Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  lyophilization
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
A simple method for stabilization of lyophilization or freezing/thawing sensitive enzyme-antibody conjugates is described. The method involves soaking of these reagents directly onto the placebo homoepathic sugar tablets followed by a brief air drying. This solid dry formulation is stable at elevated room temperature and is very convenient for storing or shipping small aliquots of these lyophilzation sensitive reagents.
Background. Drying is the oldest method of food preservation. It works by removing water from the food, which prevents the growth of microorganisms and decay. Moreover, spray or freeze drying is also used for the preservation of probiotic cultures. The aim of this study was to compare a survival rate of probiotic bacteria Lactobacillus rhamnosus during spray and freeze drying in ATPS. These results were also compared with survival rate of cells dried under the same conditions but suspended only in skim milk, 6% solution of PVP or 6% solution of dextran. Material and methods. The bacteria Lactobacillus rhamnosus GG were suspended and spray or freeze dried in various types of aqueous two-phase emulsions: PVP/dextran, PEG4000/dextran and PEG8000/dextran. These emulsions consisted of different types of polymers and had varying ratio of polymers in dispersed (dextran) and dispersing (PEG and PVP) phases. Results. The research demonstrated that survival rate of bacteria directly after drying depended mainly on protective reagent, rather than on drying method. After 30-day-storage of the dried bacteria cell specimens, the highest survival rate was noted in case of freeze dried cells in milk. In case of spray drying the highest cell survival rate was observed when emulsion PVP3.6%/dextran2.4% was used as a drying medium. Conclusions. Finally, it has been found that cell survival rate was not strongly influenced by the storage temperature of the powder but it depended on the drying medium.
Human milk is rich in polyunsaturated fatty acids, as well as lysozyme, vitamin C and other bioactive compounds. The effect of lyophilization on the content of antioxidants (vitamin C and catalase CAT), bactericidal compounds (lysozyme), total antioxidant capacity (TAC) and lipid peroxidation in human milk was investigated in this study. Samples of mature human milk were collected from five healthy women who gave birth on the scheduled date and without complications. Freeze drying resulted in the removal of 88.2 % of the initial water content from milk. The human milk lyophilizate was readily soluble in water. Lyophilization had no effect on the content of primary (lipid peroxides LP) and secondary (thiobarbituric acid reactive substances TBARS) products of lipid oxidation. Freeze-drying led to a significant decrease in the vitamin C content and TAC values of milk (by 31 % and 16.5 %, respectively). Catalase and lysozyme were resistant to freeze-drying. Lyophilization induced a decrease in lysozyme content (9 %) and catalase activity (11 %) but these changes were not statistically significant. Low-temperature dehydration and rehydration of human milk lyophilizates promote satisfactory retention of biologically active ingredients and prevent the oxidation of human milk lipids. The results of this study indicate that lyophilization can be considered as an effective method for prolonging the shelf life of human milk.
W pracy przedstawiono wpływ odwadniania osmotycznego i rodzaju substancji osmotycznej na barwę i właściwości mechaniczne liofilizowanych truskawek poddanych obróbce osmotycznej. Truskawki zostały wstępnie odwodnione w roztworach glukozy i sacharozy o aktywności wody (aw) 0,9. Owoce były suszone sublimacyjnie przy temperaturze półek grzejnych liofilizatora 50°C. W pracy wykazano, że zastosowanie sacharozy i glukozy do odwadniania osmotycznego nie wpłynęło na istotne zmiany wartości współczynników i wskaźników barwy dla większości powierzchni oraz rozdrobnionych liofilizowanych truskawek. Zastosowanie odwadniania osmotycznego spowodowało zmianę przebiegu krzywych ściskania suszy liofilizowanych w temperaturze 50°C. Zaobserwowano liczne załamania krzywych ściskania. Odwadnianie spowodowało obniżenie siły potrzebnej do odkształcenia suszu jak i pracy wykonanej na to odkształcenie w porównaniu z suszami nieodwadnianymi.
Dynia jest warzywem bogatym w składniki odżywcze, przez co może być dopełnieniem zdrowej, zbilansowanej diety. Ze względu na sezonowość upraw i nietrwałość surowca istotne jest przedłużanie trwałości dyni. Za metodę utrwalania umożliwiającą uzyskanie produktu o bardzo dobrej jakości uważana jest liofilizacja. Na skutek usunięcia wody w niskiej temperaturze większość reakcji mikrobiologicznych ulega zatrzymaniu, co pozwala otrzymać produkt o wysokiej jakości. W pracy przedstawiono wpływ temperatury liofilizacji i metody suszenia na wybrane właściwości fizyczne suszonej dyni. Zamrożone kostki dyni poddawano liofilizacji przez 24 godziny przy stałym ciśnieniu równym 63 Pa oraz ciśnieniu bezpieczeństwa 103 Pa i temperaturze półek 10, 40 i 70oC. Wykonano także suszenie konwekcyjne (temperatura 50°C) i próżniowe (temperatura 50°C, ciśnienie 4 kPa). W otrzymanych suszach oznaczano: zawartość i aktywność wody, barwę, skurcz, porowatość, właściwości sorpcyjne. Wykazano, że temperatura liofilizacji nie wpływa znacząco na wskaźniki barwy i skurcz gotowego produktu. Liofilizacja w temperaturze 70oC umożliwia otrzymanie suszu o najniższej aktywności wody. Najwyższą porowatością cechowały się liofilizaty otrzymane przy zastosowaniu temperatury 10oC. Podwyższenie temperatury procesu liofilizacji powodowało wzrost właściwości sorpcyjnych suszonej dyni. Liofilizacja umożliwia otrzymanie suszu o najniższej aktywności wody i skurczu oraz największej porowatości. Suszenie próżniowe skutkowało najlepszym zachowaniem barwy gotowego produktu, ale większym skurczem. Suszenie konwekcyjne powoduje bardzo duży skurcz i obniżenie porowatości materiału i pogorszenie zdolności sorpcyjnych.
Improved production methods of starter cultures, which constitute the most important element of probiotic preparations, were investigated. The aim of the presented research was to analyse changes in the viability of Lactobacillus, acidophilus and Bifidobacterium bifidum after stabilization (spray drying, liophilization, fluidization drying) and storage in refrigerated conditions for 4 months. The highest numbers of live cells, up to the fourth month of storage in refrigerated conditions, of the order of 10⁷ cfu/g preparation were recorded for the B. bifidum DSM 20239 bacteria in which the N-Tack starch for spray drying was applied. Fluidization drying of encapsulated bacteria allowed obtaining a preparation of the comparable number of live bacterial cells up to the fourth month of storage with those encapsulated bacteria, which were subjected to freeze-drying but the former process was much shorter. The highest survivability of the encapsulated L. acidophilus DSM 20079 and B. bifidum DSM 20239 cells subjected to freeze-drying was obtained using skimmed milk as the cryoprotective substance. Stabilization of bacteria by microencapsulation can give a product easy to store and apply to produce dried food composition.
The qualitative and quantitative evaluation of the content of volatile aroma compounds in the fruit bodies of two species of edible mushrooms: oyster (Pleurotus ostreatus) and nameko (Pholiota nameko) was performed by gas chromatography coupled with mass spectrophotometry. Both examined species of fungi differed from each other in the amounts of the main volatile substances. The most important components determining the aroma of these mushrooms were octen-1,3-ol and octanal. It was also shown that the retention of these substances was effected by the method of sample preparation for the analyses and the method of liophilization. The sublimatic drying enabled the retention of 50% of aroma compounds in oyster fruit bodies and 39.2% in nameko fruitbodies. Freezing of fruit bodies after harvesting enabled the retention of 63.5% of aroma compounds in oyster fruit bodies and 75% in nameko fruitbodies.
Zbadano zmiany właściwości strukturalnych suszu selera korzeniowego, blanszowanego w zmiennych warunkach, a także analiza wpływu zabiegów wstępnych na rozkład pierwiastków w suszonym selerze. Seler odmiany Diament krojony w plastry blanszowano w wodzie destylowanej i 3%-owym roztworze mleczanu wapnia przez 45 minut w temperaturze 60°C i przez 3 minuty w 95°C, a następnie suszono sublimacyjnie przez 24 godziny. Właściwości strukturalne określono za pomocą zdjęć suszonej tkanki wykonanych przy użyciu mikroskopu skaningowego. Dokonano także pomiaru rozkładu pierwiastków w materiale za pomocą skonfigurowanego z mikroskopem spektrometru. Analiza zdjęć mikroskopowych świadczy o wyraźnym zniszczeniu struktury wewnętrznej suszy selera korzeniowego, bez względu na zastosowane warunki obróbki wstępnej. Blanszowanie niskotemperaturowe, w porównaniu z wysokotemperaturowym, wpływało w mniejszym stopniu destrukcyjnie na strukturę tkankową materiału. W próbkach blanszowanych w roztworze mleczanu wapnia zaobserwowano wyraźne zagęszczenie struktury wewnętrznej. Analiza widm spektrometrycznych dowiodła, iż niskotemperaturowe blanszowanie powodowało wzrost udziału procentowego większości wykrytych pierwiastków w tkance. Zastosowanie jonów wapnia podczas blanszowania powodowało znaczny wzrost udziału procentowego tego pierwiastka, bez względu na zastosowany wariant procesu. Zastosowanie roztworu mleczanu wapnia podczas blanszowania niskotemperaturowego spowodowało podwyższenie udziału procentowego większości wykrytych makroelementów. Wyższa temperatura obróbki wstępnej ułatwiła wnikanie jonów wapnia podczas blanszowania, co mogło być spowodowane znacznym zniszczeniem struktury wewnętrznej materiału.
W pracy zbadano, jak wpływają różne metody suszenia, ich parametry oraz przechowywanie na zdolność fermentacyjną drożdży Saccharomyces cerevisiae. Miarą wykorzystaną do oznaczenia aktywności świeżych drożdży oraz suszy bezpośrednio po suszeniu była ilość CO2 uwolnionego w trakcie pomiaru zdolności fermentacyjnej. Suszono następującymi metodami: fluidyzacyjnie, konwekcyjnie w suszarce tunelowej, liofilizacyjnie i rozpyłowo. W wyniku procesu suszenia oraz w trakcie przechowywania aktywność biologiczna drożdży ulega zmniejszeniu. Najmniejszą degradację zanotowano po dwuetapowym konwekcyjnym suszeniu w temperaturze 40 i 60°C w suszarce tunelowej. Średnie wyniki aktywności zanotowano dla sublimacji przy –40 i –30°C, a także po fl uidyzacji w 40 i 60°C. Liofilizacja przy zamrażaniu materiału w temperaturze –70 i –20°C, suszenie fl uidyzacyjne w 80°C oraz suszenie rozpyłowe spowodowały największą degradację materiału.
Każda metoda konserwacji powinna przede wszystkim zapewniać maksymalną przeżywalność komórek, stabilność cech fizjologicznych i genetycznych, przeciwdziałać spontanicznym mutacjom oraz ograniczać przypadkowe zanieczyszczenia. Jednym z zadań kolekcji jest dobór skutecznych metod przechowywania drobnoustrojów w warunkach laboratoryjnych. Kolekcja Banku Patogenów i Badania ich Bioróżnorodności liczy obecnie 119 izolatów bakterii, należących do rodzajów Clavibacter, Pseudomonas, Xanthomonas, Chryseobacterium, Paenibacillus, Pectobacterium, Erwinia i Rhizobium. Szczepy bakteryjne przechowywane w kolekcji konserwowane są opcjonalnie trzema metodami: krioprezerwacji z zastosowaniem probówek Bacto-Protect (stosowana w BPR od 1997 roku), metodą liofilizacji (od 1999 roku) oraz mrożenia kultur w ciekłym azocie (od 2005 roku). Najnowszą i najlepszą metodą do przechowywania wszystkich gatunków bakterii i grzybów z zachowaniem ich patogeniczności jest zamrażanie kultur w ciekłym azocie. Wadą tej metody jest wysoki koszt aparatury i niebezpieczeństwo pracy z ciekłym azotem.
W pracy badano wpływ dimetylosulfotlenku (DMSO), hydroksyetyloskrobii (HES) i odtłuszczonego mleka na przeżywalność i aktywność enzymatyczną szczepów Bacillus subtilis i Pseudomonas fluorescens w procesie liofilizacji. Badane szczepy okazały się wrażliwe na liofilizację, a ich przeżywalność spadła o 3 rzędy logarytmiczne w przypadku braku czynnika ochronnego w pożywce. Spośród testowanych czynników ochronnych odtłuszczone mleko dało najniższą (2,1-3,8%), a mieszanina odtłuszczonego mleka z DMSO najwyższą przeżywalność (22,9-31,2%) Bacillus subtilis i Pseudomonas fluorescens po 6 miesiącach przechowywania. Również aktywność enzymatyczna szczepów była najwyższa po zastosowaniu mieszaniny odtłuszczonego mleka z DMSO.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.