Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  measurement result
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W praktyce brakuje prostego algorytmu wynikającego z teorii niepewności, służącego do opracowania wyników pomiarów wytrzymałości betonu na ściskanie. W artykule zaproponowano kilka wariantów szacowania niepewności wyników pomiaru powierzchni docisku próbek walcowych i ich średniej wytrzymałości na ściskanie. Opracowane wzory dotyczą zarówno normowych próbek w kształcie walca, jak i próbek rdzeniowych pochodzących z odwiertów w konstrukcjach z betonu. Wykazano ponadto, jaki jest wpływ dokładności przyjmowania stałej matematycznej πoraz mierzonej średnicy na niepewność wyników pola przekroju poprzecznego próbek walcowych, a w konsekwencji także wyników średniej wytrzymałości betonu na ściskanie. Przeprowadzona analiza wykazała, że przy stosowaniu w badaniach betonu typowych pras (klasa 0,5 i 1) niepewność wyznaczonej wytrzymałości zależy głównie od dokładności pomiaru średnicy próbek i tym samym dokładności określenia powierzchni docisku. W związku z dużą dokładnością określenia siły niszczącej wytyczne zawarte w normach, dotyczące określenia średnicy próbek z dokładnością do 0,5% wymiaru i wyznaczenia na ich podstawie pola przekroju poprzecznego próbek, są niewystarczające. W przypadku próbek o średnicy co najmniej 100 mm zaleca się wyznaczanie jej z dokładnością ±0,1 mm, przy rozdzielczości suwmiarki 0,01 mm.
The paper presents the results of an investigation which took place over the years 2008-2012 in the Shatsk National Natural Park. For the investigation four genetically different soils in that area were selected. Those were a soddy-podzolic soil (S01) under grass vegetation, lowland peat bog (S02), anthropogenic lowland peat bog (S03) with mineralised upper layer and a soddygley loamy soil (S04). The TDR device developed and created in the Institute of Agrophysics PAS in Lublin, and probes for measurement soil moisture, temperature and salinity were used in the study. The eight probes of the TDR-measuring system were installed at different depths, from 10 to 80 cm, at 10 cm intervals, for soils S02, S03 and S04, and at the depths of 10 сm and 50 cm for soil S01. The dynamics of soil temperature and soil moisture at different depths and the speed of response to changes in subsequent uncured layers are presented. Hourly TDR data have been diurnalaveraged and used for the calculation of correlation coefficients between soil temperature at different depths, air temperature, precipitation, solar activity parameter, Wolf number and total solar radiation. The study included also the effect of changes in solar radiation in the soil with the seasons.
W pracy przedstawiono wyniki pomiarów temperatury powietrza (średnia, maksymalna i minimalna) wykonanych metodą klasyczną (termometry cieczowe) oraz za pomocą automatycznej stacji meteorologicznej Campbell CR23X. Wykorzystano dane z pomiarów wykonanych w Obserwatorium Agro- i Hydrometeorologii UP Wrocław-Swojec w okresie 2000-2008, a do weryfikacji proponowanych równań regresji, materiał niezależny z pierwszego półrocza 2009 r. Średnią dobową temperaturę powietrza według pomiarów standardowych obliczano z 4 terminów (godz. 1, 7, 13 i 19 CET); wartość z godziny 1 odczytywano z termohigrogramu dobowego. Wartości ze stacji automatycznej były średnią arytmetyczną ze wszystkich 24 godzin doby. We wszystkich dekadach roku średnia, maksymalna i minimalna temperatura powietrza wyznaczane na podstawie pomiarów termometrami cieczowymi były wyższe od wartości uzyskanych ze stacji automatycznej. Otrzymano bardzo wysokie (r»0,999) współczynniki korelacji pomiędzy wynikami obu metod, a przeszło 96% różnic było statystycznie nieistotne. W rozkładzie częstości występowania różnic dwóch metod pomiarów temperatury maksymalnej i minimalnej wyraźnie dominują (ponad 65%) różnice w klasie od 0,5 do 1,5°C. Najczęściej występujące różnice średniej temperatury powietrza stwierdzono w trzech klasach z zakresu od 0,2 do 1,5°C (łącznie ok. 85% przypadków).
W artykule sformułowano tezy, które stanowią podstawę dla kierunków rozwoju badań in situ do oceny budowy i właściwości podłoża budowlanego. Omówiono nowe osiągnięcia technologiczne, do których zalicza się system Icone w metodzie statycznego sondowania firmy ap van den Berg z Holandii. Skomentowano konstrukcje, które stanowią hybrydowe układy do wykonywania sondowań statycznych i wierceń badawczych w trudnych warunkach gruntowych oraz hybrydowy model sondy cylindrycznej połączonej z badaniem sejsmicznym. Przedstawiono także nowe konstrukcje do wykonywania badań dylatometrem sejsmicznym na morzu i w strefach przybrzeżnych. W artykule omówiono również niepewność pomiarową w badaniach in situ i laboratoryjnych oraz jej wpływ na ocenę parametrów mechanicznych gruntów podłoża.
W pracy porównano warunki wilgotnościowe powietrza na terenie Obserwatorium Agro- i Hydrometeorologii Wrocław-Swojec w okresie pięcioletnim (2004-2008). Analizowano dekadowe wartości niedosytu wilgotności i wilgotności względnej powietrza. Pomiary klasyczne wykonywano za pomocą psychrometru Augusta umieszczonego w klatce meteorologicznej na wysokości 2 m nad glebą. Średnią dobową obliczano na podstawie trzech pomiarów terminowych (godz. 7, 13 i 19 CET) dla niedosytu wilgotności powietrza i czterech pomiarów (godz. 1, 7, 13 i 19) dla wilgotności względnej powietrza; wartości z godziny 1 odczytywano z termohigrografu dobowego. Automatyczna stacja meteorologiczna firmy Campbell Sci. Ltd. (model CR23X), której czujnik wilgotności umieszczony był w tej samej klatce meteorologicznej, była zaprogramowana na zapisywanie raportów godzinnych, z których to wartości obliczano średnie dobowe, a następnie dekadowe. Wartości niedosytu wilgotności powietrza uzyskane metodą klasyczną były niemal zawsze wyższe od wartości ze stacji automatycznej, a wilgotności względnej niższe. Analiza regresji liniowej potwierdziła ścisły związek wartości uzyskanych dwoma metodami (współczynnik korelacji r > 0,96), a testy statystyczne wykazały, że w przypadku niedosytu wilgotności powietrza zdecydowana większość wyników pomiarów wykonanych tymi metodami różniła się istotnie.
Proces oceny zgodności wyrobów z mającymi zastosowanie wymaganiami technicznymi, jest jednym z najważniejszych elementów, od którego zależy bezpieczeństwo ich użytkowania. Prawidłowo przeprowadzony proces oceny zgodności wyrobu już w fazie projektowania pozwala na wykrycie wszelkich błędów, nieprawidłowości w jego konstrukcji, które w konsekwencji mogą prowadzić nie tylko do znacznych strat materialnych oraz przede wszystkim stwarzać zagrożenie dla zdrowia i życia osób. Dla wyrobów szczególnie istotnych z punktu widzenia bezpieczeństwa, najodpowiedniejszą procedurą oceny zgodności jest ocena przeprowadzona przez „trzecią stronę", podczas której cechy konstrukcyjne wyrobu są weryfikowane poprzez badania laboratoryjne.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.