Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 19

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  koryta potokow
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Na terenach górskich i podgórskich, ze względu na coraz krótszy czas kulminacji wezbrań, zachodzi konieczność regulacji cieków, zwłaszcza na obszarach o zwartej zabudowie. Intensywna urbanizacja terenów nadbrzeżnych, wynikająca z historycznych lokalizacji miejscowości, stwarza brak możliwości prowadzenia koryta rzeki o charakterze zbliżonym do naturalnego. Jedynym z najczęściej stosowanych rozwiązań, gwarantującym przeprowadzenie przepływów wezbraniowych, jest wykonanie zabudowy ciężkiej koryta o konstrukcji żłobu. Przykładem takiego systemu zabudowy regulacyjnej jest ujściowy odcinek potoku Naściszówka. Ujście tego potoku do rzeki Łubinki znajduje się na terenie miasta Nowy Sącz. Koryto potoku przebiega wzdłuż ulicy Barskiej, a teren przyległy charakteryzuje się zwartą zabudową. Dokonano oceny przepustowości żłobu. Zgodnie z wytycznymi projektowania „Zabudowa potoków górskich” do obliczeń przepustowości koryta żłobu przyjęto przepływ miarodajny Q1%, ustalony wg wzoru Punzeta dla zlewni karpackich. Wyniki obliczeń przepustowości ujściowego odcinka potoku wskazują na brak możliwości przeprowadzenia przepływu miarodajnego w korycie żłobu. Miejscami stwarzającymi zagrożenie wystąpienia wody ze żłobu są zwłaszcza łuki. Woda, wypływając na biegnącą wzdłuż żłobu ulicę Barską, powoduje zalanie zabudowań wzdłuż ulicy. Zabezpieczeniem przed wylewami potoku Naściszówka byłaby przebudowa żłobu podnosząca jego brzegi. Zgodnie z zasadą Ramowej Dyrektywy Wodnej Unii Europejskiej, dotyczącą ochrony wód powierzchniowych oraz zasad ich utrzymania, przywracania lub odbudowy wartości ekosystemów wodnych, dokonano analizy możliwości zastąpienia betonowego żłobu korytem zbliżonym do naturalnego, w myśl zasad rewitalizacji cieków wodnych.
W zależności od stopnia zagospodarowania doliny cieku stosuje się różne metody regulacji, których nadrzędnym celem jest ochrona przeciwpowodziowa terenów przyległych. Dotychczas często przy tych zabiegach pomijane były wszelkie aspekty związane z troską o utrzymanie dobrych warunków bytowania dla fauny i flory cieków. Działania te wywołały wiele negatywnych skutków w korytarzach rzek i potoków. W artykule przedstawiono podział koryt regulacyjnych w zależności od stopnia uszczelnienia koryta i brzegów cieku oraz istniejących warunków bytowania organizmów. Na cieku wydzielono także odcinki w zależności od zagospodarowania terenu wraz z najważniejszymi działaniami związanymi z osiągnięciem celów regulacji lub utrzymania. Na wybranych, uregulowanych i silnie zmienionych odcinkach cieków w dorzeczu górnej Wisły przeanalizowano możliwość odwracalności, bądź nieodwracalności zmian wprowadzonych w tych ciekach.
W artykule przedstawiono wpływ prac regulacyjnych, wykonanych na od-cinku potoku Słomka, na zmiany warunków hydrodynamicznych. W latach 2004-2005 wykonano badania, które obejmowały: pomiary przekrojów poprzecznych koryta oraz pobór i określenie składu granulometrycznego materiału dennego. Wyniki pomiarów wykorzystano do obliczenia następujących wielkości hydrodynamicznych: naprężenia styczne, moc strumienia, jednostkowa moc strumienia, średnia prędkość przepływu oraz intensywność transportu rumowiska dennego według równania Bagnolda. Następnie wykonano porównanie i analizę obliczonych parametrów. W sekcjach A1, A3 i A5 zaobserwowano wzrost wartości rozpatrywanych wielkości po regulacji oraz nasilenie procesów erozyjnych. W pozostałych sekcjach wartości parametrów hydrodynamicznych pozostały na porównywalnym poziomie (sekcja A4) lub się zmniejszyły (sekcja A2). W przekrojach 2 i 9 stwierdzono wzrost procentowej zawartości frakcji żwirowej w materiale dennym. Średnica charakterystyczna d50, w tych przekrojach, zmniejszyła się od-powiednio o 1,8 cm i 2,8 cm.
W polskiej i ukraińskiej części zewnętrznych Karpat Wschodnich wybrano dwie niewielkie doliny rzeczne, których cechy środowiska przyrodniczego uznano za reprezentatywne dla Bieszczadów i Gorganów. Następnie przeprowadzono w nich geomorfologiczne kartowanie koryt rzecznych metodą jednorodnych odcinków. Wyniki badań terenowych, ujęte w syntetycznej formie jako struktura i typologia koryta, stały się podstawą do wykonania próby waloryzacji przyrodniczej badanych dolin rzecznych dla 3 przykładowych celów: rozwoju geoturystyki, badań ichtiologicznych i fitosocjologicznych. Zaproponowano wykorzystanie tej metody w szerszym zakresie jako element inwentaryzacji i waloryzacji abiotycznej części środowiska przyrodniczego górskich dolin rzecznych.
Zmniejszenie skutków powodzi może zostać osiągnięte poprzez zmniejszenie ryzyka powodziowego. Wymaga to niejednokrotnie kompleksowych prac obejmujących nie tylko ocenę zdolności przepustowej koryta cieku na obszarze zagrożonym powodzią, ale również koryta znajdującego się w wyższych częściach zlewni. Uniknięcie znacznych nakładów finansowych na usuwanie skutków powodzi może zostać dokonane między innymi poprzez poprawę przepustowości koryta. Wcześniej należy dokonać oceny aktualnego stanu zabudowy cieku. W wyniku oceny zniszczeń wywołanych wystąpieniem wód z koryta potoku Czarna Woda stwierdzono, że fala wodno-błotna dotarła do centrum Łącka, płynąc całą szerokością zurbanizowanej, przykorytowej części doliny. Celem badań jest wskazanie przyczyn stwarzających zagrożenie powodziowe dla miejscowości Łącko. W tym celu dokonano oceny stanu zabudowy i przepustowości potoku Czarna Woda, którego koryto biegnie przez górne dzielnice oraz centrum miejscowości Łącko. Wody potoku Czarna Wodna prowadzone są żłóbem kamienno-betonowym. Dokonana ocena możliwości przepustowej koryta umożliwiła wskazanie odcinków potoku o niskiej przepustowości. Wykonane pomiary spadku podłużnego dna potoku Czarna Woda na odcinku 553 m oraz dziewięciu wyznaczonych przekroi poprzecznych stanowiły podstawę obliczeń napełnienia dla przepływu miarodajnego. Przepływ ten o prawdopodobieństwie przewyższania wynoszącym 1%, służący do wymiarowania koryt potoków, obliczono wzorem karpackim Punzeta. Obliczony wzorem przepływ miarodajny Q1% wynosi 94,32 m3·s-1. Na badanym odcinku żłobu znajdują się dwa mosty i stopień wodny. Zdolność przepustową koryta potoku określono dla przepływu miarodajnejnego. Wykazano, że na odcinku o długości ponad 100 m, znajdującym się powyżej centrum Łącka nastąpi wystąpienie wody z brzegów wskutek zbyt płytkiego koryta. Zlokalizowane mosty w km 1+110 i w km 1+554 nie powodują spiętrzenia wody miarodajnej w świetle mostów. Stopień wodny, znajdujący się powyżej odcinka żłobu o niskiej przepustowości, charakteryzuje się zbyt małym wydatkiem wynoszącym jedynie 65,64 m3·s-1. Zwiększenie zdolności przepustowej stopnia, zapewniającej przepływ wody miarodajnej w korycie, wymagałoby zwiększenia wysokości przyczółków o co najmniej 0,56 m. Stwierdzono, że straty powodziowe w centrum Łącka spowodowane są głównie przez wystąpienie wody ze żłobu, biegnącego od stopnia wodnego do nowego odcinka żłobu, znajdującego się w centrum miejscowości. Przyczyną istniejącego zagrożenia powodziowego jest zarówno stopień wodny znajdujący się w km 1+506, powodujący znaczne spiętrzenie przepływu miarodajnego, jak również zbyt niskie obwałowanie koryta potoku Czarna Woda powyżej stopnia.
17
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Okreslenie przepustowosci koryta potoku Czarna Woda

51%
Potok Czarna Woda wielokrotnie powodował zatopienie terenów przyległych. Najbardziej dotkliwe w skutkach były powodzie z 1997 i 2001 roku. Potwierdziły istnienie dużego zagrożenia powodziowego, powodującego zatopienie doliny Czarnej Wody. Tereny te stanowią użytki zielone i orne oraz obszary wsi o linowej luźnej, zabudowie, zlokalizowanej wzdłuż górnego biegu koryta potoku i drogi. Wykazano, że w wydzielonych przekrojach poprzecznych koryta, na odcinku powyżej Łącka, przepływ brzegowy jest znacznie mniejszy od przepływu miarodajnego (Q1%), służącego wymiarowaniu koryt potoków. Przepływ miarodajny obliczono dla dwóch wydzielonych odcinków obliczeniowych. Podział ten został podyktowany silnie rozwiniętą siecią dopływów potoku Czarna Woda, wpływającą na znaczą zmianę wartości przepływów o określonym prawdopodobieństwie wzdłuż biegu potoku. W przeprowadzonej analizie przepustowości koryta potoku Czarna Woda uwzględniono istniejący stan koryta i wpływ zabudowy technicznej koryta oraz obiektów mostowych. W pierwszym wydzielonym odcinku przepływ miarodajny, wynoszący 41,1 m³·s⁻¹, mieści się w korycie potoku, a znajdujące się mosty nie wpływają na piętrzenie przepływu. Na drugim odcinku wyznaczono kilka przekrojów, których przepustowość jest mniejsza od przepływu miarodajnego tego odcinka, wynoszącego 60,3 m³·s⁻¹. Dodatkowo spiętrzenie wody miarodajnej trzema stopniami wodnymi wpływa na warunki przepływu wody w świetle dwóch mostów znajdujących się powyżej kaskady stopni. Mosty te, przepuszczając przepływ miarodajny 60,32 m³·s⁻¹ pod ciśnieniem, powodują spiętrzenie przepływu i wystąpienie wody z koryta. W dolnej części odcinka drugiego, powyżej Łącka, koryto na długości 450 m charakteryzuje się niskim prawym brzegiem, mieszcząc jedynie przepływ wynoszący zaledwie 19,28 m³·s⁻¹. Stwierdzono, że straty powodziowe w centrum Łącka spowodowane są nie tylko przez wody potoku, występujące ze żłobu biegnącego przez centrum miejscowości, ale także spływającymi wodami z zatopionych terenów doliny, położonych powyżej.
Celem artykułu jest przedstawienie wpływu regulacji technicznej na zmianę morfologii potoku Jamne. Jego koryto jeszcze z początkiem lat 70. pozostawało nieuregulowane i pozbawione było zabudowy hydrotechnicznej. W wyniku prac regulacyjnych na odcinku od 700 do 3640 m od ujścia długość potoku została zmniejszona o 180 m. W pracy zajęto się również zgodnością podjętych inicjatyw regulacji cieku z Ramową Dyrektywą Wodną. Zwrócono ponadto uwagę na problem nielegalnego poboru rumowiska z koryt potoków górskich i jego wpływu na degradację koryt. Tezą artykułu jest wykazanie nieprawidłowości użytego rodzaju regulacji technicznej, co wpłynęło bezpośrednio na zmianę procesów morfologicznych koryta cieku.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.