Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 23

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  marking
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Marking quilled animals for individual recognition may be challenging. This is particularly true for European hedgehogs Erinaceus europaeus, whose defense mechanism involves the concealment of muzzle and underparts. Heat-shrink tubes have been widely used to mark quills, but they do not adapt to the morphological structure of the spines and are rapidly lost, thus reducing method effectiveness. We adapted a cheap and ethical method used to mark crested porcupine quills, which involves the use of colored adhesive tapes applied to quills. The retention period of this marking technique lasts up to 9 months, allowing short-term field studies and possibly dispersal distances measurements. The method could be improved by doubling the number of marked spines and by reapplying adhesive tape at every recapture event. Moreover, the use of a marking code can be obtained by subdividing the body of the hedgehog into six body areas, to increase the number of marking possibilities, through the combination of tape colors and body areas.
W etanolowych ekstraktach 7 deserowych odmian jabłek (Jonagold, Cortland, Lobo, Idared, Gloster, Champion, Elstar) oznaczono zawartość głównych flawan-3-oli jabłek: epikatechiny, procyjanidyn: B1, B2, C i procyjanidyn oligomerycznych. Oznaczenia wykonano metodą RP-HPLC. Przeprowadzono również oznaczenia spektrofotometryczne sumy zawartości: polifenoli metodą Folina-Ciocalteau'a oraz sumy zawartości procyjanidyn metodą testu wanilinowego. Ogólna zawartość procyjanidyn w miąższu jabłek wyniosła od 258 do 631 mg/kg (HPLC) w tym: epikatechina 33-172 mg/kg, procyjanidyna B1 4-47 mg/kg, procyjanidyna B2 64-166 mg/kg, procyjanidyna C 5-73 mg/kg i procyjanidyny oligomeryczne 108-172 mg/kg. W miąższu suma polifenoli wyniosła od 407 do 643 mg/kg. Skórka jabłek zawierała ogółem procyjanidyn od 701 do 1445 mg/kg, w tym: epikatechina 156-400 mg/kg, procyjanidyna B1 14-74 mg/kg, procyjanidyna B2 185-369 mg/kg, procyjanidyna C 97-213 mg/kg i procyjanidyny oligomeryczne 211-459 mg/kg. Suma polifenoli zawartych w skórce wyniosła od 1573 do 2850 mg/kg. Jabłka odmiany Elstar scharakteryzowano jako najbogatsze w procyjanidyny, zarówno w miąższu, jak i w skórce. Wykazano, że skórka bogatsza jest w procyjanidyny w porównaniu z miąższem. Wykazano dobrą korelację między wynikami otrzymanymi metodą testu wanilinowego i metodą HPLC do oznaczania procyjanidyn w miąższu i jadalnych częściach jabłek.
W pracy przedstawiono zawartość związków fenolowych w owocach 11 odmian truskawki (Senga Sengana, Thuriga, Polka, Camarosa, Dukat, Elsanta, Onebor, Heros, Kent, Kama, Honeoye), uprawianych na poletkach doświadczalnych założonych w 2004 r. w Jarotach k. Olsztyna. Analizie poddano owoce świeże zebrane w czerwcu 2005 roku. Związki fenolowe wyodrębniano poprzez czterokrotną macerację owoców 80% metanolem o pH=2. W ekstraktach metanolowych oznaczono zawartości związków fenolowych ogółem, antocyjanów, tanin skondensowanych oraz określono ich zdolności do wiązania rodnika DPPH●. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że największą zawartością związków fenolowych ogółem charakteryzowały się truskawki odmiany Polka i Elsanta (powyżej 8000 mg/100 g suchej masy; w przeliczeniu na kwas galusowy), najmniejszą zaś Kent i Kama (poniżej 5300 mg/100 g s.m.). Zawartość antocyjanów kształtowała się na poziomie od 29,5 mg/100 g s.m. w owocach odmiany Kent, do 79,3 mg/100 g s.m. w owocach odmiany Honeoye. Zdolność do wiązania rodnika DPPH była zróżnicowana w zależności od odmiany i wahała się od 44,8% w truskawkach odmiany Honeoye do 62,9% w owocach odmiany Senga Sengana. W większości odmian zaobserwowano dodatnią korelację pomiędzy ogólną zawartością polifenoli a zdolnością neutralizacji rodnika DPPH●. Zawartość tanin skondensowanych w badanych owocach zawierała się w przedziale od 977,2 mg/100 g s.m. w truskawkach odmiany Kent, do 2356,4 mg/100 g s.m. w owocach odmiany Honeoye. Zaobserwowano odwrotną proporcjonalność pomiędzy zawartością antocyjanów i tanin skondensowanych a aktywnością przeciwutleniającą ekstraktów badanych odmian truskawek (r = -0,91).
Określono jakość mikrobiologiczną 23 rodzajów wyrobów wegetariańskich po wyprodukowaniu oraz po zadeklarowanych przez producentów okresach przydatności do spożycia. W produktach określano [w 1 g]: ogólną liczbę drobnoustrojów tlenowych mezofilnych, liczbę .Staphylococcus aureus, pleśni i drożdży oraz obecność bakterii z grupy coli w 0,001 g, laseczek beztlenowych przetrwalnikujących w 0,01 g i pałeczek Salmonella w 25 g. Zanieczyszczenie mikrobiologiczne wyrobów wegetariańskich bezpośrednio po wyprodukowaniu stanowiły głównie bakterie tlenowe mezofilne w liczbie 102-103 jtk/g. W badanych produktach nie wykryto obecności bakterii chorobotwórczych oraz drożdży. Po przechowywaniu w warunkach chłodniczych w większości wyrobów znacznie wzrastała liczba bakterii tlenowych mezofilnych, nawet powyżej 107 jtk/g oraz pleśni, drożdży i bakterii z grupy coli. Zastosowanie odpowiednich procesów technologicznych oraz przestrzeganie zasad Dobrej Praktyki Higienicznej w przetwórni znacznie poprawiło jakość mikrobiologiczną przechowywanych produktów.
Owoce gruszy azjatyckiej odmian Shinseiki, Hosui i Chojuro scharakteryzowano pod względem składu chemicznego. Oznaczono zawartość suchej substancji, ekstraktu, cukrów redukujących, kwasowość, a także zawartość fenolokwasów i katechin. Dokonano identyfikacji związków fenolowych metodą chromatografii gazowej w owocach całych (miąższu ze skórką), miąższu i skórce. W owocach badanych odmian stwierdzono duże zróżnicowanie pod względem zawartości cukrów bezpośrednio redukujących, przy czym odmiana Hosui zawierała ich dwukrotnie więcej (8,33%) niż odmiana Shinseiki (4,23%). Wykazano także różnice w zawartości ekstraktu ogólnego, kwasowości i katechin. Gruszki odmiany Shinseiki zawierały 6,6 mg% katechin, a odmiany Hosui do 20,5 mg%. Nie stwierdzono natomiast istotnych statystycznie różnic w zawartości kwasów fenolowych pomiędzy odmianami.
Przeprowadzono badania mikroflory oscypków wyprodukowanych z mleka owczego, krowiego i mieszanego w sześciu bacówkach na terenie Polski południowej. Oznaczono ogólną liczbę drobnoustrojów, liczbę bakterii kwaszących, bakterii z grupy coli, a także drożdży i pleśni w serach świeżych surowych i wędzonych oraz w serach przechowywanych przez 60 dni w folii lub ziarnie ryżu w temp. 13°С i wilgotności względnej 90%. W świeżych wędzonych serach przeprowadzono próby na obecność bakterii z rodzajów Salmonella i Listeria oraz oznaczono liczbę Staphylococcus aureus i jego toksyn. Stwierdzono, że głównymi drobnoustrojami występującymi w oscypkach były bakterie kwaszące. Sery świeże wędzone zawierały mniej drobnoustrojów niż świeże bezpośrednio po wytworzeniu. Zarówno pod względem liczby, jak i rodzaju występującej mikroflory stwierdzono różnice między serami pochodzącymi z różnych bacówek oraz rodzajami mleka, z którego oscypki wyprodukowano. W serach wędzonych świeżych nie stwierdzono obecności bakterii Listeria ani Salmonella, liczba bakterii z gatunku Escherichia coli była niższa od granicznej dla tej grupy drobnoustrojów, natomiast liczba Staphylococcus aureus przekraczała nieznacznie wartość maksymalną, lecz wykonane, zgodnie z wytycznymi Dyrektywy 92/46 ECC, dodatkowe analizy oscypków nie wykazały obecności toksyn gronkowcowych. Czas przechowywania wpłynął na zmniejszenie ogólnej liczby drobnoustrojów w serach i całkowity zanik bakterii z grupy coli.
Celem pracy była ocena jakości sensorycznej, mikrobiologicznej i cech fizykochemicznych kolendry mielonej, poddanej dekontaminacji z zastosowaniem pary wodnej oraz określenie jej trwałości podczas przechowywania w ciągu 12 miesięcy. W próbach kolendry, zarówno przed, jak i po dekontaminacji oznaczano zawartość wody, olejków eterycznych, popiołu ogólnego i nierozpuszczalnego, liczbę bakterii tlenowych, grzybów pleśniowych, pałeczek z grupy coli oraz obecność Salmonella. Stwierdzono, że jakość sensoryczna kolendry po dekontaminacji uległa niewielkiemu pogorszeniu. Wszystkie cechy fizykochemiczne po procesie dekontaminacji były zgodne z wymaganiami określonymi w polskiej normie przedmiotowej, nawet zawartość olejków eterycznych, pomimo tego, że w oczyszczonej kolendrze mielonej było ich mniej o ok. 40% w stosunku do surowca wyjściowego. Dekontaminacja skutecznie zmniejszała zanieczyszczenie mikrobiologiczne, jedynie w 4 próbach kolendry mielonej liczba bakterii tlenowych przekraczała nieznacznie dopuszczalny poziom. Wraz z upływem czasu przechowywania zapach i smak kolendry były mniej intensywne, podczas gdy barwa jej pozostawała bez zmian. Po 12 miesiącach składowania straty olejków w kolendrze wynosiły średnio, odpowiednio w próbach przed i po dekontaminacji, 40 i 25%; zanieczyszczenie bakteriami tlenowymi i pałeczkami z grupy coli było podobne, jak na początku okresu przechowywania, natomiast liczba grzybów uległa niewielkim zmianom.
Celem przeprowadzonych badań była ocena jakości mikrobiologicznej produktów garmażeryjnych typu ready-to-eat i ready-to-cook, dostępnych w sieci handlu detalicznego. Wszystkie próby były badane w okresie przydatności do spożycia. Badania mikrobiologiczne, wykonane zgodnie z zaleceniami Polskich Norm, obejmowały oznaczenie: ogólnej liczby bakterii mezofilnych tlenowych, drożdży i pleśni, bakterii beztlenowych przetrwalnikujących, bakterii z grupy coli oraz bakterii chorobotwórczych Staphylococcus aureus, Salmonella ssp., Bacillus cereus. Wyniki badań wykazały zróżnicowany stopień zanieczyszczenia mikrobiologicznego produktów. Większość badanych prób charakteryzowała się wysoką ogólną liczbą drobnoustrojów. Wskaźniki stanu sanitarnego wyrobów garmażeryjnych były na niskim poziomie, jednak większość produktów spełniała wymagania norm w tym zakresie. W badanych wyrobach nie stwierdzono obecności bakterii chorobotwórczych Salmonella, natomiast w jednej próbie stwierdzono obecność Staphylococcus aureus i w dwóch próbach Bacillus cereus.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.