Ewidencja gruntów, obiekt poznania otaczającego świata i działalności człowieka, ujęta w postaci materialnej, stanowi przedmiot długotrwałego użytkowania będący w dyspozycji sfery nieprodukcyjnej i spełnia specyficzną informacyjno-kontrolno-usługową rolę w gospodarce narodowej. Z uwagi na zgromadzony ładunek informacji wykorzystywana jest w rozlicznych procedurach decyzyjnych i posiada nierozerwalny związek zarówno z produkcją, jak i usługami. Podejmując próbę zdefiniowania problematyki ewidencji gruntów w ujęciu ekonomicznym należy zauważyć, że jako produkt pracy ludzkiej stanowi narzędzie, za pomocą którego człowiek oddziałuje na przyrodę, a ponadto jest użytkowana przez dłuższy czas, w okresie wykorzystywania stopniowo zużywa się i podlega odtwarzaniu. Można zatem uznać, z pewnym przybliżeniem, iż charakteryzuje się cechami przypisanymi środkom trwałym w ich klasycznej definicji. Traktowanie ewidencji gruntów jako swego rodzaju „środka trwałego" daje możliwość przeprowadzenia pogłębionej charakterystyki przez uwzględnienie takich jej cech jak: obiekt inwentarzowy, wartość, wartość użytkowa, jakość, stopień zużycia, amortyzacja, koszty eksploatacji. Efektywność działania ewidencji gruntów jako systemu informacyjnego można oceniać na podstawie stosunku osiągniętych wyników do nieodzownych nakładów poniesionych w celu uzyskania tych wyników, przy czym mogą być wykorzystane różne wzajemne relacje ogółu wyników i danego ich rodzaju oraz kosztów.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.