Badania dotyczyły fauny glebowej wybranych stanowisk Ojcowskiego Parku Narodowego. Prowadzono je w glebie dwóch stanowisk łąkowych I, II i dwóch leśnych III, IV. Na podstawie wyników dwuletnich badań najwyższą liczebność fauny stwierdzono na stanowisku II, gdzie różnorodność była najmniejsza (14 grup). Spośród 21 grup bezkręgowców najliczniej w glebie występowały Acarina, które stanowiły 30-35%, Collembola (24-47%), larwy Diptera( 8-15%) a na stanowisku IV 28% udział miały Lumbricidae i Enchytraeidae. Wśród fauny glebowej znaczącą pozycję zajmowały larwy Diptera, która wynikała z ich znacznej liczebności i roli, jaką pełnią w procesie glebotwórczym. Larwy Diptera występujące w glebach badanych stanowisk zaklasyfikowano do trzech grup troficznych: saprofagów, drapieżnych i fitofagów. Najwyższe zagęszczenie, różnorodność i biomasę tej grupy wykazano na stanowiskach łąkowych (I, II). Na stanowisku I dominowały saprofagiczne Cecidomyiidae (29%), a na II fitofagiczne Bibionidae (30%). Na stanowiskach leśnych różnorodność larw była podobna, lecz dominowały saprofagiczne Chironomidae (29- 52%). Struktura troficzna w liczebności i biomasie różniła się. Na wszystkich badanych stanowiskach grupą dominującą pod względem liczebności były saprofagiczne larwy, przed fitofagicznymi i drapieżnymi. Natomiast struktura troficzna wyrażona w biomasie wykazywała przewagę fitofagów na stanowiskach I, II, IV (68, 55, 69%), przed saprofagami i drapieżnymi. Tylko na III stanowisku saprofagi miały 50% udział w biomasie, fitofagi 33%, a drapieżne 17%. Relacje troficzne w biomasie różniły się od modelu charakterystycznego dla łąk naturalnych, opracowanego przez Ciesielską [1983] i mogą wskazywać na zakłócenia w podsystemie glebowym badanych stanowisk, spowodowane wpływem antropopresji na przyrodę Ojcowskiego Parku Narodowego.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.