Wyniki wyszukiwania

1

Nowa metoda oznaczania lepkości kazeiny

100%

Robaczewska M., Dajnowiec Z., Plodzien T., Krefft B., Cieciorska B., Dajnowiec D.

Przegląd Mleczarski

|

1990

|

nr 2

2

Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik

Krzywe płynięcia wybranych preparatów białek pochodzenia roślinnego

84%

Sadowska J., Gryzowska A., Budny J.

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych

|

1987

|

tom 321

3

Porównanie lepkości pozornej kleików otrzymanych z błyskawicznych płatków zbożowych

67%

Kuczynski A. P., Achremowicz B., Puchalski C.

Żywność Nauka Technologia Jakość

|

2015

|

tom 22

|

nr 6

Badano charakterystykę kleikowania wodnych mieszanin przygotowanych z ześrutowanych błyskawicznych płatków z czterech zbóż, o różnej ich zawartości w wodzie. Stwierdzono znaczne różnice pod względem lepkości pozornej kleików. Wskazano, że czynnikami różnicującymi lepkość były: pochodzenie skrobi w płatkach, zróżnicowana jej zawartość, zabiegi hydrotermiczne i płatkowanie, interakcje z głównymi składnikami chemicznymi tworzącymi matrycę komórek ziarna zbóż. Wyznaczono liniowe zależności pomiędzy lepkością maksymalną kleików a zawartością płatków w mieszaninie wodnej. Zależności ułatwią porównanie lepkości kleików skrobiowych lub pomogą w doborze zawartości surowca skrobiowego w produktach spożywczych, w których płatki zastąpią zagęstniki skrobiowe. Stwierdzono, że kleiki z płatków jęczmiennych charakteryzowały się największą lepkością, a płatki – największą zawartością β-glukanów (3,79 %), dużą zawartością skrobi (58,3 %), znacznymi ilościami białka (8,04 %), małą zawartością błonnika pokarmowego (7,18 %), lecz o znacznym udziale jego frakcji rozpuszczalnej (4,13 %). Płatki pszenne wykazywały najmniejszą lepkość podczas kleikowania, ale zawierały najwięcej białka (9,36 %), dużo nierozpuszczalnego błonnika (7,92 %) i prawie nie zawierały β-glukanów (0,11 %). Kleiki z płatków żytnich cechowała stosunkowo mała lepkość, pomimo że płatki zawierały najwięcej skrobi (66,1 %), której towarzyszyła największa zawartość błonnika (13,09 %), największa zawartość jego frakcji nierozpuszczalnej (8,84 %), a przeciętna zawartość β-glukanów (1,62 %) i najmniejsza zawartość białka (4,30 %). Kleiki z płatków owsianych miały stosunkowo małą lepkość, a płatki zawierały: najmniej skrobi (50,8 %), najwięcej tłuszczu (6,47 %), stosunkowo dużo białka (8,50 %) i β-glukanów (3,23 %) oraz przeciętnie – błonnika (8,20 %). Opracowane warunki porównawczych badań lepkości kleików z płatków zbożowych można zastosować w projektowaniu funkcjonalnych produktów żywnościowych, w których środki zagęszczające na bazie skrobi mogą być zastąpione przez płatki zbożowe.

4

Lepkość pozorna wodnych zawiesin pełnoziarnowej mąki jęczmiennej o zróżnicowanej zawartości błonnika pokarmowego

67%

Zarzycki P., Wirkijowska A., Niemiec A.

Acta Agrophysica

|

2011

|

tom 18

|

nr 1[192]

W pracy przedstawiono wyniki pomiarów lepkości pozornej wodnych zawiesin pełnoziarnowych mąk jęczmiennych. W badaniach wykorzystano mąkę pełnoziarnową otrzymaną w wyniku przemiału laboratoryjnego 6 odmian jęczmienia o zróżnicowanej zawartości błonnika pokarmowego i jego składników, w tym frakcji rozpuszczalnej (1-3) (1-4) β-D glukanów. Badania reologiczne przeprowadzono stosując 10 i 15% stężenia zawiesin mąki jęczmiennej, zmienny czas stabilizacji zawiesin (0,5-4 h) oraz zmienny gradient prędkości ścinania (200-1200 s-1). W badaniach zastosowano reometr rotacyjny o współosiowym układzie cylindrów – Mettler Rheomat RM 180. Wodne zawiesiny pełnoziarnowej mąki jęczmiennej wykazywały cechy cieczy pseudoplastycznej, odnotowano także wzrost lepkości pozornej w czasie stabilizacji zawiesin. Przeprowadzona analiza korelacji (Pearsona, p≤0,05) pomiędzy zawartością frakcji błonnika pokarmowego, a lepkością pozorną zawiesin wykazała, że lepkość pozorna zawiesin w największym stopniu skorelowana była z zawartością rozpuszczalnej frakcji błonnika pokarmowego (SDF), natomiast w mniejszym stopniu z zawartością (1→3) (1→4) β-D-glukanów.

5

Wlasciwosci reologiczne medium hodowlanego w trakcie produkcji pullulanu przez Aureobasidium pullulans

67%

Nowak D., Rzeszotarski M., Lewicki P. P.

Acta Agrophysica

|

2003

|

tom 83

141-153

6

Wplyw wybranych prebiotykow na wlasciwosci reologiczne jogurtu stalego

67%

Nastaj M., Gustaw W.

Żywność Nauka Technologia Jakość

|

2008

|

tom 15

|

nr 5

217-225

Celem pracy było określenie wpływu dodatku oligofruktozy P95 oraz inuliny GR i HPX na właściwości reologiczne oraz wielkość synerezy jogurtu otrzymanego metodą termostatową. Oznaczano twardość, lepkość pozorną i wielkość synerezy jogurtów stałych. W celu określenia wpływu fruktooligosacharydów na przebieg fermentacji monitorowano ten proces przy użyciu reometru oscylacyjnego. W przypadku jogurtu kontrolnego tworzenie skrzepu rozpoczęło się po ok. 90 min, natomiast tworzenie się skrzepu w przypadku pozostałych jogurtów zaczęło się po ok. 105 min. Najmniejszą twardość miał jogurt kontrolny – 0,23 N. Natomiast największą uzyskał jogurt z dodatkiem inuliny HPX w ilości 3 % – 0,28 N. W przypadku jogurtów z dodatkiem P95 zaobserwowano nieco wyższą twardość w porównaniu z próbą kontrolną. Najmniejszą ilością wydzielanej serwatki charakteryzował się jogurt z dodatkiem 3 % P95. Generalnie wraz ze wzrostem dodatku fruktooligosacharydów malała wielkość synerezy w badanych jogurtach. Zastosowanie fruktooligosacharydów pozwala na otrzymania jogurtów o odpowiednich właściwościach reologicznych i prozdrowotnych.

7

Wpływ zawartości aromatu cytrynowego na wybrane właściwości fizyczne mikrokapsułek

67%

Janiszewska E., Sliwinska D., Witrowa-Rajchert D.

Acta Agrophysica

|

2010

|

tom 16

|

nr 1[181]

W procesie mikrokapsułkowania aromatów istotny wpływ na efektywność retencji aromatu mają właściwości fizyczne proszków. Celem pracy było zbadanie zależności pomiędzy zawartością aromatu cytrynowego w roztworze przeznaczonym do mikrokapsułkowania metodą suszenia rozpyłowego a wybranymi właściwościami fizycznymi proszków. Do badań przygotowano roztwory o stężeniu 30% (26% maltodekstryny i 4% gumy arabskiej), dodatek aromatu wynosił 2, 4, 6, 8 i 10% całkowitej masy roztworu. Pomiary lepkości emulsji wykazały, iż po przekroczeniu wartości 4% dodatku aromatu następował wzrost lepkości pozornej emulsji poddawanych suszeniu od 30 do 41 mPa·s. Natomiast gęstość emulsji malała liniowo wraz ze wzrostem zawartości aromatu. Wzrost zawartości aromatu spowodował spadek gęstości pozornej proszków od 1437 do 1220 kg·m-3. Nie wykazano jednoznacznego wpływu dodatku aromatu na zawartość wody, gęstość luźną i porowatość złoża. Wielkość cząstek proszków wzrastała wraz ze zwiększeniem ilości dodatku aromatu. Z krzywej skumulowanej wynika, że połowa analizowanych cząstek miała średnicę mniejszą lub równą 6,3 mm w proszkach z 4%-owym dodatkiem aromatu, a 9,1 mm gdy zawartość aromatu wynosiła 10%.

8

Wpływ inuliny TEX! i HPX na lepkość pozorną i wartość pH jogurtów produkowanych metodą termostatową

67%

Modzelewska-Kapitula M., Klebukowska L., Kornacki K.

Acta Agrophysica

|

2008

|

tom 11

|

nr 3[158]

9

Analiza wykorzystania podajnika P-10 do wytwarzania mieszanin miodu z pylkiem kwiatowym

67%

Bakier S.

Postępy Techniki Przetwórstwa Spożywczego

|

2005

|

tom 15-16

|

nr 2

37-40

The paper studies possibilities of producing mixtures of crystallized honey and bee pollen with the help of P-10 feeder. In the research both the homogeneity and rheological properties of the mixture as well as power demand for its production were investigated. It was found that the addition of 10% of pollen mass into the mixture caused a tenfold increase of its horizontal viscosity, which doubles the power demandfor the device. The obtained product possesses high homogeneity that was determined by making use of standard deviation in the number of bee pollen grains identified on the photographs taken in the conditions of shearing interferometry. The results of the investigations clearly show that the P-10 feeder is extremely useful for the production of honey and bee pollen mixtures.

10

Wpływ skrobi natywnej z kukurydzy woskowej na właściwości fizykochemiczne modelowych sosów przygotowanych z udziałem mięsa drobiowego

51%

Krzeminska N., Bortnowska G.

Żywność Nauka Technologia Jakość

|

2017

|

tom 24

|

nr 2

Celem pracy była ocena wpływu dodatku skrobi z kukurydzy woskowej na stabilność, wybrane właściwości reologiczne i sensoryczne modelowych, niskotłuszczowych sosów przygotowanych z udziałem mięsa drobiowego (piersi kurcząt). Badania reologiczne obejmowały oznaczenie: granicy płynięcia, lepkości pozornej, konsystencji, zwartości, adhezyjności, kohezyjności i parametrów określających cechy lepkosprężyste. Wszystkie układy charakteryzowały się właściwościami cieczy rozrzedzanych ścinaniem, dla których wartości granicy płynięcia (σ0) oraz współczynnika konsystencji (K) obliczone z równania Herschel-Bulkleya zawierały się w przedziałach odpowiednio: 0,42 ÷ 2,42 Pa oraz 0,30 ÷ 5,46 Pa⋅sⁿ, przy zawartości skrobi (ZS) 0 ÷ 6 %. Wzrost ZS w większym wymiarze zwiększał wartości modułu zachowawczego (G′) niż stratności (G″), a tangens kąta przesunięcia fazowego (tg δ, 1 Hz) mieścił się w zakresie 1,50 ÷ 0,21, co wskazuje na postępujący proces tworzenia się struktury żelowej. W badaniach wykonanych metodą ekstruzji wstecznej (ang. back-extrusion) wykazano, że wzrost wartości parametrów tekstury (zwartości, konsystencji, kohezyjności i adhezyjności), szczególnie wyraźnie występował przy ZS ≥ 5 %. Z analizy testów przyspieszonego starzenia (ESCP) oraz rozdziału grawitacyjnego (ESCG) wynika, że użycie mięsa z piersi kurcząt umożliwiało dobrą stabilizację fizyczną fazy zdyspergowanej (brak wydzielania oleju). Dodatek skrobi wpływał na progresywny wzrost wskaźników stabilności, których 100procentowe wartości obserwowano przy ZS = 6 % i ≥ 5 % odpowiednio w teście ESCP i ESCG. Barwę, teksturę i zapach modelowych sosów oceniano z użyciem 9-punktowej skali hedonicznej, a z uzyskanych wyników obliczano indeks ogólnej atrakcyjności sensorycznej (ang. overall sensory desirability index, D), który najwyższe wartości wraz ze wzrostem ZS przyjmował w układzie zawierającym 5 % zagęstnika. Uzyskane wyniki mogą mieć praktyczne zastosowanie w przemysłowej produkcji sosów z udziałem mięsa drobiowego i skrobi woskowych.

11

Wlasciwosci reologiczne mieszanin gumy ksantanowej i roznych rodzajow skrobi

43%

Solowiej B., Gustaw W., Mleko S., Andruszczak S.

Żywność Nauka Technologia Jakość. Suplement

|

2004

|

tom 11

|

nr 3

Celem pracy było określenie właściwości reologicznych mieszanin skrobi z gumą ksantanową. Żele badanych skrobi wykazywały właściwości pseudoplastyczne i miały granicę płynięcia. Największą lepkością charakteryzował się kleik z modyfikowanej skrobi ziemniaczanej MSZ (acetylowany adypinian diskrobiowy). Podczas schładzania tego kleiku lepkość wzrastała w sposób ciągły i w temp. 25ºC wynosiła 127 mPa×s. Najwyższą wartość granicy płynięcia wśród skrobi ziemniaczanych – 5,36 Pa – osiągnęła skrobia MSZ. Wśród skrobi kukurydzianych najmniej podatna na odkształcenia była modyfikowana skrobia MKW (acetylowany adypinian diskrobiowy uzyskany z kukurydzy woskowej), której granica płynięcia wynosiła 3,53 Pa. Spośród badanych skrobi najbardziej odporne na siły ścinające były kleiki z natywnej skrobi ziemniaczanej NSZ. Dodatek gumy ksantanowej powodował wyraźny wzrost lepkości pozornej skrobi MKW. Największą lepkością, wynoszącą 809 mPa×s w temp. 25ºC, charakteryzowała się próba z 0,1% dodatkiem gumy ksantanowej. Wzrost stężenia soli wyraźnie zwiększał lepkość mieszanin MKW-GK, która osiągnęła 950 mPa×s w temp. 25ºC, przy 0,5 M stężeniu NaCl. Majonezy niskotłuszczowe, o 50% zawartości tłuszczu, z dodatkiem badanych polisacharydów miały podobne właściwości do majonezu zawierającego 80–85% tłuszczu. Najlepszą teksturę osiągnęły majonezy zawierające mieszaninę gumy ksantanowej ze skrobią w proporcji 1:4.

Ograniczanie wyników

Nowa metoda oznaczania lepkości kazeiny

Krzywe płynięcia wybranych preparatów białek pochodzenia roślinnego

Porównanie lepkości pozornej kleików otrzymanych z błyskawicznych płatków zbożowych

Lepkość pozorna wodnych zawiesin pełnoziarnowej mąki jęczmiennej o zróżnicowanej zawartości błonnika pokarmowego

Wlasciwosci reologiczne medium hodowlanego w trakcie produkcji pullulanu przez Aureobasidium pullulans

Wplyw wybranych prebiotykow na wlasciwosci reologiczne jogurtu stalego

Wpływ zawartości aromatu cytrynowego na wybrane właściwości fizyczne mikrokapsułek

Wpływ inuliny TEX! i HPX na lepkość pozorną i wartość pH jogurtów produkowanych metodą termostatową

Analiza wykorzystania podajnika P-10 do wytwarzania mieszanin miodu z pylkiem kwiatowym

Wpływ skrobi natywnej z kukurydzy woskowej na właściwości fizykochemiczne modelowych sosów przygotowanych z udziałem mięsa drobiowego

Wlasciwosci reologiczne mieszanin gumy ksantanowej i roznych rodzajow skrobi