Celem pracy było określenie składu chemicznego i wartości pokarmowej czterech kiszonek z różnych mieszanek traw z motylkowatymi. Skład chemiczny uzyskanych kiszonek był podobny, a jakość niska. Współczynniki strawności były zbliżone, ale w przypadku mieszanki BI były one najniższe (oprócz strawności włókna).
Celem pracy było określenie jakości i stabilności po odkryciu kiszonek z różnych mieszanek traw z motylkowatymi. Użyte do badań kiszonki zawierały mało suchej masy, poniżej 20%. Straty suchej masy i substancji organicznej wynosiły odpowiednio od 22% do 32% i od 23 do 38%. Podczas trwania testu stabilności tylko w jednym przypadku (mieszanka B1) nie zanotowano wzrostu ciepłoty koszonek powyżej temperatury otoczenia (30°C).
Badania przeprowadzono w Instytucie für Grünland und Futterpflanzenforschung FAL Braunschweig-Volkenrode w 1994 r. Celem doświadczenia było określenie wpływu stosowanych dodatków mikrobilogicznych i enzymatycznych na wartość pH zakiszanej masy. Przedmiotem badań były zielonki z traw o zawartości suchej masy 26,1; 37,4; 55,2% oraz zielonki z koniczyny i lucerny (o zawartości suchej masy odpowiednio 35,4 i 34,1%) i kukurydzy o zawartości od 22 do 29% suchej masy oraz uzyskane z nich kiszonki. Zielonki zakiszono w mikrosilosach o pojemności 1,5 1 każdy z dodatkiem preparatów mikrobilogicznych (Biomax, Kofal-lac) i enzymatycznego Siloguard. Każdy wariant kiszenia przeprowadzono w 5 powtórzeniach. Kwasowość kiszonek bez dodatku po 4-ech dniach wynosiła przeciętnie pH 5,17; podczas gdy dla kiszonek z udziałem preparatu Biomax 4,38; a w kiszonkach z dodatkiem preparatu Kofal-lac 5,04. Badania wykazały, że określenie wartości pH w 4 dniu fermentacji jest terminem optymalnym do oceny przebiegu procesu fermentacji oraz stosowania dodatków do zakiszania.