Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 26

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  las pierwotny
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Liczebność ptaków lęgowych oceniano przy użyciu kombinowanej wersji metody kartograficznej na siedmiu stałych powierzchniach próbnych o wielkości 24-33 ha każda (łącznie 187,5 ha), w zbliżonych do pierwotnych siedliskach Białowieskiego Parku Narodowego. Obserwacje prowadzono w trzech podstawowych typach siedlisk niezaburzonych gospodarką ludzką: w łęgach jesionowo-olszowych, w lasach grądowych (położonych zarówno na skraju jak i wewnątrz kompleksu leśnego) oraz w borach mieszanych w głębi lasu (ryc. 1). Dane o składzie zgrupowań ptaków na poszczególnych powierzchniach (tab. 1-7) wskazują, że pomimo fluktuacji widocznych na poziomie gatunkowym, pozostawał on w latach 1990-1994 dość ustabilizowany. Porównanie z rezultatami z lat 1975-1979 (Tomiałojć et al. 1984) wskazuje, że pomimo obserwowanych zmian struktury lasu (wypadanie świerka) i czynników siedliskowych (obniżenie poziomu wód gruntowych), ogólny skład badanych zbiorowisk ptasich wykazywał znaczną stabilność między okresami (tab. 8-10). Potwierdziły sie takie prawidłowości jak niemal identyczne bogactwo gatunkowe stwierdzone na siedmiu powierzchniach próbnych (odpowiednio 72 i 75 gatunków lęgowych), wysokie (zwykle 80-87 %) podobieństwo składu ilościowego tych samych zbiorowisk ptasich, najniższa różnorodność zespołu i najniższe łączne zagęszczenie występujące w borach, wyższe w grądach, a najwyższe w łęgach. Na powierzchniach przy skraju lasu nadal gnieździło się więcej gatunków i występowało wyższe łączne zagęszczenie ptaków niż na powierzchniach położonych we wnętrzu lasu. Wykazano jednak także zaistnienie pewnych różnic pomiędzy dwoma porównywanymi okresami. Najwyraźniejszy okazał się ogólny wzrost liczebności ptaków lęgowych, widoczny na wszystkich powierzchniach i w obrębie niemal wszystkich wyróżnionych grup ptaków. Pomimo braku bezpośrednich zmian wprowadzanych przez człowieka do lokalnego środowiska leśnego, w latach dziewięćdziesiątych łączne zagęszczenie ptaków było zdecydowanie większe niż w latach siedemdziesiątych. Częściowo mogło to być wynikiem aż trzyletniego okresu masowego wystąpienia gąsienic Geometridae w grądach, co poprzez zwiększanie produktywności ptaków, mogło wpływać na zwiększenie liczebności w kolejnych sezonach (Wesołowski i Tomiałojć 1995). Wzrosty liczebności odnotowano zarówno u gatunków osiadłych jak i gatunków migrujących na krótkie odległości (zimujących w Europie), natomiast migranty tropikalne nie wykazywały objawów spadku liczebności. Wzrost bogactwa gatunkowego i liczebności ptaków zaistniały w borach mógł być dodatkowo związany ze wzrostem złożoności strukturalnej tamtego środowiska w wyniku sukcesywnego wnikania podrostu drzew liściastych oraz pojawienia się (zwłaszcza na pow. NW) wiatrołomów rychło pokrywających się młodymi liściastymi drzewami.
The forest Blackbirds in the Białowieża National Park constitute a migratory, monogamous, double-brooded population with a low frequency of inter-male and inter-female aggression. During most years they meet good feeding conditions reflected in: a large clutch size (4.5, in May even 4.8), high amount of food brought to nestlings, intensivemid-day feeding them, rarity of nestling starvation. Nesting losses (50-92%, mean 68%) were in 98% caused by predation or a threat of it. An average nest produced 1.3 nestlings, at a variable nesting success (8-50%). On average 2.5 young per pair fledged yearly; the most successful pairs reared 8-9 young. Nesting losses varied (50-81%) between habitats, seasons and years. The predators switch to other prey: in a low-rodent year they killed four times more Blackbird nestlings than in a rodent year, and in high-caterpillar years smaller predators left more bird eggs undestroyed. Breeding ecology of Blackbirds in the primaeval forest is shaped mostly by a strong predation pressure varying in space and time.
In the Białowieża National Bark, NE Boland, the Blackbird populates the whole extensive forest as a forest-interior species. The following mean densities were recorded in primaeval stands: 2.5 pairs/10 ha in riparian ash-alder, 2.2 in oak-lime-hornbeam and 0.7 p/10 ha in conifer-dominated stands. An approximate territory size was 1.1 -4.3 ha, usually 22-2.7 ha, which is 11 -43 times smaller of that found in Oxford Botanical Garden and some С-European urban parks. The density along the forest edge was slightly higher in some years only. In primaeval stands the species nests in trees, often in tree-holes, on average 5.3 (0.3-24) m above the ground. Nests placed above 7.5 m were twice more successful than the lower ones. The Blackbird's nesting in low bushes appears to be a feature reinforced under anthropogenic conditions, like its preference for the forest edge or its foraging in the open. It is argued that the Blackbird was primarily a species of old high-stemmed lowland and submontane forest.
The aim of this study was to characterize the texture of a primeval forest composed of Fagus sylvatica (L.), Abies alba (Mill.) and Picea abies ((L.) H. Karst). Empirical data were collected in the Babia Góra National Park (southern Poland) in the stand being under strict protection since 1934. 259 circular plots with a radius of 7.0 m and an area of 154 m2 each were established in nodes of 20×20 m grid. For individual plots and blocks of the combined plots representing gradient of spatial scales between 0.015 and 0.640 ha, the number of trees, diameter at breast height (dbh) distributions, basal areas and the values of structural diversity indices of Gini (GI), Shannon (SH) and Staudhammer−LeMay (STVI) were determined. The indices were also calculated for several types of theoretical distributions. Based on the values obtained for the theoretical distributions, the individual plots and the blocks of the combined plots were classified as representing simple (GI0.30; STVI0.10), moderately diversified (0.30GI0.45 and 0.10 STVI0.30) or complex (GI0.45; STVI0.30) dbh structure. For all the spatial scales analyzed the average values of GI and STVI indices reached the level typical for populations of a high structural diversity (i.e. exceeded the values of 0.45 and 0.30 respectively). According to the GI and STVI values, the portion of stand patches with complex dbh structure ranged from 70.9% and 68.2% at the individual plots scale, respectively, up to 100% in the blocks of 16 plots (4×4). In general, in all the spatial scales analyzed the spatial diversification of the dbh distributions and basal area levels was higher than in managed selection forests and much higher than in managed single−storied stands. The dominant frequency of highly diversified dbh distributions found in the analysed stand was not concordant with the predictions of the forest dynamics theory based on developmental stages, according to which in primeval forests with a significant partition of Abies alba and Picea abies should prevail stand patches of rather simple dbh structure, characteristic for the long−lasting optimum stage.
Na podstawie analizy rozkładu pierśnic oraz wysokości, zasobności, składu gatunkowego, masy posuszu i innych cech drzewostanu lipowego w Obrożyskach, scharakteryzowano - na przykładzie 3 powierzchni doświadczalnych - dwa stadia rozwojowe lasu pierwotnego. Podano także skład gatunkowy odnowień. W rezerwacie zwraca uwagę duża zasobność drzewostanów i ich dobra jakość.
Praca zawiera charakterystykę wybranych tech górnoreglowych drzewostanów świerkowych o charakterze pierwotnym, znajdujących się w rezerwacie ścisłym Tatrzańskiego Parku Narodowego. Badania przeprowadzono na 5 klasycznych, stałych powierzchniach doświadczalnych, w latach 1990-91 Na podstawie liсzby drzew, zasobności drzewostanów, krzywych rozkładów pierśnic i wysokości, budowy warstwowej, struktury wieku, żywotności, miąższości posuszu stojącego i leżącego oraz liczebności odnowienia scharakteryzowano budowę i strukturę oraz stadia i fаzу rozwojowe tych drzewostanów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.