W Polsce lasy w miastach i wokół miast obejmują 651 483 ha będących w zarządzie Lasów Państwowych i 21 173 ha będących własnością gmin, co stanowi to odpowiednio 7,22 i 0,23% ogólnej powierzchni lasów w Polsce. Zgodnie z Ustawą o lasach z 1991 r. lasy w zasięgu oddziaływania miast uznawane są za ochronne. W kolejnych Instrukcjach urządzania lasu (1957, 1970, 1980, 1994, 2003) pojawiały się różne kategorie lasów ochronnych, zaś w Zasadach hodowli lasu (2003) pisze się o strefach zagospodarowania rekreacyjnego. Problemem lasów w miastach jest fakt, że mogą one należeć do różnych właścicieli (Skarbu Państwa, gmin i osób prywatnych). Pełnią one jednak wiele funkcji, przede wszystkim pozaprodukcyjnych, wśród których można mówić o funkcjach rekreacyjnych, wypoczynkowych, edukacyjnych, zdrowotnych, klimatycznych, filtracyjnych, krajobrazowych, przyrodniczych, ochronnych. Produkcja drewna (funkcja produkcyjna) ma raczej niewielkie znaczenie. Lasy rosnące w zasięgu miast odgrywają także istotną rolę w przestrzeni kraju. Od początku lat dziewięćdziesiątych pisze się o lasach w zasięgu aglomeracji, wyróżnianych w ramach tzw. jednostek przestrzennych leśnictwa. Część z tych lasów rosła także w granicach obszarów problemowych leśnictwa. Lasy w zasięgu miast stanowią istotny element przestrzeni przyrodniczej i krajobrazowej, w której granica las – miasto ulega coraz bardziej zatarciu. Rodzi to różnego rodzaju konfliktowe i problemowe sytuacje, które nie zawsze są możliwe do rozwiązania przez administracje zarządzające lasami. Szczególnie dotyczy to lasów komunalnych administrowanych przez władze miejskie, które nie mają do dyspozycji zbyt wielu narzędzi prawnych (zapisów w ustawach, instrukcji, zasad i zarządzeń) do prowadzenia gospodarki leśnej.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.
