Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  kwas 2,4-dichlorofenoksyoctowy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przeprowadzono badania morfologiczne szpiku kostnego szczurów w przebiegu ostrego zatrucia herbicydem - solą sodową kwasu 2,4-D. Stwierdzono zmiany patologiczne w mikrośrodowisku homopoetycznym szpiku.
W pracy badano wpływ przewlekłego zatrucia herbicydem - solą sodową kwasu 2,4-dichlorofenoksyoctowego na szpik szczurów w okresie prenatalnym i postnatalnym. Wykonano badania histologiczne właściwej tkanki hemopoetycznej oraz mikrośrodowiska hemopoetycznego. Stwierdzono rozsianą martwicę komórek szeregu krwiotwórczego oraz martwicę komórek śródbłonka naczyń zatokowych. Zmiany te były najbardziej nasilone w grupie szczurów w pierwszym dniu po urodzeniu. Mimo kontynuowania ekspozycji w okresie laktacyjnym i polaktacyjnym obserwowane zmiany istotnie zmniejszyły się, a po przerwaniu ekspozycji - cofnęły się. Świadczy to o większej toksyczności herbicydu dla szczurów w okresie płodowym, niż po urodzeniu, oraz o adaptacyjnym charakterze zmian morfologicznych w szpiku.
Zróżnicowana reakcja odmian róż w stosunku do rodzaju regulatora wzrostu, a także jego stężenia, nie pozwala na stworzenie jednolitego schematu mnożenia in vitro i wymusza konieczność prowadzenia indywidualnych badań nad każdą z odmian. W niniejszej pracy podjęto próbę indukcji kalusa u odmiany róży pnącej ‛New Dawn’. Określono wpływ pożywek o składzie podstawowym QL (1977) zawierających różne stężenia 2,4-D lub Picloramu (5-90 µM), a także wzbogaconych oprócz badanych auksyn w cytokininę BA w stężeniu 0,5 µM, na indukcję kalusa. Do zainicjowania kultur pobrano z roślin kultywowanych in vitro pędy, blaszki liściowe i ogonki liściowe. Na wszystkich testowanych pożywkach formował się kalus. Najwięcej kalusa powstawało na eksplantatach pędowych. Ponadto w obecności wyłącznie auksyn (2,4-D lub Picloramu), zwłaszcza na kalusie uformowanym na eksplantatach pędowych, rozwijały się korzenie przybyszowe. Kalus indukowany na pożywkach wzbogaconych w 5 lub 15 µM 2,4-D i 0,5 µM BA namnażał się słabo, ale różnicował się tworząc owalne struktury przypominające stadia globularne zarodków somatycznych, na pożywkach zawierających BA (10 µM BA) lub tidiazuron (2,5; 10 µM).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.