Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 6

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  lactobacillus
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Study on Bacillus isolated from intestine of Persian sturgeon (Acipenser persicus) comparing with commercial probiotics

100%
Tabari M., Tabari K., Karimzadegan H., Mohammadi M.
International Letters of Natural Sciences
|
2016
|
tom 60
2

Zroznicowanie mleczarskich szczepow Lactobacillus metoda PFGE

80%
Markiewicz L., Biedrzycka E., Bielecka M.
Żywność Nauka Technologia Jakość. Suplement
|
2006
|
tom 13
|
nr 2
216-222
Izolacja bakterii z danego środowiska może prowadzić do wielokrotnego pozyskania tego samego szczepu, co jest trudne do zweryfikowania tradycyjnymi metodami mikrobiologicznymi ze względu na ich niską siłę dyskryminacyjną. Dlatego do różnicowania szczepów Lactobacillus zastosowano metodę PFGE (Pulsed Field Gel Electrophoresis; elektroforeza w polu pulsowym) i enzymy restrykcyjne Sma I, Apa I i Not I. Zróżnicowano 12 izolatów Lactobacillus pochodzących z mleka acidofilnego, napojów probiotycznych, serów i kultur mleczarskich oraz 4 szczepy referencyjne należące do gatunków L. acidophilus, L. casei, L. delbrueckii subsp. bulgaricus i L. helveticus. Przy użyciu enzymów Sma I oraz Apa I uzyskano 14 różnych wzorów restrykcyjnych, a identycznymi genotypami charakteryzowały się szczepy L. acidophilus 145 i L. acidophilus A (wyizolowane z kultur mleczarskich) oraz L. acidophilus La5 i L. acidophilus DSM 20079 (odpowiednio z mleka acidofilnego i szczep referencyjny pochodzący od człowieka). Przy użyciu restryktazy Not I uzyskano jedynie 12 unikatowych wzorów restrykcyjnych, lecz nie udało się rozróżnić szczepów L. acidophilus DSM 20079, L. acidophilus La5, L. acidophilus Bs i L. acidophilus K1, pomimo, że ich profile PFGE po trawieniu Sma I i Apa I były odmienne. W grupie 12 badanych izolatów stwierdzono 10 oryginalnych szczepów. Najwyższą siłą dyskryminacyjną charakteryzowały się enzymy Sma I i Apa I, a uzyskane przy ich użyciu wyniki świadczą o różnorodności szczepów stosowanych w produkcji mleczarskiej.
3

Forma optyczna kwasu mlekowego tworzona przez bakterie z rodzaju Lactobacillus w podlozu zawierajacym rozne zrodlo wegla

70%
Slizewska K., Libudzisz Z.
Żywność Nauka Technologia Jakość. Suplement
|
2001
|
tom 08
|
nr 3
99-106
Celem badań było określenie wpływu inuliny (preparaty Raftiline ®) oraz fmktooligosacharydów (preparaty Raftilose ®) na poziom tworzonego kwasu mlekowego i jego izomerów, przez bakterie z rodzaju Lactobacillus. Kontrolne hodowle prowadzono w obecności monosacharydów (glukoza, galaktoza, fruktoza) oraz disacharydów (laktoza, sacharoza). Zawartość form optycznych kwasu mlekowego określono przy zastosowaniu testów enzymatycznych firmy Boehringer Mannheim. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że ilość kwasu mlekowego wytworzonego przez bakterie z rodzaju Lactobacillus w pożywce MRS, zawierającej fruktooligosacharydy, wynosiła średnio 2,62 g/l i była znacznie niższa niż w pożywkach z mono- lub disacharydami (9,31 g/l). Średnia ilość L(+) kwasu mlekowego wyniosła od 0,70 g/l (w podłożu z Raftiline ® HP) do 7,69 g/l (w podłożu z glukozą). Stosunek izomeru L(+) do izomeru D(-) w przypadku hodowli z zastosowaniem fruktooligosacharydów wynosił średnio 3,11 a przy zastosowaniu cukrów prostych 3,14.
4

Zdolnosc wybranych szczepow Lactobacillus sp. do fermentowania oligosacharydow i oligopolioli o zroznicowanym stopniu polimeryzacji

61%
Galazka I., Klewicki R., Slizewska K.
Żywność Nauka Technologia Jakość. Suplement
|
2003
|
tom 10
|
nr 2
Celem przeprowadzonych badań było określenie wzrostu i działania zakwaszającego (zdolności fermentowania) bakterii z rodzaju Lactobacillus w środowisku, do którego dodano fruktooligosacharydy i galaktozylopoliole. Bakterie hodowano w pożywce MRS, w której źródłem węgla była glukoza. W części prób glukozę w pożywce MRS zastąpiono fruktooligosacharydami i galaktozylopoliolami. Metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej HPLC określono zawartość kwasu mlekowego i octowego, wyprodukowanego przez badane szczepy bakterii Lactobacillus. Na podstawie doświadczenia stwierdzono, że bakterie z rodzaju Lactobacillus rosły w środowisku, do którego dodano preparaty fruktooligosacharydów i galaktozylopolioli. Wydajność biomasy Lactobacillus w środowisku z fruktooligosacharydami wynosiła od 0,57 g/l do 1,21 g/l, natomiast w środowisku z galaktozylopoliolami: od 0,37 g/l do 0,63 g/l. W zależności od źródła węgla, wartości pH zawierały się w zakresie od 4,7 do 5,5, przy czym wartość początkowa pH wynosiła 5,7. Stosunek stężeń molowych kwasu octowego i mlekowego, wyprodukowanych przez Lactobacillus, mieścił się w zakresie od 0,02 do 0,3 i wykazywał tendencję do zwiększania się wraz ze wzrostem stopnia polimeryzacji oligomerów. Badane szczepy bakterii z rodzaju Lactobacillus dwukrotnie lepiej wykorzystywały ß-fruktooligosacharydy jako źródło węgla niż ß-galaktozylopoliole.
5

Hydroliza fruktanow w warunkach symulujacych dzialanie soku zoladkowego

51%
Galazka I., Klewicki R., Grzelak K.
Żywność Nauka Technologia Jakość. Suplement
|
2004
|
tom 11
|
nr 3
Fruktany, podobnie jak błonnik, nie ulegają trawieniu w przewodzie pokarmowym ze względu na brak w soku żołądkowym, trzustkowym i jelitowym enzymów hydrolizujących wiązania β-(2®1) glikozydowe, jednakże ulegają one częściowej hydrolizie w środowisku kwaśnym. Celem pracy była hydroliza fruktanów w warunkach symulujących działanie soku żołądkowego. Hydrolizę prowadzono w temp. 36,6–37°C, w ciągu 30–180 min, przy pH = 2, a w przypadku mączki cykoriowej z użyciem pepsyny. Badaniom poddano handlowe preparaty fruktooligosacharydów: FOS Wako Pure, Raftilose oraz preparaty otrzymane w Politechnice Łódzkiej: preparat FOS-PŁ, inulinę krystaliczną z cykorii, mączkę cykoriową, nystozę oraz sacharozę. Do oznaczenia składu preparatów przed i po hydrolizie zastosowano chromatografię cieczową HPLC. Stwierdzono, że stała szybkości hydrolizy fruktanów wyznaczona wg mechanizmu reakcji jednocząsteczkowej wynosi od 0,0006 do 0,0035. Najbardziej odporne na hydrolizę, prowadzoną w warunkach symulujących działanie soku żołądkowego, były: inulina krystaliczna, której po upływie 180 min pozostało 95% początkowej ilości oraz inulina zawarta w nisko przetworzonej mączce cykoriowej (93%). Najłatwiej ulegały hydrolizie preparaty zawierające β-fruktooligosacharydy homogenne (Raftilose) oraz oligomery o DP 3-4 (FOS Wako Pure, FOS-PŁ). Najwięcej cukrów metabolizowanych (do 30%) uwalniało się podczas hydrolizy preparatów (Wako Pure i FOS-PŁ) zawierających jako główne FOS kestozę, nystozę i fruktozylonystozę.
6
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Drozdze dzikie w przemysle piwowarskim - zagrozenia i wybrane metody wykrywania

41%
Tuszynski T., Makarewicz M.
Żywność Technologia Jakość
|
1998
|
tom 05
|
nr 3
43-57
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.