Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 65

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  kruk
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Rozpoczęty w latach 70. i kontynuowany do dnia dzisiejszego monitoring ptaków szponiastych na terenie Nadleśnictwa Rogów pozwala śledzić trendy liczebności wybranych gatunków. Ostatnia całościowa inwentaryzacja przeprowadzona w latach 2001-2003 ujawniła znaczne zmiany liczebności myszołowa, jastrzębia i kruka. O ile wzrost zagęszczenia myszołowa i kruka pozostaje w zgodzie z ogólnokrajowym trendem liczebności tych gatunków to znaczny spadek zagęszczenia jastrzębia budzi niepokój i skłania do poszukiwań środowiskowych i/lub antropogenicznych przyczyn tych zmian.
Badania prowadzono w latach 2007-2009 na obszarze Wyżyny Krakowskiej. Powierzchnia badawcza zajmowała 230,5 km2, z czego 27,3% pokrywały lasy. Podczas badań stwierdzono łącznie 11 lęgowych gatunków badanego zespołu ptaków drapieżnych: 6 gatunków ptaków szponiastych Falconiformes, kruka Corvus corax oraz 4 gatunki sów Strigiformes. Średnia liczebność ptaków szponiastych wyniosła 73,5 par (31,9 p/100 km2), kruka – 16,5 par (7,2 p/100 km2) oraz sów – 53,0 terytoriów (23,0 t/100 km2). Najliczniejszym gatunkiem ptaka szponiastego okazał się myszołów Buteo buteo gniazdujący średnio w liczbie 29,5 par (12,8 p/100 km2), natomiast sowy – puszczyk Strix aluco występujący średnio w liczbie 43,5 terytoriów (18,9 t/100 km2). Wielkość terytoriów lęgowych zespołu wynosiła od 0,1 km2 u uszatki Asio otus do 7,1 km2 u trzmielojada Pernis apivorus. Sukces gniazdowy wynosił 67-100%, a minimalna liczba młodych na zajęte gniazdo 1,3-2,8. Głównymi składnikami pokarmu były ptaki, ssaki oraz owady. Badany zespół drapieżników na Wyżynie Krakowskiej charakteryzował się niskim bogactwem gatunkowym oraz dużym stopniem dominacji gatunków najliczniejszych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.