Podjęto badania dotyczące możliwości wykorzystania biologicznych metod utylizacji osadów ściekowych. Użyto do tego celu wierzby z gatunku Salix viminalis L. odmian Yorr i Ulv, które cechują się szybkim przyrostem biomasy. Po mineralizacji wybranych próbek osadu ściekowego i materiału roślinnego oznaczono zawartość: Na, Mg, K, P, N, S, Ca, Cu, Zn, Cd, Pb, Cr metodą absorpcyjnej spektrofotometrii atomowej (spektrofotometr absorpcji atomowej, model Hitachi 8200 z polaryzacją Zeemanowską). W pobranych próbkach określono następujące wskaźniki: pH metodą potencjometryczną, przewodność właściwą metodą konduktometryczną, zawartość azotu ogólnego metodą Kjeldahla, zawartość siarki ogólnej metodą Buttersa-Cheneryego, zawartość fosforu metodą wanadowo-molibdenianową. Zrzezy wierzby wysadzono na poletkach doświadczalnych z osadem ściekowym z oczyszczalni w Krakowie-Płaszowie i Krakowie-Kujawach o powierzchni 50 m². Oznaczenie zawartości wybranych pierwiastków w liściach wierzb wykonano na materiale jednorocznym. Równolegle oceniono przyrost biomasy na podstawie pomiarów długości pędów i suchej masy liści. Uzyskane wyniki pozwoliły na określenie wskaźnika bioakumulacji wybranych metali ciężkich. W pierwszym roku badań zaobserwowano bardzo szybki przyrost biomasy wierzb rosnących na poletku z osadem ściekowym z oczyszczalni w Krakowie-Płaszowie, na poletku z osadem z oczyszczalni w Krakowie-Kujawach wegetacja zrzezów wierzb była sporadyczna. Uzyskane wyniki zawartości metali w liściach wierzby z gatunku Salix viminalis odmian Yorr i Ulv pozwoliły na określenie wskaźnika bioakumulacji wybranych metali ciężkich, takich jak: Cd, Zn, Pb i Cr, który kształtował się na poziomie średnim.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.