Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  kleik skrobiowy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1

Zaleznosc wybranych reologicznych parametrow kleikow od fizyczno-chemicznych wlasciwosci skrobi

100%
Gambus H., Nowotna A., Ziobro R., Nowotny-Rozanska M.
Zeszyty Naukowe Akademii Rolniczej w Krakowie. Technologia Żywności
|
1997
|
nr 09
45-53
2
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Zastosowanie metody NMR do analizy wiązania wody w kleikach skrobiowych

84%
Baranowska H. M., Sikora M., Krystyjan M., Tomasik P., Dobosz A., Kutyla-Kupidura E. M.
Żywność Nauka Technologia Jakość
|
2015
|
tom 22
|
nr 6
W pracy analizowano wpływ temperatury kleikowania na wiązanie wody w kleikach skrobi ziemniaczanej normalnej i woskowej za pomocą niskopolowego NMR. Badania prowadzono na poziomie molekularnym w kleikach o stężeniach 0,01 ÷ 0,05 g/g. Zaproponowano empiryczny model rozkładu czasów korelacji określających dynamikę molekularną frakcji wody wolnej i związanej w żelach. Model ten poszerza, na poziomie molekularnym, wiedzę na temat oddziaływań polimer-polimer i polimer-rozpuszczalnik w układach skrobiowych. Skrobia woskowa ziemniaczana w porównaniu z normalną charakteryzowała się przewagą oddziaływań polimer-polimer nad oddziaływaniami polimer-woda. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że molekuły wody w kleikach skrobi normalnej, przygotowanej w temperaturze 95 ºC, wykazywały korzystne powinowactwo do skrobi. Kleiki skrobi woskowej przygotowane w temperaturze 121 ºC najsłabiej wiązały wodę.
3

Wplyw sposobu przygotowania skrobi pszenzytniej na jej wlasciwosci oraz charakterystyke frakcji rozpuszczalnej kleikow skrobiowych

84%
Nowotna A.
Zeszyty Naukowe Akademii Rolniczej w Krakowie. Rozprawy
|
1996
|
tom 214
1-87
4

Liczba opadania a maksymalna lepkość kleiku skrobiowego mąki pszennej

84%
Szafranska A., Rothkaehl J.
Przegląd Zbożowo-Młynarski
|
2011
|
tom 55
|
nr 10
5
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Tiksotropowe właściwości skrobi

84%
Adamczyk G., Krystyjan M., Dobosz A., Sikora M.
Żywność Nauka Technologia Jakość
|
2013
|
tom 20
|
nr 6
W opracowaniu opisano właściwości tiksotropowe żeli i kleików otrzymanych ze skrobi różnego pochodzenia botanicznego (kukurydzianej naturalnej, kukurydzianej woskowej, pszennej, żytniej, jęczmiennej, owsianej i ryżowej). Zjawisko tiksotropii bada się za pomocą pomiarów pętli histerezy, metody trzech kroków ścinania oraz pomiarów lepkości przy stałej szybkości ścinania. Ilościowe określanie zjawiska tiksotropii opisano testem trzech kroków ścinania. Test umożliwił liczbowe określenie odbudowy struktury próbki zniszczonej podczas ścinania. Na właściwości tiksotropowe skrobi miały wpływ przede wszystkim warunki przygotowywania kleików i żeli skrobiowych, m.in. czas, temperatura i szybkość mieszania próbek w trakcie kleikowania, pochodzenie botaniczne skrobi, proporcje amylozy do amylopektyny oraz stężenie skrobi. Badania właściwości tiksotropowych prowadzono głównie w odniesieniu do skrobi kukurydzianych. Wyższa temperatura kleikowania powodowała wydostawanie się amylopektyny z granul skrobiowych, co determinowało tworzenie bardziej stabilnej struktury kleików/żeli skrobi kukurydzianej woskowej i występowanie właściwości antytiksotropowych. Właściwości takich nie zaobserwowano w przypadku naturalnej skrobi kukurydzianej. Na podstawie pomiarów lepkości w zależności od czasu, przy stałej szybkości ścinania, stwierdzono, że skrobia kukurydziana woskowa wykazywała właściwości antytiksotropowe jedynie przy określonych szybkościach ścinania, o czym świadczył wzrost lepkości pozornej układów badanej skrobi w trakcie ścinania.
6

Zastosowanie skrobi modyfikowanych w przemysle spozywczym [cz.I]

84%
Leszczynski W.
Przegląd Piekarski i Cukierniczy
|
2006
|
tom 54
|
nr 05
54
7

Wpływ stopnia podstawienia skrobi utlenionych i acetylowanych na ich właściwości funkcjonalne

67%
Malyszek Z., Kowalczyk K., Szczepanik E., Lewandowicz G.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2010
|
tom 557
Utlenianie i acetylacja są podstawowymi typami reakcji stosowanymi w procesach chemicznej modyfikacji skrobi a ich znaczenie dalece wykracza poza otrzymywanie skrobi pojedynczo modyfikowanych E 1404 i E 1420, służą one bowiem do otrzymywania całego szeregu skrobi podwójnie modyfikowanych. Stopień podstawienia, obok rodzaju wprowadzonej grupy modyfikującej, jest podstawowym czynnikiem determinującym właściwości funkcjonalne skrobi jak również istotnym elementem kosztotwórczym procesu produkcyjnego. Zatem w celu otrzymania jak najlepszego produktu finalnego bardzo istotna jest precyzyjna znajomość korelacji pomiędzy stopniem podstawienia a właściwościami fizykochemicznymi produktu. Za jedną z najistotniejszych należy tu uznać oporność na siły ścinające oraz funkcjonalność w emulsjach spożywczych. Celem pracy była ocena wpływu stopnia podstawienia skrobi utlenionych oraz acetylowanych na stabilność reologiczną kleików w warunkach stałego naprężenia ścinającego oraz na ich zdolność do tworzenia emulsji. Materiałem badawczym były handlowe preparaty skrobi utlenionej (Skrobia Budyniowa, Skrobia Żelująca i Lubox) oraz laboratoryjnie otrzymane skrobie acetylowane o różnym stopniu podstawienia. Badania Teologiczne kleików pasteryzowanych oraz sterylizowanych prowadzono w trybie CS. Zdolność emulgującą oznaczano poprzez wyznaczenie indeksów stabilności emulsji ES oraz aktywności emulgującej EAI. Przeprowadzone badania wykazały, że wprowadzenie grup acetylowych do makrocząsteczek skrobiowych powoduje niewielkie zmiany lepkości oraz zwiększenie odporności kleików na siły ścinające. W przypadku skrobi utlenionych zaobserwowano, zwiększeniu stopnia podstawienia grupami karboksylowymi towarzyszy nie tylko znane zjawisko istotnego spadku lepkości początkowej, ale również zwiększona tendencja do żelowania. Wprowadzenie grup chemicznie modyfikujących makrocząsteczkę skrobiową powoduje istotny wpływ na zdolność do tworzenia emulsji przez ten polisacharyd. Naturalna skrobia ziemniaczana charakteryzuje się niewielką efektywnością w tworzeniu emulsji nie przekraczającą ES = 25% natomiast wprowadzenie grup acetylowych bądź karboksylowych wiąże się ze zwiększeniem efektywności tworzenia, wartość indeksu ES wynosi dla skrobi acetylowanych maksymalnie 44% a dla utlenionych 97%. Wzrost stężenia kleików skrobiowych użytych do sporządzania emulsji wiąże się ze wzrostem ich stabilności oraz zmniejszeniem indeksu aktywności emulgującej preparatu - najstabilniejsze emulsje (ES = 97%) uzyskano przy użyciu do ich sporządzania 7% kleików Skrobi Żelującej natomiast najwyższy indeks aktywności emulgującej zanotowano w przypadku 4% kleiku skrobi acetylowanej o najwyższym stopniu podstawienia.
8
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Porównanie lepkości pozornej kleików otrzymanych z błyskawicznych płatków zbożowych

67%
Kuczynski A. P., Achremowicz B., Puchalski C.
Żywność Nauka Technologia Jakość
|
2015
|
tom 22
|
nr 6
Badano charakterystykę kleikowania wodnych mieszanin przygotowanych z ześrutowanych błyskawicznych płatków z czterech zbóż, o różnej ich zawartości w wodzie. Stwierdzono znaczne różnice pod względem lepkości pozornej kleików. Wskazano, że czynnikami różnicującymi lepkość były: pochodzenie skrobi w płatkach, zróżnicowana jej zawartość, zabiegi hydrotermiczne i płatkowanie, interakcje z głównymi składnikami chemicznymi tworzącymi matrycę komórek ziarna zbóż. Wyznaczono liniowe zależności pomiędzy lepkością maksymalną kleików a zawartością płatków w mieszaninie wodnej. Zależności ułatwią porównanie lepkości kleików skrobiowych lub pomogą w doborze zawartości surowca skrobiowego w produktach spożywczych, w których płatki zastąpią zagęstniki skrobiowe. Stwierdzono, że kleiki z płatków jęczmiennych charakteryzowały się największą lepkością, a płatki – największą zawartością β-glukanów (3,79 %), dużą zawartością skrobi (58,3 %), znacznymi ilościami białka (8,04 %), małą zawartością błonnika pokarmowego (7,18 %), lecz o znacznym udziale jego frakcji rozpuszczalnej (4,13 %). Płatki pszenne wykazywały najmniejszą lepkość podczas kleikowania, ale zawierały najwięcej białka (9,36 %), dużo nierozpuszczalnego błonnika (7,92 %) i prawie nie zawierały β-glukanów (0,11 %). Kleiki z płatków żytnich cechowała stosunkowo mała lepkość, pomimo że płatki zawierały najwięcej skrobi (66,1 %), której towarzyszyła największa zawartość błonnika (13,09 %), największa zawartość jego frakcji nierozpuszczalnej (8,84 %), a przeciętna zawartość β-glukanów (1,62 %) i najmniejsza zawartość białka (4,30 %). Kleiki z płatków owsianych miały stosunkowo małą lepkość, a płatki zawierały: najmniej skrobi (50,8 %), najwięcej tłuszczu (6,47 %), stosunkowo dużo białka (8,50 %) i β-glukanów (3,23 %) oraz przeciętnie – błonnika (8,20 %). Opracowane warunki porównawczych badań lepkości kleików z płatków zbożowych można zastosować w projektowaniu funkcjonalnych produktów żywnościowych, w których środki zagęszczające na bazie skrobi mogą być zastąpione przez płatki zbożowe.
9

Wlasciwosci zeli skrobiowych z dodatkiem wybranych kwasow spozywczych

67%
Galkowska D., Lepa K., Fortuna T.
Nauka Przyroda Technologie. Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
|
2009
|
tom 03
|
nr 4
10
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wpływ temperatury na stabilność skrobiowych kleików tiksotropowych w obecności środka zagęszczającego

59%
Orczykowska M., Dziubinski M., Budzynski P.
Acta Agrophysica
|
2010
|
tom 16
|
nr 2[182]
W pracy przedstawiono wyniki badań reologicznych wodnych roztworów czystej skrobi ziemniaczanej i z dodatkiem wysokoacylowej gumy gellanowej. Roztwory przebadano w temperaturach 5°C, 25°C i 45°C, przeprowadzając test pętli histerezy. Do opisu właściwości reologicznych zastosowano model Carreau. Oszacowano wartość statycznej i dynamicznej granicy płynięcia oraz sprężystość utworzonej struktury. Przedyskutowano własności tiksotropowe roztworów poprzez określenie wielkości pola powierzchni pętli histerezy. Wykazano, że dodatek gumy gellanowej prowadzi do ustabilizowania struktury wewnętrznej badanych kleików skrobiowych.
11

Właściwości fizyczne skrobi ziemniaczanej modyfikowanej kwasem oleinowym

59%
Boruczkowska H., Boruczkowski T., Leszczynski W., Stencel P., Ratajczyk F., Tomaszewska-Ciosk E., Drozdz W.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2010
|
tom 557
W niniejszej pracy przeprowadzono reakcję enzymatycznej estryfikacji naturalnej skrobi ziemniaczanej kwasem oleinowym w środowisku tert-butanolu z wykorzystaniem jako biokatalizatora handlowego preparatu immobilizowanej lipazy. Materiał wyjściowy, jak i powstałe modyfikaty poddano analizom w celu oznaczenia ich wybranych właściwości. W reakcji 6 i 12 tygodniowej enzymatycznej estryfikacji oraz w wyniku 6 i 12 tygodniowego przetrzymywania substratów w środowisku kwasu oleinowego uzyskano 4 różne modyfikaty, w tym 2 estry o stopniu podstawienia DS 0,25 i 0,83. Na podstawie przeprowadzonej 2 czynnikowej analizy wariancji porównano między sobą wybrane właściwości reologiczne oraz termiczne otrzymanych modyfikatów oraz porównano je testem t-Studenta z właściwościami materiału wyjściowego (skrobi naturalnej). Stwierdzono istotny wpływ metody wytwarzania modyfikatów na ciepła właściwe przemian fazowych. Dla oleinianu skrobi było one prawie 3-krotnie niższe od ciepła właściwego kompleksu skrobi, które kształtowało się na poziomie -5,98 J·g⁻¹. Wykonane pomiary reologiczne przy pomocy reometru Haake RS 50 Rheostress wykazały między innymi, iż wszystkie badane substancje są cieczami nienewtonowskimi.
12

Skrobia modyfikowana fizycznie jako potencjalny prebiotyk

59%
Le T. J., Burchardt A., Manclewicz J., Sip A., Lewandowicz G.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2008
|
tom 530
405-418
Żywność funkcjonalna czyli produkty spożywcze wykazujące pozytywny (ponad efekt odżywczy) wpływ na organizm człowieka budzą coraz większe zainteresowanie, zarówno konsumentów, jak i technologów żywności. Szczególną rolę odgrywają wchodzące często w jej skład substancje o charakterze prebiotycznym, tj. niestrawne węglowodany, które selektywnie stymulują wzrost i/lub aktywność jednego lub kilku szczepów bakterii probiotycznych (Bifidobacterium, Lactobacillus) obecnych w jelicie grubym. Przykładem produktów będących źródłem substancji prebiotycznych są produkty skrobiowe zawierające tzw. skrobię oporną. Wcześniejsze prace wykonane w Katedrze Biotechnologii i Mikrobiologii Żywności Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu wykazały, że skrobia modyfikowana fizycznie na drodze wysokociśnieniowej homogenizacji kleiku wykazuje strawność in vitro rzędu 50%. Celem pracy była ocena prebiotycznych właściwości skrobi modyfikowanej fizycznie otrzymanej na drodze wysokociśnieniowej homogenizacji kleików skrobiowych poprzez określenie zdolności mikroorganizmów z rodzaju Lactobacillus do wykorzystywania jej jako źródła węgla. Cztery probiotyczne szczepy bakterii z rodzaju Lactobacillus (L. acidophilus, L. casei, L. plantarum, L. ramnosus) hodowano w podłożach MRS zawierających jako źródło węgla zamiennie: glukozę, maltodekstrynę niskoscukrzoną, skrobię ziemniaczaną natywną, oraz skrobię modyfikowaną fizycznie na drodze homogenizacji wysokociśnieniowej. Zakres badań obejmował określanie intensywności wzrostu badanych mikroorganizmów oraz poziomu produkcji krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych metodą HPLC. Oznaczono ponadto rozkład mas cząsteczkowych wszystkich badanych preparatów skrobiowych. Stwierdzono, że wysokociśnieniowa homogenizacja kleiku powoduje częściową degradację makrocząsteczek skrobi oraz zmianę konformacyjną frakcji amylopektyny poprawiającą termodynamiczną zgodność polimer-rozpuszczalnik w układzie polimer-woda. Wprowadzenie skrobi modyfikowanej fizycznie do podłoża MRS zamiast glukozy powodowało zmianę przebiegu hodowli wszystkich badanych szczepów Lactobacillus. Użycie jako źródła węgla maltodekstryny zamiast glukozy nie wpłynęło zarówno na maksymalną szybkość wzrostu jak i na liczebność komórek Lactobacillus. Hodowlana w podłożu ze skrobią ziemniaczaną natywną charakteryzowała się niższą intensywnością wzrostu badanych bakterii oraz najdłuższym czasem trwania fazy wzrostu wykładniczego w odniesieniu do pozostałych źródeł węgla. W przypadku zastosowania podłoża ze skrobią modyfikowaną fizycznie jako źródłem węgla, maksymalna liczebność komórek Lactobacillus była niższa od uzyskiwanej w podłożach z formą natywną skrobi, natomiast szybkość wzrostu komórek była porównywalna dla obu substratów. Zastosowanie wysokocząsteczkowych źródeł węgla, takich jak naturalna skrobia ziemniaczana oraz skrobia modyfikowana na drodze wysokociśnieniowej homogenizacji powodowało intensywniejszą produkcję kwasu octowego niż mlekowego. Skrobia modyfikowana fizycznie na drodze wysokociśnieniowej homogenizacji wywołuje podobne zmiany metabolizmu bakterii probiotycznych jak znane substancje o charakterze prebiotycznym, tj. trans-galaktooligosacharydy, frukto-oligosacharydy oraz preparaty skrobi opornej.
13

Observations on the ageing of potato starch pastes modified with complexing agent

59%
Napierala D. M.
Żywność Technologia Jakość. Suplement
|
1998
|
tom 05
|
nr 4
173-180
14

Właściwości skrobi ziemniaczanej rozsortowanej z zastosowaniem sit

51%
Tomaszewska-Ciosk E., Golachowski A., Drozdz W., Boruczkowska H., Boruczkowski T., Zdybel E.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2010
|
tom 557
Materiał badawczy stanowiła skrobia ziemniaczana (o wielkości gałeczek 5,0-112,2 µm), którą rozdzielono przy użyciu sit Retsch’a o wielkości otworów: 45 µm, 32 µm, 20 µm na 4 frakcje. W skrobi nierozsortowanej o raz w 4 uzyskanych frakcjach oznaczono: średnią średnicę wielkości gałeczek, udział frakcji amylozy i amylopektyny, zawartości pierwiastków żelaza, magnezu, wapnia, potasu i fosforu), wodochlonność i rozpuszczalność w wodzie w temperaturze 80°C, stopień scukrzenia uzyskany w wyniku działania α-amylazy i glukoamylazy oraz stopień retrogradacji 1% kleików. Wszystkie uzyskane frakcje charakteryzowały się znaczną jednorodnością wielkości gałeczek skrobiowych. Frakcje zawierające gałeczki duże odznaczały się większą zawartością amylozy w porównaniu do frakcji zawierających gałeczki małe. Zawartość fosforu, żelaza, magnezu, wapnia i potasu malała wraz ze wzrostem wielkości gałeczek. Wodochlonność i rozpuszczalność skrobi rosła wraz ze wzrostem wielkości gałeczek. Kleiki sporządzone z gałeczek dużych były w mniejszym stopniu hydrolizowane przez α-amylazę niż kleiki przygotowane z gałeczek małych. W najmniejszym stopniu zjawisku retrogradacji ulegały kleiki przygotowane z frakcji gałeczek małych, a w największym kleiki przygotowane ze skrobi o największych gałeczkach.
15

Wpływ pochodzenia botanicznego skrobi na strawność produktu dietetycznego otrzymywanego metodą wysokociśnieniowej homogenizacji

43%
Le Thanh-Blicharz J., Mikolajewska C., Lewandowicz G.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2010
|
tom 557
Previous research of the effect of high pressure homogenisation of the pastes on the properties of starch proved that at the optimal conditions (concentration of starch pastes of 5%, temperature of 50°C and pressure of 22 MPa) this process applied to potato starch causes the decrease of its digestibility of about 50%. In case of starches of other botanical origin the results were not so spectacular. Taking into consideration that pastes other starches reveal smaller values of viscosity than potato starch a thesis was put forward that this type of modification is efficient only if enough shear stress is applied. The aim of the present work was the verification of this thesis as well as the estimation of the suitability of different starches for the manufacturing of dietary stach product by high pressure homogenisation of the pastes. The most popular commercial starches i.e. normal corn, waxy corn, wheat, tapioca and pea were investigated. Rheological investigations on different starch species were made at the first stage of the experiment. As a result the concentrations of pastes of different starches, which caused the same stress under shearing as 5% potato starch pastes were found. Then, starch pastes of proper concentration were submitted to the high pressure homogenisation process. After that the digestibility of obtained products was measured. It was found that the high pressure homogenization of starch pastes provides products of digestibility reduced up to 50% irrespective of different starch origin. Moreover all the examined starches, at proper concentration, reveal similar response to mechanical stress. It causes the decrease of digestibility at the same level irrespective of starch origin. The effectiveness of the high pressure homogenisation in reducing digestibility, depends on the shear stress level and does not correlate with the amount of amylose. The selection of starch for physical modification by high pressure modification could be made only in respect to economical condition.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.