Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  metoda TOPSIS
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy dokonano oceny potencjału produkcyjnego rolnictwa w przekroju gmin województwa wielkopolskiego. Posługując się metodą TOPSIS wyodrębniono klasy typologiczne gmin o zbliżonym poziomie potencjału produkcyjnego. Przeprowadzona analiza wykazała znaczne zróżnicowanie poziomu potencjału produkcyjnego rolnictwa w województwie wielkopolskim.
Głównym celem artykułu była ocena kondycji finansowej gmin wiejskich w Polsce w latach 2007-2011. W pracy wykorzystano wskaźniki finansowe publikowane przez Ministerstwo Finansów oraz dane z Banku Danych Lokalnych GUS. W ocenie efektywności finansowej gmin wiejskich zastosowano narzędzia analizy wskaźnikowej oraz metodę Technique for Order Preference by Similarity to an Ideal Solution (TOPSIS). Wyznaczone na podstawie tej metody wartości cechy syntetycznej posłużyły do wyodrębnienia i charakterystyki czterech klas typologicznych gmin wiejskich. Ponadto dokonano porównania kondycji finansowej gmin wiejskich w stosunku do gmin miejskich i miejsko-wiejskich. W analizie uwarunkowań kondycji finansowej gmin wiejskich zastosowano również model logitowy kategorii uporządkowanych. Przeprowadzone badania wykazały, że średnia syntetyczna miara oceny kondycji finansowej nie różnicowała znacząco gmin według typów, jednak wskazywała na nieznaczne pogorszenie tej oceny w 2011 roku w stosunku do 2007 roku. Analiza syntetycznych ocen relacji budżetowych, wskaźników na mieszkańca i zadłużenia pozwoliła na wskazanie specyficznych uwarunkowań gmin wiejskich na tle pozostałych typów gmin. Cechowała je bowiem znacznie niższa niż w pozostałych typach gmin samodzielność finansowa, przy jednoczesnym wypracowywaniu nadwyżki budżetowej, wyższy poziom transferów bieżących na mieszkańca, niższy udział zobowiązań w dochodach ogółem oraz niższe obciążenie dochodów własnych wydatkami na obsługę zadłużenia. Gminy wiejskie o najlepszej i najgorszej kondycji finansowej stanowiły po około 15% gmin. Niskim i średnim poziomem kondycji finansowej cechowało się w 2011 roku odpowiednio 34% i 32% gmin. Parametry opracowanego modelu logitowego wskazały, że na każdym poziomie kondycji finansowej istotnymi czynnikami ją warunkującymi były: zdolność kreowania dochodów, polityka wydatkowa i zadłużeniowa, źródła finansowania oświaty, wielkość gminy, skala bezrobocia oraz procesy migracyjne.
Dokonano oceny poziomu kondycji finansowej dla grup gospodarstw domowych wyodrębnionych według dwóch kryteriów: liczby osób w rodzinie oraz przynależności do kategorii społeczno-ekonomicznej ustalonej na podstawie głównego źródła utrzymania. Badania wykazały, że dobrą kondycją finansową odznaczają się gospodarstwa domowe pracowników zatrudnionych na stanowiskach nierobotniczych oraz pracujących na własny rachunek, w których liczba osób nie przekracza czterech. Natomiast najsłabszą kondycję finansową mają cztero i więcej osobowe gospodarstwa domowe rencistów oraz sześcio- i więcej osobowe gospodarstwa emerytów i pracowników na stanowiskach robotniczych.
W opracowaniu przedstawiono porównanie poziomu życia ludności Polski i pozostałych krajów Unii Europejskiej (na podstawie określonych cech diagnostycznych opisujących poszczególne grupy potrzeb ludności). W badaniu zróżnicowania przestrzennego poziomu życia wykorzystano metody taksonomiczne – klasyczną metodę TOPSIS.
Jednym z czynników rozwoju lokalnego, w tym gmin wiejskich, jest realizacja inwestycji. Na szczeblu lokalnym ciężar finansowy realizacji znacznej ich części, zwłaszcza w zakresie infrastruktury technicznej i społecznej, spoczywa na gminach. Wejście Polski w struktury europejskie oraz możliwość korzystania przez gminy ze środków unijnych, szczególnie w latach 2007–2013, przyczyniło się do ich rozwoju lokalnego, między innymi do wzrostu atrakcyjności rezydencjalnej i inwestycyjnej wielu z nich, ale także do dynamicznego wzrostu poziomu ich zadłużenia, objęło to także gminy wiejskie. Celem artykułu jest ocena poziomu zjawiska zadłużenia gmin na przykładzie gmin wiejskich w województwie wielkopolskim w latach 2007–2014. Badania przeprowadzono na podstawie baz danych publikowanych przez Ministerstwo Finansów (Wskaźniki do oceny sytuacji finansowej JST) oraz Główny Urząd Statystyczny (Bank Danych Lokalnych). W pierwszym etapie badań analizie poddano kształtowanie się poziomu i udziału zadłużenia ogółem w dochodach ogółem, a także obciążenie dochodów ogółem obsługą zadłużenia w gminach wiejskich w województwie wielkopolskim na tle pozostałych typów administracyjnych gmin w latach 2007–2014. W drugim etapie badań wykorzystano metodę TOPSIS do przeprowadzenia syntetycznej oceny poziomu zjawiska zadłużenia tych podmiotów i jego zmian w 2014 r. w relacji do 2007 r. Przeprowadzone badania wykazały, że nie tylko wzrósł ogólny poziom zadłużenia gmin wiejskich w badanym okresie, ale także zmniejszyło się zróżnicowanie tych podmiotów w tym zakresie, choć nadal kształtuje się ono na wysokim poziomie. Wśród najbardziej zadłużonych gmin wiejskich w województwie wielkopolskim dominują te o charakterze typowo rolniczym i niskim poziomie samodzielności finansowej, ale także w grupie tej znajdują się gminy wiejskie reprezentujące typ rezydencjalno-usługowy. Gminy wiejskie o typowo rolniczym charakterze wyróżniał jednocześnie najwyższy wzrost poziomu zjawiska w 2014 r. w relacji do 2007 r.
The article presents a cross−cutting approach to the diversification of financial effectiveness in state−owned forests, i.e. in the arrangement of regional directorates. The classic TOPSIS method was used for analysis of the financial effectiveness of Regional Directorates of State Forests in 2011. The results of the analysis proved high diversification in financial effectiveness between regional directorates. The most effective directorates had high financial viability and cash efficiency and they managed their resources very effectively. The investigations proved that it is necessary to diversify management methods to achieve high financial effectiveness.
Ocena poziomu życia ludności umożliwia identyfikację dysproporcji warunków, w których żyje społeczeństwo. Poznanie badanego zjawiska stanowi podstawę do wyodrębnienia obszarów o podobnym poziomie życia, a także rozpoznania zagrożeń w rozwoju konkretnej jednostki samorządu terytorialnego. Wiedza o zróżnicowaniu warunków egzystencji ludności jest szczególnie ważna we współczesnej gospodarce, która pozostaje w procesie permanentnych przemian mających źródło nie tyko w sferze ekonomicznej, społecznej czy środowiskowej, ale również politycznej. Dzięki zidentyfikowaniu różnic w poziomie życia władze jednostek samorządowych mogą podejmować decyzje stymulujące ich rozwój lub przeciwdziałające ich recesji. Celem pracy było porównanie poziomu życia mieszkańców obszarów wiejskich i miejskich w Polsce. Realizacja celu nastąpiła poprzez identyfikację czynników określających badane zjawisko i jego ocenę. Ze względu na złożony charakter przedmiotu analizy do jego oceny przyjęto różne sfery życia, uznając je za jednakowo ważne. Badaniem objęto rok 2014. W opracowaniu dokonano liniowego porządkowania obszarów wiejskich i miejskich w województwach Polski z wykorzystaniem metody TOPSIS. Na podstawie wartości mierników utworzono cztery grupy typologiczne obiektów. Zarówno obszary wiejskie, jak i miejskie są zróżnicowane pod względem poziomu życia. Nie stwierdzono zgodności w pozycjach zajmowanych przez województwa ze względu na poziom życia ludności obszarów wiejskich i miejskich.
W artykule poddano ocenie związek posiadanych zasobów produkcyjnych z osiąganym poziomem efektywności tych czynników w rolnictwie Unii Europejskiej. Realizując cel badań dla każdego z państw członkowskich, posługując się metodą TOPSIS, wyznaczono dwa odrębne syntetyczne mierniki - pierwszy, oparty na relacjach czynników produkcji i drugi, odzwierciedlający produktywność zasobów zaangażowanych w produkcję rolną. Jak wykazały badania, w większości analizowanych państw wy- soki/niski poziom zdolności wytwórczych determinuje wysoką/niską produktywność czynników produkcji. Dotyczy to zarówno krajów o wysokiej intensywności wytwarzania jak i państw, gdzie procesy wytwarzania wykazują bardziej ekstensywny charakter. Jednocześnie charakter tej zależności jest nieco inny w zależności od struktury produkcji.
Celem badań było przedstawienie wielkości i struktury samozaopatrzenia w gospodarstwach domowych rolników, w zależności od ich kondycji finansowej. Do oceny kondycji finansowej gospodarstw rolników wykorzystano miernik syntetyczny, skonstruowany przy wykorzystaniu klasycznej metody TOP- S1S. Podstawę informacyjną badań stanowiły niepublikowane dane, dotyczące pojedynczych gospodarstw domowych, pochodzące z Badań budżetów gospodarstw domowych, przeprowadzonych przez GUS w 2010 roku. Na podstawie przeprowadzonych analiz stwierdzono, że w gospodarstwach domowych rolników, charakteryzujących się najlepszą kondycją finansową, stanowiących 17,5% ogółu gospodarstw, przeciętny dochód rozporządzalny był ponadtrzyipółkrotnie wyższy w stosunku do gospodarstw, charakteryzujących się najsłabszą sytuacją finansową, stanowiących 15% ogółu gospodarstw domowych rolników. Zaobserwowano ponadto, że lepsza kondycja finansowa gospodarstwa domowego rolników implikuje niższy odsetek gospodarstw korzystających z samozaopatrzenia.
Celem pracy jest ustalenie kondycji finansowej gmin, ocena jej zróżnicowania oraz wskazanie wybranych uwarunkowań wpływających na jej poziom. Posłużono się przykładem województwa wielkopolskiego. Do oceny kondycji finansowej gmin pozyskano materiał źródłowy pochodzący z baz: Ministerstwa Finansów oraz Banku Danych Lokalnych GUS. W pierwszym etapie badań obliczono syntetyczny miernik kondycji finansowej przy wykorzystaniu metody TOPSIS. Budowa tego miernika poprzedzona została doborem wskaźników, których wzajemną zależność sprawdzono metodą Warda. W drugim etapie badań przeprowadzono charakterystykę wyodrębnionych grup gmin według kondycji finansowej. W tym celu zastosowano wybrane metody statyki opisowej. Następnie metodą Chi-kwadrat sprawdzono zależność pomiędzy grupą kondycji finansowej a wybranymi grupami uwarunkowań. Przeprowadzone badania wykazały, że gminy cechują się na ogół średnią kondycją. Położenie gmin, ich typ, wyposażenie w infrastrukturę techniczną są determinantami kondycji finansowej. W najlepszej sytuacji finansowej są gminy położone bezpośrednio obok dużego miasta, szczególnie Poznania, natomiast peryferyjna lokalizacja wiąże się przede wszystkim z niższym potencjałem dochodowym, który powoduje także ograniczenie możliwość realizacji inwestycji. Część gmin o niższej niezależności finansowej także przeprowadza liczne przedsięwzięcia, ale przy jednoczesnym pozyskaniu znaczącego dofinansowania z UE.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.