Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  krezka jajnika
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badania dotyczyły roli przeciwprądowgo przenikania hormonów w obszarze krezki jajnika (pierwsza część pracy) i w obszarze krezki macicy (druga część pracy). W pierwszej części pracy badano przeciwprądowe przenikanie wytwarzanych w jajniku hormonów steroidowych i możli­wości wpływu tego procesu na czynności jajnika i macicy. W doświadczeniu 1 u loszek dojrzałych płciowo, w 17. i 18. dniu cyklu rujowego porównywano stężenie estronu i androstendionu w macicznej krwi tętniczej i krwi obwodowej. Próbki krwi pobierano wielokrotnie przez kaniule założone operacyjnie - z gałązki tętnicy macicznej (za ujściem anastomoz łączących tętnicę maciczną z tętnicą jajnikową) i z żyły szyjnej zewnętrznej - od loszek w narkozie i w następnym dniu po zabiegu operacyjnym. Stwierdzono istotnie wyższe stężenie obu badanych hormonów (P≤ 0.001) w krwi pobranej z gałązki tętnicy macicznej niż we krwi obwodowej, średnio o 66% dla estronu i 43% dla androstendionu. Świadczy to, że macica jest zaopatrywana lokalnie krwią tętniczą o znacznie podwyższonym stężeniu hormonów steroidowych. W doświadczeniu 2 badano wpływ czynników or-adrenergicznych na przeciwprądowe przenikanie hormonów steroidowych w obszarze krezki jajnika. Dojrzałym płciowo loszkom, w 10. dniu cyklu rujowego wykonano infuzję noradrenaliny (α-adrenomimetyk), metoksaminy (α1-adrenomimetyk) lub prazosyny (α1-adrenolityk) do tkanek krezki jajnika, w okolicy tętnicy i żyły jajnikowej. Mierzo­no przepływ krwi w tętnicy jajnikowej przed i po infuzji. Jednocześnie pobierano próbki krwi (przez wprowadzone kaniule) w celu: oznaczenia uwalniania hormonów z jajnika (z żyły maciczno-jajnikowej) i określenia lokalnego wzrostu stężenia hormonów w macicznej krwi tętniczej (z gałązki tętnicy macicznej za ujściem anastomoz, między tętnicą maciczną oraz tętnicą jajnikową oraz z żyły szyjnej zewnętrznej). Wykazano zwiększone uwalnianie hormonów steroi­dowych z jajnika pod wpływem noradrenaliny (dla progesteronu P≤ 0.05) i metoksaminy (dla androstendionu P≤ 0.05), natomiast obniżone ich uwalnianie pod wpływem prazosyny (dla progesteronu P≤ 0.05). Nie stwierdzono istotnego wpływu pobudzania ani blokowania α-adrenergicznych receptorów na lokalny wzrost stężenia tych hormonów w macicznej krwi tętniczej. Świadczy to, że czynniki pobudzające oraz czynniki blokujące receptory a-adrenergiczne, które oddziałują na wydzielanie hormonów przez jajnik, nie mają wpływu na wzbogacenie tętniczej krwi macicznej w hormony steroidowe. W drugiej części pracy badano proces przeciwprądowego, zwrotnego transportu PGF 2α (wytwarzanej w macicy) w obszarze krezki macicy, w celu wyjaśnienia mechanizmu zwrotnego transportu i jego roli w uwalnianiu PGF2α do krwi żylnej oraz w ochronie ciałka żółtego przed luteolizą. Doświadczenie 3 wykonano na izolowanym rogu macicy, zaopatrywanym ogrzaną, natlenioną, z kontrolowanym przepływem, krwią własną od loszek w 10. dniu cyklu rujowego. 3H-PGF2α wprowadzano do światła macicy. Oznaczano ilość 3H-PGF2α w odpływie żylnym oraz ilość 3H-PGF2α transportowaną zwrotnie do macicy z krwią tętniczą, a także koncentrację 3H-PGF2α w tkankach macicy i krezki macicy. Stwierdzono dużą wydajność (wynoszącą ponad 30%) zwrotnego transportu 3H-PGF2α do macicy. Uzyskane wyniki wskazują na inny niż proponowany w teorii Bazera i Thatchera mechanizm przenikania 3H-PGF2α do światła macicy. W doświadczeniu 4 skrawki błony śluzowej i warstwy mięśniowej macicy, krezki macicy oraz naczyń żylnych i tętniczych krezki macicy od loszek w różnym stadium cyklu rujowego (1-3; 10-11; 15-17; 18-20 dniach cyklu) inkubowano z 3H-PGF2α lub 14C-sacharozą. Wykazano aktywny wychwyt PGF2α we wszystkich badanych tkankach z wyjątkiem błony śluzowej macicy, niezależnie od fazy cyklu i stężenia PGF2α w środowisku inkubacyjnym. Stwierdzono też, że wzrost stężenie PGF2α przyspiesza jej usuwanie z tkanek. Wyniki badań wnoszą nowe informa­cje potwierdzające naszą koncepcję o roli przeciwprądowego przenikania PGF2α w obszarze krezki macicy w ochronie ciałka żółtego przed luteolizą.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.