Postępujące niekorzystne zmiany w składzie gatunkowym runi łąkowej w siedliskach pobagiennych, zwłaszcza na terenach objętych ochroną prawną, wskazują na konieczność poznania mechanizmów kształtowania się jej struktury i walorów. Celem pracy było określenie struktury runi zbiorowisk łąkowych o zróżnicowanym udziale Arrhenatherum elatius i Bromus inermis ukształtowanych w wyniku zaniechania użytkowania, w aspekcie zachowania ich walorów przyrodniczych i możliwości wykorzystania biomasy. Badania przeprowadzono w latach 2013–2015 na łąkach pobagiennych w rezerwacie krajobrazowym „Skarpa Ursynowska” w Warszawie. Określono: stan zbiorowisk łąkowych z 30–60% udziałem A. elatius i z 30–80% udziałem B. inermis, skład gatunkowy, LAI na poziomie 10 i 50 cm, walory przyrodnicze (liczba gatunków w zbiorowisku, wskaźnik różnorodności Shannona-Wienera, klasa waloryzacyjna), wartość produkcyjną (plon, LWU, wartość opałowa A. elatius i B. inermis). Stwierdzono, że analizowane zbiorowiska odznaczają się małymi walorami przyrodniczymi oraz wysokimi plonami miernej i dobrej wartości użytkowej. Duży udział, 60% A. elatius i 80% B. inermis, powoduje równomierne rozmieszczenie powierzchni liści w runi i mniejszą wartość wskaźnika różnorodności gatunkowej. Taka struktura runi wskazuje, że bez podjęcia użytkowania nie można zapewnić realizacji celów ochrony rezerwatu. Koszenie i usuwanie biomasy oraz wprowadzanie gatunków charakterystycznych dla zbiorowisk łąkowych powinno przyczynić się do poprawy funkcji krajobrazowej i estetycznej rezerwatu.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.