Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 21

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  jony fosforanowe
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1

Ilosciowe oznaczanie jonow fosforanowych w roztworach wodnych z wykorzystaniem zestawow testowych

100%
Wybieralski J., Siwek H.
Zeszyty Naukowe. Akademia Rolnicza w Szczecinie. Rolnictwo
|
1995
|
tom 60
131-137
2
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wpływ nawozów fosforytowo-siarkowych na przenikanie jonów fosforanowych i siarczanowych do wód

100%
Jakubowski M., Kantek K., Stanislawska-Glubiak E., Korzeniowska J.
Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich
|
2013
|
nr 3/III
Tradycyjne systemy nawożenia roślin uprawnych fosforem w Polsce obarczone są dużym ryzykiem ekologicznym związanym z łatwością przenikania fosforanów (V) do wód powierzchniowych, a także wysokimi kosztami produkcji takich nawozów. Nakłada to konieczność poszukiwania nowych rozwiązań nawozowych, które z jednej strony stanowiłyby mniejsze zagrożenie dla środowiska naturalnego, a z drugiej byłyby równie dostępnym dla roślin źródłem fosforu. Jednym z nich może być stosowanie mieszanek fosforytowo – siarkowych (FS), charakteryzujących się stopniowym uwalnianiem łatwo przyswajalnych fosforanów (V), a przez to również ich mniejszą migracją do wód. Dodatek siarki zwiększając dostępność fosforu z fosforytów, stanowi również źródło siarki jako składnika pokarmowego dla roślin. Celem badań było określenie wpływu dodatku siarki elementarnej do mielonego fosforytu na przenikanie jonów fosforanowych (V) i siarczanowych (VI) do wód. w doświadczeniach wegetacyjnych badano w jaki sposób nawożenie mieszankami fosforytowo – siarkowymi wpływa na przemieszczanie się jonów fosforanowych (V) i siarczanowych (VI) do wód. Przeprowadzono dwa dwuletnie doświadczenia wazonowe, na których testowano działanie 6 wariantów mieszanek fosforytowo – siarkowych, różniących się stopniem przemiału fosfory tu (F1 i F2) oraz dodatku siarki (S1, S2, S3). Przeprowadzone badania nie wykazały zagrożenia przenikania znaczących ilości jonów fosforanowych (V) oraz siarczanowych (VI) do wód podziemnych w przypadku stosowania nawozów o stosunku fosforytu do siarki większym niż 7:1.
3

Pobieranie i transport fosforanow w komorkach roslin

100%
Zebrowska E., Ciereszko I.
Postępy Biologii Komórki
|
2007
|
tom 34
|
nr 2
283-298
4

Zdolnosc drobnoustrojow ryzosfery owsa do uwalniania fosforu z fosforanu trojwapniowego i kwasow nukleinowych

100%
Paszkowski W. L., Kobus J.
Pamiętnik Puławski
|
1999
|
tom 117
13-23
5
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Krystalizacja struwitu w zmiennych warunkach odczynu i stężeń analizowanych składników

100%
Czajkowska J., Siwiec T.
Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich
|
2011
|
nr 07
W pracy przedstawiono problem związany z krystalizacją uwodnionego fosforanu amonowo-magnezowego (struwitu), o wzorze chemicznym MgNH4PO4 ∙6H2O często tworzącego się w linii osadowej oczyszczalni ścieków. Badania krystalizacji struwitu wykonane zostały w skali laboratoryjnej przy założeniu trzech zmiennych niezależnych jakimi były odczyn pH, stężenie jonów fosforanowych PO43- i stężenie jonów amonowych NH4+. Wielkością poszukiwaną było wymagane stężenie jonów magnezu Mg2+, przy których następuje wytrącanie się struwitu. Stwierdzono, że krystalizacja struwitu występuje w szerokim zakresie stężenia jonów fosforanowych i amonowych, lecz najsilniej zależy od odczynu. W analizowanych warunkach struwit nie wytrącał się przy pH równym 7,0 natomiast od 7,5 wytrącał się w coraz większym zakresie stężeń poszczególnych składników.
6

Inaktywacja jonów fosforanowych w środowisku wodnym z użyciem syntetycznego getytu

100%
Siwek H., Wlodarczyk M.
Woda - Środowisko - Obszary Wiejskie
|
2011
|
tom 11
|
nr 1[33]
7

Sorpcja jonów fosforanowych na wybranych glebach

80%
Bartoszewicz J., Drabent Z.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Agricultura
|
1994
|
tom 58
77-83
W pracy przedstawiono wyniki badań sorpcji jonów fosforanowych, pochodzących z wodnych roztworów H3PO4, KH2PO2, K2HPO4 i K3PO4, przez gleby brunatną, płową i czarną ziemię. Badania prowadzono w skali laboratoryjnej w różnych warunkach statycznych (stężenie, pH), ale jednakowych dla wszystkich gleb. Stwierdzono, że ilość zasorbowanych jonów fosforanowych zależy nie tylko od rodzaju badanej gleby, stężenia użytych roztworów fosforanowych i od pH roztworów równowagowych, ale także od rodzaju użytego związku zawierającego jony fosforanowe.
8

Buduj zasobnosc

80%
Gaj R.
Nowoczesna Uprawa
|
2010
|
nr 02
64-66
9

Ocena odplywu skladnikow nawozowych ze zlewni rolniczych jeziora Miedwie w okresie restrukturyzacji rolnictwa

80%
Durkowski T., Burczyk P., Krolak B.
Woda - Środowisko - Obszary Wiejskie
|
2006
|
tom 06
|
nr 2[18]
51-63
10

Sorpcja jonów fosforanowych na glebie murszowatej

80%
Bartoszewicz J.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Agricultura
|
1995
|
tom 60
35-42
Zbadano sorpcję jonów fosforanowych pochodzących z wodnych roztworów H3P04, KH2PO4, K2HPO4, K3PO4 na glebie murszowatej oraz desorpcję jonów fosforanowych z tej gleby za pomocą elektrodializy. Stwierdzono, że ilość zasorbowanych i zdesorbowanych jonów fosforanowych zależy od rodzaju i stężenia związku z którego jony pochodziły. Ilość jonów fosforanowych zdesorbowanych elektrodialitycznie zależy od ilości użytej energii elektrycznej.
11

Zmiany stężeń fosforanów w wodach rolniczej zlewni rzeki Raszynki

80%
Burzynska I.
Polish Journal of Agronomy
|
2015
|
nr 23
W pracy przedstawiono wyniki badania stężenia jonów fosforanowych (PO4-3) w wodach rzeki Raszynki, która przepływa przez teren gmin: Lesznowola, Raszyn i Michałowice, w woj. mazowieckim. Próbki wód z rzeki pobierano w okresie od marca do listopada, w latach 2014–2015. W wodach oznaczano zawartość fosforanów metodą spektrofotometryczną z molibdenianem amonu. Wykazano, że stężenia fosforanów w 87% próbek wód Raszynki przekraczały wartości dopuszczalne (≤ 0,30 PO4-3·dm-3) dla wód powierzchniowych, a największą ich liczbę zanotowano w zakresie: 0,51–1,00 PO4-3·dm-3. Duży udział gruntów ornych (84,7%) pod uprawą warzyw gruntowych (20%) i ziemniaków (27,5%) w górnej części zlewni sprzyjał nadmiernemu stężeniu fosforanów w wodach powierzchniowych. Ograniczenie intensywności rolniczego użytkowania gruntów w dolnej części zlewni na korzyść łąk ekstensywnych sprzyjało znacznemu zmniejszeniu stężenia fosforanów w wodach rzeki.
12
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Optymalizacja procesu miareczkowania potencjometrycznego kwasów huminowych w obecności substancji silnie buforujących

80%
Boguta P., Sokolowska Z.
Acta Agrophysica
|
2010
|
tom 16
|
nr 2[182]
Celem niniejszej pracy jest optymalizacja procesu miareczkowania kwasów huminowych w obecności silnie buforujących jonów fosforanowych. Analizą optymalizacyjną objęty został zarówno sposób przygotowania próbek, kalibracja aparatury badawczej, mająca na celu ustalenie odpowiednich parametrów technicznych procesu miareczkowania potencjometrycznego, jak również otrzymanie wiarygodnych i powtarzalnych wyników. W niniejszej pracy badania prowadzone były na modelowych roztworach kwasu huminowego (Aldrich HA). Wszystkie badane roztwory, jak również roztwór titranta, wykonano na bazie 1 M NaCl. Dodatek chlorku sodu stabilizował siłę jonową układu, a tym samym zapobiegał wahaniom mierzonego sygnału. W badaniach optymalizacji procesu miareczkowania uwzględnione zostały aspekty przygotowania próbki: stężenie kwasu huminowego (50 i 500 ppm), stężenie substancji silnie buforującej, jonów fosforanowych (0, 600, 1500, 3500 i 7000 ppm), a także parametry techniczne prowadzenia procesu: objętość titranta (0,1 i 0,01ml) i wartość progowa potencjału dryfu w roztworze (10 i 70 mV·min-1). Z otrzymanych danych wyliczono rozkłady pozornych stałych dysocjacji. Na podstawie uzyskanych charakterystyk zbadane zostały optymalne warunki prowadzenia miareczkowania potencjometrycznego w obecności substancji silnie buforujących.
13

Elektrodializa Zerolitu FF zawierającego jony fosforanowe pochodzące z kwasu ortofosforowego

80%
Bartoszewicz J., Drabent Z.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Agricultura
|
1993
|
tom 56
61-69
W badaniach zastosowano elektrodialityczną metodę porównawczą do opisu zachowania się jonów fosforanowych występujących w silnie zasadowym anionicie Zerolit FF i w wodnym roztworze H3PO4. W doświadczeniach zastosowano elektrodializator trójkomorowy własnej produkcji. Stwierdzono, że na zdesorbowanie jonów fosforanowych z Zerolitu FF i przetransportowanie do komory anodowej należy użyć więcej energii elektrycznej aniżeli na przemieszczenie tych jonów pochodzących 7 wodnych roztworów H3PO4.
14

Elektrodialityczne przemieszczanie się jonów fosforanowych w wodnych suspensjach trudno rozpuszczalnych fosforanów

80%
Bartoszewicz J., Drabent Z.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Agricultura
|
1993
|
tom 56
93-99
W pracy zbadano zachowanie się jonów fosforanowych w wodnych suspensjach Ca3(PO4)2, A1PO4 i FePO4 w polu elektrycznym trójkomorowego elektrodializatora pracującego w warunkach statycznych przy stałym, kontrolowanym napięciu 200 V. Przy takiej samej energii do komory anodowej przemieściło się najwięcej jonów fosforanowych z Ca3(PO4)2, mniej z A1PO4, a najmniej z FePO4. Ilość przemieszczonych jonów fosforanowych dla każdej badanej soli zależy także od masy odważki; im odważka większa, tym przy danej energii ilość jonów fosforanowych jest większa.
15

Desorpcja jonow fosforanowych z Zerolitu FF i wybranych gleb

71%
Bartoszewicz J.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Agricultura
|
1997
|
tom 64,Suppl.A
1-64
16

Elektrodializa Zerolitu FF zawierającego jony fosforanowe pochodzące z fosforanów potasowych

71%
Bartoszewicz J., Drabent Z.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Agricultura
|
1993
|
tom 56
71-79
W badaniach zastosowano elektrodialityczną metodę porównawczą do określenia właściwości jonów fosforanowych występujących w wodnych roztworach KH2PO4, K2HPO4 i K3PO4 oraz w anionicie Zerolit FF, w którym jony fosforanowe wprowadzone były uprzednio z tych soli potasowych. Wszystkie doświadczenia prowadzono w takich samych warunkach. Stwierdzono, że zachowanie się jonów fosforanowych w anionicie uzależnione jest od charakteru soli, z której one pochodziły i od ilości jonów. Przy danej energii najwięcej (najszybciej) przetransportowanych jonów fosforanowych z anionitu do komory anodowej było wtedy, gdy do anionitu wprowadzono je z KH2PO4, mniej gdy z K2HPO4, a najmniej z K3PO4.
17

Zanieczyszczenia biogenne wód gruntowych na torfowisku niskim

71%
Kiryluk A.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2008
|
tom 526
W latach 2005-2006 przeprowadzono badania jakości wód gruntowych na zmeliorowanym torfowisku niskim w dolinie Supraśli Górnej. Zainstalowano 5 piezometrów na łąkach intensywnie użytkowanych i 5 na łąkach ekstensywnych. W okresie od maja do października pobierano próbki wód gruntowych, w których oznaczano wielkości stężeń jonów azotanowych i jonów fosforanowych. Stężenia azotanów były niewielkie i mieściły się w zakresie od 0,12 do 26,47 mg N-NO₃·dm⁻³. Dobre uwilgotnienie gleb pobagiennych zmniejszało stężenie jonów azotanowych i fosforanowych w wodach gruntowych. Wyższe stężenia azotanów stwierdzono w wodach pochodzących z łąk intensywnych. Stężenia fosforanów były niskie i mieściły się w zakresie od 0,01 do 0,99 mg P-PO₄·dm⁻³. Zbadane wody gruntowe kwalifikowały się do I klasy czystości wód podziemnych.
18

Elektrodializa jonów fosforanowych w wodnych roztworach [zawiesinach] jedno- i dwuwodorofosforanów wapniowych i magnezowych

71%
Bartoszewicz J., Drabent Z.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Agricultura
|
1993
|
tom 56
81-91
W pracy zbadano zachowanie się jonów fosforanowych pochodzących z Ca(H2PO4)2, CaHPO4, Mg(H2PO4)2 i MgHPO4 w polu elektrycznym elektrodializatora. Na przemieszczenie takiej samej ilości jonów fosforanowych do komory anodowej elektrodializatora zużyto więcej energii dla fosforanów wapniowych niż magnezowych i więcej dla fosforanów jednowodorofosforanowych niż dwuwodorofosforanowych oraz odpowiednio więcej dla tych jonów wprowadzonych do Zerolitu FF niż dla takich samych jonów wprowadzonych w badanych solach do wody.
19

Elektrodializa wodnych suspensji fosforanowych z nawozów superfosfatu, polifoski i fosforanu amonowego

61%
Bartoszewicz J., Drabent Z.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Agricultura
|
1993
|
tom 56
101-109
W pracy przedstawiono wyniki zachowania się jonów fosforanowych pochodzących z wybranych nawozów fosforanowych (superfosfat potrójny, polifoska i fosforan amonu) w polu elektrycznym elektrodializatora. Stwierdzono, że na przetransportowanie do komory anodowej jonów fosforanowych superfosfatu i polifoski potrzeba tyle samo energii, natomiast z fosforanu amonu o 30% więcej. Na desorpcję jonów fosforanowych z Zerolitu FF najmniej energii potrzeba w przypadku jonów fosforanowych wprowadzonych z fosforanu amonu, więcej z superfoski, a najwięcej z polifoski.
20

Przemiany trudno rozpuszczalnych fosforanów glinu, żelaza, miedzi, magnezu i cynku w wodnych roztworach wybranych związków nieorganicznych

61%
Szymkiewicz-Dabrowska D.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Agricultura
|
1996
|
tom 62,Suppl.A
1-81
Badano zmiany stężenia jonów PO4 3-, H+ i kationów metali w wodnych roztworach niektórych fosforanów występujących w surowcach fosforowych i glebach długo nawożonych P, w obecności związków symulujących różnego rodzaju nawozy K, N, Ca i P. Doświadczenia prowadzono w temp. 20°C w układach: A1P04-2H20, FeP04-2H20, Cu3(PO4)2-3H2O, Mg3(PO4)2^-8H2O, Zn3(P04)2, 4H20 - KNO3 (K2HP04, (NH4)2S04, CaC03,...) - H20; niektóre układy rozszerzono o glebę - piasek gliniasty lekki lub glinę lekką. Testowano różne ilości (0,5; 1; 2; 4 mM) fosforanów trudno rozpuszczalnych (roztwory byty zawsze nasycone) i różne ilości (0; 0,5; 1; 2; 4 mM) pozostałych związków. Otrzymane wyniki wskazują, że skład ilościowy i jakościowy jonów w roztworze wodnym decyduje o jego pH, a w dalszej kolejności - o rodzaju i trwałości powstających lub rozpuszczających się związków fosforu. Dodawane sole amonowe, wapniowe i potasowe zwiększały rozpuszczalność badanych fosforanów, ale najczęściej jony P04 3-, które przeszły z osadu do roztworu, wytrącały się ponownie, tworząc fosforany inne niż macierzyste. Jony Ca2+, pochodzące z dodawanych soli wapniowych, wytrącały fosforany wapniowe niezależnie od pH środowiska reakcji. Węglany kationów (I) przeszkadzały w tworzeniu się trudno rozpuszczalnych fosforanów. Dobrze rozpuszczalne fosforany nie wytrącały Cu2+ i Zn2+ z ich roztworów. Kompleksotwórcze właściwości pirofosforanu spowodowały duży wzrost stężenia kationów we wszystkich badanych roztworach fosforanów Al, Fe, Cu, Mg i Zn. Stężenie kationów rosło w kolejności: Al , Fe , Mg , Cu i Zn. Testy statystyczne wykazały, że we wszystkich doświadczeniach interakcja między dawkami a rodzajami soli jest wysoko istotna. Gleba dodana do badanych układów soli spowodowała wystąpienie wielu współbieżnych procesów. Na skutek jej obecności wynik reakcji fosforanu trudno rozpuszczalnego z testowaną solą nieorganiczną często był inny niż w układach bez dodatku gleby. W wielu doświadczeniach kierunek zmian stężenia jonów P04 3- w roztworze wodnym i fosforu przyswajalnego w glebie był identyczny.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.