Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  miareczkowanie potencjometryczne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badano układ zawierający: roztwór utleniacza lub reduktora, enzym oraz elektrody: platynową i kalomelową. Stwierdzono, że po dodaniu roztworu reduktora lub utleniacza zmiana potencjału elektrody wykonanej z platyny jest proporcjonalna do ilości dodanej substancji; zależy również od ilości i rodzaju katalizatora z grupy oksydaz. Sporządzając krzywą wzorcową zależności zmiany potencjału elektrody badanej od ilości dodanego enzymu oraz utleniacza lub reduktora, można oznaczać ilość substancji dodanej. Dodatek enzymu zwiększa czułość metody. Metoda ta może znaleźć zastosowanie w analizie żywności.
Celem niniejszej pracy jest optymalizacja procesu miareczkowania kwasów huminowych w obecności silnie buforujących jonów fosforanowych. Analizą optymalizacyjną objęty został zarówno sposób przygotowania próbek, kalibracja aparatury badawczej, mająca na celu ustalenie odpowiednich parametrów technicznych procesu miareczkowania potencjometrycznego, jak również otrzymanie wiarygodnych i powtarzalnych wyników. W niniejszej pracy badania prowadzone były na modelowych roztworach kwasu huminowego (Aldrich HA). Wszystkie badane roztwory, jak również roztwór titranta, wykonano na bazie 1 M NaCl. Dodatek chlorku sodu stabilizował siłę jonową układu, a tym samym zapobiegał wahaniom mierzonego sygnału. W badaniach optymalizacji procesu miareczkowania uwzględnione zostały aspekty przygotowania próbki: stężenie kwasu huminowego (50 i 500 ppm), stężenie substancji silnie buforującej, jonów fosforanowych (0, 600, 1500, 3500 i 7000 ppm), a także parametry techniczne prowadzenia procesu: objętość titranta (0,1 i 0,01ml) i wartość progowa potencjału dryfu w roztworze (10 i 70 mV·min-1). Z otrzymanych danych wyliczono rozkłady pozornych stałych dysocjacji. Na podstawie uzyskanych charakterystyk zbadane zostały optymalne warunki prowadzenia miareczkowania potencjometrycznego w obecności substancji silnie buforujących.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.