Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  loam
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The purpose of this study has been to determine the effect of soil contamination with fluorine on the content of phosphorus in crops. Alongside the simulated fluorine soil pollution, substances neutralizing this xenobiotic, such as lime, charcoal and loam, were applied to soil. Depending on the sensitivity of the plants, the degree of soil pollution with fluorine was: 1) 0, 20, 40 and 60 mg F kg-1 of soil under sensitive crops, i.e. narrow-leaf lupine; 2) 0, 50, 100 and 150 mg F kg-1 of soil under moderately sensitive crops, i.e. seed lucerne; 3) 0, 100, 200 and 300 mg F kg-1 of soil under more tolerant crops, i.e. maize, winter oilseed rape, spring triticale, black radish and phacelia. The content of phosphorus varied, depending on the level of soil contamination with fluorine and substances applied to inactivate this element, as well as on the species and organ of the examined plants. An increasing degree of soil pollution with fluorine contributed to raising the phosphorus content in black radish, in aerial biomass of yellow lupine and in roots of spring triticale. Regarding the maize roots, a reverse dependence was recorded. The highest phosphorus content appeared in roots of winter oilseed rape (8.16 g P kg-1 d.m.) and black radish (7.33 g P kg-1 d.m.), while the lowest one was in roots of spring triticale (0.86 g P kg-1 d.m.). Overall, the applied neutralizing substances resulted in lower concentrations of phosphorus in the analyzed plant organs, with the most univocal influence achieved in aerial biomass of yellow lupine, in roots of narrow-leaf lupine, in aerial mass and roots of black radish and in aerial biomass from the first cut of seed lucerne. In respect of the other plants, the impact of the neutralizing substances on the content of phosphorus was also significant albeit dependent on their species.
Ground improvement as a result of stabilization with cement has its impact on soft soils such as sandy clay in engineering constructions. Stabilized soils are also used in foundation design, where improvement of mechanical properties is needed. Because of these reasons, knowledge of physical and mechanical properties is needed. The relationship stress – strain of soils stabilized with cement is often unclear and strength characteristics need to be clear. In this paper results of physical and mechanical properties soil stabilized with cement are presented.
Badania nad wpływem składu granulometrycznego, zawartości substancji organicznej oraz gęstości gleb na retencję wodną gleb przeprowadzono w latach 1999-2002 na próbkach glebowych o nienaruszonej strukturze pochodzących z warstwy ornej (0-25 cm) dla 16 gleb mineralnych. Stwierdzono, że wyższa zawartość frakcji iłu koloidalnego oraz substancji organicznej w badanych glebach istotnie zwiększała zawartość wody dla wartości odpowiadającej polowej pojemności wodnej (PPW). Wpływ zawartości substancji organicznej był tu 10-krotnie większy od zawartości iłu koloidalnego. W glebach o większych zawartościach iłu koloidalnego oraz substancji organicznej stwierdzono wyższe zawartości wody odpowiadającej punktowi trwałego więdnięcia roślin (PTWR). Przeprowadzone badania wykazały bardzo wysoce istotną statystycznie zależność pomiędzy zawartością iłu koloidalnego, gęstością objętościową a ilością wody dostępnej dla roślin (WD) oraz istotny związek pomiędzy zawartością substancji organicznej a wartością WD. Wyższa zawartość iłu koloidalnego i substancji organicznej w glebach zwiększała zawartość wody przy potencjale wodnym -lOOhPa (odpowiadającym polowej pojemności wodnej PPW) i przy -15000 hPa (odpowiadającej punktowi trwałego więdnięcia roślin PTWR). Uzyskane funkcje pedotransferu danych dla wody dostępnej dla roślin (WD), polowej pojemności wodnej (PPW) i punktu trwałego więdnięcia (PTWR) mogą być zastosowane do szacowania retencji wodnej gleb na podstawie ich składu granulometrycznego, zawartości substancji organicznej i gęstości objętościowej.
Badania prowadzono w celu wyjaśnienia wpływu fosfogipsu na niektóre fizykochemiczne właściwości czterech wybranych utworów glebowych, a w tym iłu, gliny zwałowej, utworu piaszczystego i torfu. Fosfogips wprowadzano do gleb w ilościach odpowiadających 0, 4, 10, 15, 25, i 50-procentowej zawartości. Analizie fizykochemicznej poddano wodne zawiesiny badanych próbek glebowych po 24 h od chwili zmieszania z woda. Zawiesiny analizowano przy stosunku wagowym gleby do wody 1 : 2,5, a w przypadku torfu l : 4. Analiza fizykochemiczna gleb obejmowała pomiary pH, przewodnictwa właściwego - oraz potencjału redoks - Eh, i Eh7. Stwierdzono, że wprowadzenie fosfogipsu do badanych gleb jest przyczyną znacznego ich zakwaszenia oraz wzrostu przewodnictwa właściwego i potencjału redoks. Wielkość zaobserwowanych zmian fizykochemicznych parametrów, wywołana wpływem fosfogipsu, była zróżnicowana i związana z badanym utworem glebowym.
Celem przeprowadzonych badań było określenie oddziaływania substancji neutralizujących wpływ zanieczyszczenia gleby arsenem na zawartość wapnia w wybranych roślinach uprawnych. Były to: wapno, dolomit, zeolit naturalny i syntetyczny, węgiel drzewny, ił i kompost. Zawartość wapnia była zróżnicowana w zależności od zanieczyszczenia podłoża arsenem i dodatków neutralizujących oraz od gatunku i organu roślin. W serii bez dodatków neutralizujących wykazano istnienie dodatniej zależności pomiędzy poziomem zanieczyszczenia podłoża arsenem a zawartością wapnia w częściach nadziemnych i korzeniach kukurydzy, w korzeniach brukwi pastewnej oraz w ziarnie i słomie jęczmienia jarego. Najwyższe zanieczyszczenie gleby arsenem (100 mg As·kg⁻¹ gleby) działało ujemnie na zawartość wapnia w korzeniach kukurydzy i jęczmienia. W przypadku pozostałych organów roślin zmiany te były mniejsze i mniej jednoznaczne. Najbardziej jednoznaczny wpływ substancji neutralizujących stwierdzono w korzeniach kukurydzy, w częściach nadziemnych łubinu żółtego oraz w ziarnie, słomie i korzeniach jęczmienia jarego, w których następowało na ogół zmniejszenie oraz w korzeniach kupkówki pospolitej i łubinu żółtego oraz w częściach nadziemnych i korzeniach brukwi pastewnej, gdzie wykazano zwiększenie zawartości wapnia.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.