Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 54

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  ksiegi wieczyste
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Stan prawny nieruchomości ujawniany w księgach wieczystych z założenia powinien być zgodny z rzeczywistym stanem prawnym. Niestety historyczne uwarunkowania związane zarówno z zakładaniem obecnej ewidencji gruntów jak i systemu ksiąg wieczystych, w szczególności w Polsce południowo wschodniej powodują, że często zgodność ta nie występuje. Zmiana oznaczeń nieruchomości związana z przejściem z parcel katastralnych na działki ewidencyjne w trakcie zakładania ewidencji w latach siedemdziesiątych XX wieku, oraz pozostawienie w zasadzie bez zmian oznaczeń w księgach wieczystych powodowały i nadal powodują spore zamieszanie przy zakładaniu księgi wieczystej w obecnym kształcie, czy przy regulacji stanu prawnego nieruchomości. Dodatkowo proces ten utrudnia uwłaszczenie sporej części gruntów na mocy ustawy z roku 1971 o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych. W artykule przedstawiono główne problemy techniczne i prawne związane ze sporządzeniem wykazów synchronizacyjnych, jako dokumentów niezbędnych do dokonania wpisów w księgach wieczystych, czy regulacji stanów prawnych nieruchomości. Artykuł przedstawia sposoby rozwiązania tych problemów jednocześnie wskazując braki w obecnych uregulowaniach prawnych w tym zakresie.
9
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Historia katastru polskiego

75%
W publikacji zawarto analizę historyczną tworzenia katastru gruntowego i ksiąg wieczystych w Polsce. Charakter polskiego katastru wiąże się ściśle z historią Polski i Europy. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie złożonej problematyki katastru w ujęciu chronologicznym, zwłaszcza w odniesieniu do warunków polskich. Kataster i księgi gruntowe na przestrzeni dziejów rozwijały się stopniowo, przyjmując stan istniejący, w którym wykorzystywane są nowoczesne technologie zakładania, prowadzenia, aktualizacji i udostępniania informacji o terenie w zakresie stanu faktycznego i prawnego. Idea katastru jak też ksiąg gruntowych pozostawała jednak wciąż niezmienna.
W publikacji podjęto próbę oszacowania skali zjawiska niezgodności danych opisowych o działce (nieruchomości) w wybranym obrębie ewidencyjnym. W Polsce dane o działkach (nieruchomościach) ujawnione są w dwóch podstawowych rejestrach publicznych, prowadzonych przez organy administracji publicznej. Są nimi Księgi Wieczyste (KW) oraz Ewidencja Gruntów i Budynków (EGiB). Celem Ksiąg Wieczystych jest rejestrowanie praw podmiotów rejestru (osób) do przedmiotów rejestru (nieruchomości). Natomiast istotą prowadzenia Ewidencji Gruntów i Budynków jest gromadzenie danych o położeniu przestrzennym obiektów, geometrii oraz informacji opisowych. Pewien zakres informacji powtarza się w obu rejestrach. Można powiedzieć, że EGiB oraz KW uzupełniają się wzajemnie. Praktyka wykazuje, że funkcjonujący od lat sposób wymiany informacji pomiędzy tymi systemami jest niedoskonały. Geodeta, w swojej pracy, często ma do czynienia z koniecznością wyjaśniania wzajemnych rozbieżności informacji przedmiotowych i podmiotowych, pozyskanych z obu rejestrów, a ustalenie prawdy wiąże się niejednokrotnie z długotrwałymi procedurami sądowoadministracyjnymi. Przypadki te powodują również konflikty lokalne i wpływają niekorzystnie na wszelkie działania inwestycyjne. Wyniki badań mają charakter reprezentatywny jedynie lokalnie (dla ziem byłego zaboru austriackiego). Mogą stanowić bazę do dalszych badań i poszukiwania rozwiązań w celu zapobiegania powtarzania błędnych informacji podmiotowych o nieruchomościach, przy kolejnych działaniach modernizacyjnych.
Ustalenie stanu prawnego nieruchomości jest kluczową kwestią w jej obrocie. Dotyczy to nie tylko określenia granic, ale też właściciela nieruchomości. Zabezpieczeniem prawnym wszelkich takich transakcji jest instytucja Ksiąg Wieczystych i ich rękojmia. Problem stanowią te nieruchomości, dla których jedynym dowodem nabycia jest akt własności ziemi wydany na podstawie ustawy o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych z dnia 26 października 1971 r. Dochodzić może do zakwestionowania samego dokumentu lub próby jego unieważnienia, jednak sprostowanie informacji w nim zawartych nie jest obecnie wykonalne. Możliwe jest również, że pomimo założenia księgi wieczystej, osoba do niej nie wpisana dysponować będzie AWZ, wskazując siebie jako właściciela. Kolejne problemy wynikać mogą z konieczności ustalenia, czy nieruchomość objęta tym aktem stanowi współwłasność majątkową, czy odrębny majątek oraz, czy praw do niej nie roszczą sobie właściciele nieruchomości sąsiednich. Pomimo upływu prawie 39 lat od uchwalenia wyżej wymienionej ustawy, na rynku pojawiają się takie nieruchomości, dla których jedynym potwierdzeniem własności jest właśnie akt własności ziemi. W przypadku braku księgi wieczystej najlepszym rozwiązaniem wydaje się wstrzymanie procesu sprzedaży nieruchomości do momentu jej ustanowienia. Proces ten znacznie komplikuje się, gdy osoby wskazane w tym dokumencie nie żyją. Wówczas procedura ta wydłuża się o postępowanie spadkowe, a stronę sprzedającą tworzą wszyscy prawomocni spadkobiercy, co wymaga ich jednomyślnej zgody na zbycie nieruchomości.
„Code civil des Français”, zwany Kodeksem cywilnym Napoleona, wprowadził we Francji w 1804 r. Napoleon Bonaparte. Obowiązywał on również na części ziem polskich od 1 maja 1808 r. do 31 grudnia 1946 r. Kodeks stanowił domniemanie własności państwowej dla wszystkich gruntów o nieuregulowanym stanie prawnym. Zgodnie z art. 713 Kodeksu Napoleona, dobra niemające właściciela należą do państwa. Sąd Najwyższy w uchwale z 27 czerwca 2013 r. orzekł, że przepisy Kodeksu Napoleona mogą stanowić samodzielną podstawę dokonania wpisu w księdze wieczystej prawa własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa. Do dziś duża część nieruchomości w Polsce ma nieuregulowany stan prawny. Zjawisko to dotyczy również gruntów Skarbu Państwa, dlatego dopuszczenie regulacji stanu prawnego nieruchomości na podstawie Kodeksu Napoleona przez uchwałę Sądu Najwyższego daje szansę uregulowania stanu prawnego wielu nieruchomości. W artykule przeanalizowano orzecznictwo Sądu Najwyższego w celu wskazania dokumentów oraz procedury niezbędnej do dokonania wpisu prawa własności w księdze wieczystej w oparciu o art. 713 Kodeksu Napoleona na rzecz Skarbu Państwa.
W pracy przedstawiono rozwój prawa własności do nieruchomości w Polsce, metodyczne aspekty jego ustalenia oraz sposób rejestracji stanu prawnego nieruchomości z uwzględnieniem jego powiązań z katastrem. Badania nad ustaleniem stanu prawnego do nieruchomości przejmowanych na rzecz Skarbu Państwa oparto o nieruchomości objęte liniami rozgraniczającymi pasa drogowego drogi wojewódzkiej 957 (Nowy Targ–Zubrzyca Górna) w miejscowościach Wróblówka, Stare Bystre, Rogoźnik i Ludźmierz w powiecie nowotarskim, które podlegają działaniu art. 73 ustawy z 1998 roku – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.