Standardowa metoda amerykańska (metoda A) oznaczania substancji alkoholowo nierozpuszczalnych, które decydują o przydatności zielonego grochu na mrożonki i konserwy ( AO AC 1984, s. 608), oparta jest na ekstrakcji pulpy wodnej grochu 80-procentowym alkoholem oraz wielokrotnym przemywaniu alkoholem próbek na sączku i bezpośrednim wyliczaniu procentowej zawartości substancji nierozpuszczalnych w alkoholu. Metoda ta zostala porównana z metodą wodno-etanolową (metoda B) zmodyfikowaną w następujący sposób: sączenie zastąpiono wirowaniem próbek, uzyskując supernatant części rozpuszczalnych w etanolu. Procent wagowy składników rozpuszczalnych w etanolu (a) i nierozpuszczalnych w etanolu (y) obliczono ze wzoru: y = [100(s — a)]:[100 — a], gdzie s = procent wagowy suchej masy. W drugiej modyfikacji nazwanej metodą etanolową (metoda C) pulpę wodną zastąpiono pulpą etanolową. Procent wagowy suchej masy (s) oraz procent wagowy części nierozpuszczalnych w etanolu (y) obliczono jak w metodzie B. Z otrzymanych danych wynika, że pomiędzy tymi metodami (Ai В oraz A i C) brak jest istotnych różnic, co potwierdza przydatność obu modyfikacji jako szybszych, tańszych i nadających się do badań seryjnych.