzowało się ziarno pszenicy, którą dokarmiano dolistnie manganem, miedzią i cynkiem łącznie w przypadku odmiany Banti, natomiast „Insolem 3” w odniesieniu do odmiany Eta. Zawartość manganu w ziarnie pszenicy jarej zależała od roku uprawy. Najkorzystniejszy pod tym względem okazał się rok 2006. Zastosowane nawożenie manganem spowodowało obniżenie zawartości białka ogółem w ziarnie pszenicy odmiany Eta. Istotny wpływ na zawartość białka w ziarnie badanych odmian miał rok uprawy.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.