Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 61

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  lasy legowe
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Lasy i zarośla lęgowe stanowią charakterystyczny element krajobrazu naturalnego dolin rzecznych. Ich siedliska rozmieszczone są zwykle w postaci pasm wzdłuż koryta rzecznego w zasięgu periodycznych i epizodycznych zalewów. W warunkach dolin średnich i dużych rzek Polski niżowej zbiorowiska lasów i zarośli łęgowych tworzą swoistą sekwencję, od zarośli Salicelum triandro-viminalis na krawędzi łożyska rzecznego, poprzez łęg wierzbowy Salicetum albo-fragilis i łęg topolowy Populetum albae w strefie corocznych zalewów, po łęg wiązowo-jesionowy Ficario-Ulnietum campestris na skrzydłach dolin. W otoczeniu nizinnych małych rzek i strumieni rosną głównie lęgi jesionowo-olszowe a wzdłuż potoków górskich łęgi jesionowe oraz lasy z olszą szarą. Według danych zawartych na mapie potencjalnej roślinności Polski siedliska lasów łęgowych występują na obszarze 8,9% powierzchni kraju. Siedliska na holoceńskich zalewowych tarasach w szerszych dolinach rzek i strumieni na glebach o charakterze mad rzecznych zajmują jednak zaledwie 0,2% powierzchni naszych lasów. Wskutek różnorodnych oddziaływań antropogenicznych lasy łęgów zostały zniszczone lub przeobrażone na większości zajmowanych pierwotnie siedlisk i obecnie zaliczane są do zagrożonych i ginących ekosystemów zarówno w Polsce jak i w Europie. Do najważniejszych przyczyn zagrażających lasom łęgowym należą: regulacja rzek, eliminacja zalewów i osuszanie terenów przyległych do koryta rzecznego, obwałowanie dolin, wycinanie lasów i zarośli, zwłaszcza na międzywalu, prowadzenie schematycznej gospodarki leśnej i zadrzewieniowej, polegającej między innymi na uprawie obcych ekologicznie i geograficznie gatunków drzew, przeznaczanie siedlisk leśnych na zagospodarowanie rolnicze. Wyrazem antropogenicznych przemian środowiska przyrodniczego dolin rzecznych jest modyfikacja rozsiedlenia drzew i krzewów. Na podstawie badań dendrologicznych w dolinach Warty i Noteci stwierdzono między innymi: ograniczenie terytorialne zasięgów drzew i krzewów, ubożenie naturalnego składu gatunkowego i ginięcie taksonów rzadkich, utratę więzi fitosocjalnych pomiędzy gatunkami, ekspansję mezofilnych drzew i krzewów o charakterze pionierskim, rozszerzanie zasięgów przez gatunki grądowe, powszechną juwenalizację populacji, zastępowanie naturalnych składników lokalnej dendroflory przez gatunki obcego pochodzenia protegowane w uprawie. Warunkiem zachowania ostatnich fragmentów lasów właściwych dolinom rzecznym jest nie tylko bierna ich ochrona lecz także zasadnicza zmiana w sposobach gospodarowania na terenach zalewanych, połączona z restytucją naturalnych skupień drzew i krzewów.
Teren badań znajduje się na obszarze leśnictwa Czeszewo w Uroczysku Warta w Nadleśnictwie Jarocin. Uroczysko Warta jest kompleksem leśnym zlokalizowanym na terasie zalewowej lewego brzegu rzeki Warty, pomiędzy 332 a 337,5 km jej biegu oraz ujściowym odcinkiem rzeki Lutyni (0 do 3,2 km). Średnia suma opadów atmosferycznych w rejonie badań za okres lat 1951–2000 wynosi 546 mm. Zmienność opadów rocznych w poszczególnych latach może być bardzo duża: raz na 10 lat sumy opadów mogą spadać do około 380 mm. Widoczna jest cykliczność wieloletnia występowania lat wilgotnych i posusznych. Ocenę sezonowych zmian stanów wód gruntowych przeprowadzono na podstawie monitoringu, w okresie od marca 2009 roku do maja 2011 roku. Pomiary prowadzono w 26 piezometrach automatycznie oraz wykorzystano obserwacje na 7 łatach wodowskazowych zainstalowanych na starorzeczach i rzece Lutyni. Lasy łęgowe należą do najbardziej złożonych ekosystemów. Regulacja koryt rzek, budowa obwałowań i zbiorników retencyjnych przyczyniły się do ograniczenia występowania zalewów i redukcji obszarów zalewowych i w rezultacie do degradacji lasów dolinnych. W Polsce jedynie 0,2% całkowitej powierzchni siedlisk łęgowych zajmują lasy łęgowe. Uroczysko Warta stanowi jedno z najważniejszych skupisk tych siedlisk. Wybudowanie w środkowym biegu rzeki Warty zbiornika Jeziorsko przyczyniło się do zmiany reżimu rzeki. Stąd w Uroczysku Warta zastosowano system urządzeń wodno-melioracyjnych, którego celem jest odtworzenie warunków hydrologicznych korzystnych dla zachowania ekosystemów lasów łęgowych łącznie z monitoringiem wód gruntowych i powierzchniowych. Zapas wody w glebie związany głównie ze stanem wód gruntowych wykazuje zmienność krótkoterminową i długoterminową. Zmiany krótkoterminowe związane są z warunkami pogodowymi oraz zużyciem wody przez roślinność. Zmienność długoterminowa wiąże się m.in. fazą rozwoju roślinności. Z uwagi na stosunkowo krótki okres monitoringu, w pracy przedstawiono aspekty związane ze zmiennością krótkoterminową stanów wód gruntowych. Stany wód gruntowych na Uroczysku Warta wykazują duże skorelowanie ze stanem napełnienia starorzeczy (współczynnik korelacji wynosi 0,758, p<0,000001). Zmienność stanów wód gruntowych jest dość znaczna, maksymalne tygodniowe wzrosty i spadki wynoszą ponad 20 cm. Sezonowość stanów wód gruntowych jest wyraźna, dla wartości średnich: zima -153,6 wiosna -206,5 lato -239,7 jesień -235,8 cm p.p.t. Podobne względne zmiany odnotowano dla wartości maksymalnych i minimalnych. Wyniki monitoringu stanów wód gruntowych wskazują na efektywność zastosowanego w Uroczyska Warta aktywnego systemu ochrony ekosystemów łęgowych.
Aura
|
1992
|
nr 07
4-5
Nature Protection Committee of Polish Academy of Sciences (PAN) after reading biologists’ and hydrologists' reports worked out a document addressed to institutions which are decisive in the matter of Polish natural environment. The Committee resolution concerns: utilisation and protection of valleys of big Polish rivers, protection of forests near the rivers and the rivers' pollution.
11
86%
Zbliżone do naturalnych lasy łęgowe rosnące w dolinach dużych rzek należą do prawdziwych rzadkości. Te, które pozostały, wymagają aktywnej ochrony. Realizowany przez Nadleśnictwo Jarocin od 2002 r. projekt poprawy warunków funkcjonowania łęgów nadrzecznych zostanie zakończony w roku 2009. Na obszarze ponad 1500 ha lewostronnej terasy rzeki Warty ograniczony zostanie odpływ wód ze starorzeczy, a do zasilania części z nich wykorzystane zostaną wody rzeki Lutyni. Doświadczenia nadleśnictwa będą mogły być wykorzystane w innych podobnych rejonach i obiektach przyrodniczych.
The riparian forests develop in river valleys. Because of their soils fertility about 90% of the area occupied by forests of this type in the past has been transformed into farmlands. We studied hydrological characteristics conducive for development of riparian forests vegetation in small lowland river valley. Our study revealed limited role of the flooding phenomena in formation of these forests: average duration time of flooding amounted to 10 days per year. Frequent and long−lasting floods inhibit regeneration of the riparian forests on ex−meadows and prolong dominance of non−forest vegetation in the area adjacent to river channel.
W pracy przedstawiono wyniki obserwacji zmian poziomu wód gruntowych, prowadzonych od marca 2006 r. do grudnia 2007 r. w łęgach wiązowo-jesionowych (Ficario-Ulmetum minoris), objętych ochroną w formie rezerwatu przyrody „Krajkowo” (woj. wielkopolskie). Zmiany w uwilgotnieniu gleb badanych łęgów uzależnione są od stanu wody w Warcie, której zalew obejmuje w okresie wiosennym przeważającą część rezerwatu. W 2006 r. wylew rzeki rozpoczął się pod koniec marca i trwał do połowy kwietnia, w 2007 roku podtopienie rezerwatu obserwowano od 09 do 23 marca. Maksymalna stwierdzona wysokość wylewu rzeki sięgała 70 cm. Z 9 punktów pomiarowych związanych z łęgami, zarówno w 2006 jak i 2007 roku 7 znajdowało się w strefie objętej zalewem (powierzchnie te klasyfikowano jako Lł1), natomiast 2 punkty poza tą strefą (Lł0). W lesie łęgowym niezalewanym (Lł0) głębokość występowania wód gruntowych wahała się w 2006 roku w przedziale od –81 do –330 cm, natomiast w 2007 roku od –60 do –360 cm. W lesie łęgowym zalewanym (Lł1) poziom wody wahał się od powierzchni gruntu do głębokości 265 cm 2006 r. oraz do głębokości 240 cm w 2007 r. Przeciętnie w 2007 roku poziom wód gruntowych w badanych łęgach był wyższy niż w 2006 r., zarówno w lasach łęgowych niezalewanych, jak i w zalewanych. Wyniki pracy wskazują na znacznie szersze wahania poziomu wód gruntowych w łęgach, niż przyjmuje się w obowiązujących Siedliskowych podstawach hodowli lasu (2004).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.