W ostatnich latach pojawiało się wiele kontrowersji dotyczących uwarunkowań prawnych w modelu i funkcjonowaniu łowiectwa w naszym kraju. Obecne rozwiązania prawne w tym zakresie sprawiają, iż prawo do polowania nie jest bezpośrednio powiązane z własnością gruntu, zwierzęta łowne w stanie wolnym stanowią dobro ogólnonarodowe, a ich prawnym właścicielem jest Skarb Państwa. Taka definicja własności zwierzyny jest swoistym podkreśleniem jej znaczenia jako wartości nadrzędnej w systemie środowiska przyrodniczego, jak również jego kształtowania i ochrony. W celu optymalizacji gospodarki łowieckiej w aspekcie zagadnień ochrony środowiska przyrodniczego, prowadzona jest ona w wyodrębnionych terenach administracyjnych, nazywanych obwodami łowieckimi, które wydzierżawiane są kołom łowieckim lub są zarządzane przez odpowiednie instytucje. Jednocześnie kontrowersje budzi prawna odpowiedzialność za szkody wyrządzane przez zwierzynę w uprawach rolnych. Scedowana jest ona na dzierżawców lub zarządców obwodów łowieckich, którzy zobowiązania te pokrywają ze środków własnych, w tym środków uzyskanych z tytułu sprzedaży tusz zwierząt łownych, które z mocy ustawy stanowią ich własność. Taka forma rozwiązań prawnych warunkuje dążenie do optymalizacji prowadzenia gospodarki łowieckiej, z jednoczesnym ograniczeniem kwestii odpowiedzialności za szkody, przez prawnego właściciela zwierzyny w stanie wolnym.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.