W pracy przedstawiono analizę i ocenę wpływu regulowania odpływu z łąkowych siedlisk dolinowych i głębokości ich odwadniania na przebieg wilgotności korzeniowej warstwy gleby w różnych warunkach hydrologicznego zasilania. Materiał badawczy stanowiły wyniki symulacji komputerowych warunków wilgotnościowych w glebach torfowo-murszowych MtIaa i MtIIbb w warunkach klimatycznych doliny Biebrzy przeprowadzone w latach 1970-1995. Określono częstość wystąpienia charakterystycznych stanów uwilgotnienia oraz maksymalną głębokość odwodnienia zapewniającą najdłuższy czas trwania dostatecznego uwilgotnienia. Głębokość ta niepowodująca przesuszenia gleb jest równa minimalnej normie odwodnienia z₁ zapewniającej 6% powietrza w warstwie korzeniowej.
Na podstawie 6-letnich badań lizymetrycznych, prowadzonych w latach 2002-2008 na glebie torfowo-murszowej, poddano ocenie wpływ stosowania regulowanego odpływu wody i głębokości lustra wody gruntowej na wiosnę na kształtowanie się uwilgotnienia gleby i głębokość lustra wody gruntowej w okresie wegetacji w dolinowym siedlisku łąkowym. Stwierdzono korzystny wpływ hamowania odpływu wody z siedliska na wiosnę na przebieg wilgotności gleby i głębokości wody gruntowej w okresie wegetacyjnym. Kontrolowana głębokość wody gruntowej na wiosnę w glebie MtIIbc użytkowanej łąkowo, uzyskiwana metoda regulowanego odpływu, ma istotny wpływ na przebieg w okresie wegetacji głębokości wody gruntowej i wilgotności korzeniowej warstwy gleby opisanej wskaźnikiem pF. Brak jest podstaw do twierdzenia o istotnym wpływie wiosennej głębokości wody gruntowej na ewapotranspirację łąki i plon siana. W warunkach klimatycznych Polski środkowej niegłębokie wiosenne obniżenie lustra wody gruntowej związane z hamowaniem odpływu wód roztopowych, spowalnia spadek lustra wody gruntowej w dolinie rzecznej oraz spadek wilgotności gleb organicznych w czasie trwania okresu wegetacyjnego. Przeciwdziała się w ten sposób przesuszeniu tych gleb i skraca czas trwania suszy glebowej. Uzyskane wyniki mogą być przydatne przy opracowaniu operacyjnych działań eksploatacyjnych w warunkach możliwości stosowania hamowanego odpływu w systemach melioracyjnych, mających na celu efektywne wykorzystanie retencji wodnej gleb łąkowych, ograniczenie czasów trwania suszy glebowej oraz przeciwdziałanie degradacji tych gleb w wyniku przesuszenia.