Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 19

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  jodek potasu
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy było określenie wpływu dodatku soli jodowanej jodkiem potasu i azotynu sodu na zmiany ilościowe i jakościowe tiaminy w pasteryzowanym mięsie. Zawartość tiaminy oznaczono metodą tiochromową analizując zmiany ilościowe tiaminy ogólnej i wolnej. Ilość tiaminy związanej określono z różnicy tiaminy ogólnej i wolnej. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że proces pasteryzacji mięsa przyczynia się do znacznych ubytków obu form tiaminy, przy większej podatności na rozpad tiaminy związanej. Użycie soli jodowanej potęguje ubytki tiaminy, w czasie obróbki cieplnej mięsa wobec strat powstałych w obecności chlorku sodu. Największe straty tiaminy wolnej jak i związanej zaobserwowano w wyniku użycia soli jodowanej jako komponentu soli peklujących.
The studies on the presence of Listeria spp. microorganisms in beef, pork and raw sausages were carried out. Food samples were purchased from local retailers. In total, 160 samples were examined, 32 from each kind. Listeria strains were isolated from pork (87.5 %) and beef (68.7%). The sausage samples were contaminated in 46.8% to 62.5%. Listeria monocytogenes was most often isolated species in pork and beef. L.innocua was usually found in sausages. Longer time of preincubation was required to isolate listeria from sausages. Majority of isolated strains of L.monocytogenes were of serotype 1.
Zmodyfikowano zawartą w Polskiej Normie metodę spektrofotometryczną oznaczania jodku potasowego w soli. Przeprowadzono walidacją metody określając jej precyzję, dokładność oraz liniowość.
W artykule przedstawiono badania wpływu różnych stężeń jodku potasu (KJ) na przebieg procesu kiszenia kapusty oraz wzrost wybranych mikroorganizmów uczestniczących w tym procesie, ich żywotność i szybkość produkcji kwasu mlekowego.
Celem pracy było określenie wpływu doustnego podawania preparatów selenowego i jodowego, a zwłaszcza łącznego ich stosowania, na stężenia hormonów tarczycy: trijodotyroniny i tyroksyny oraz wybranych biopierwiastków w surowicy krwi. Badania przeprowadzono na 24 owcach, które podzielono na 4 równe grupy. Grupa I otrzymywała doustnie 5,77 mg selenu w postaci seleninu sodu, grupa II - 5,77 mg selenu łącznie z 100 ug jodu w postaci jodku potasu, grupa III - tylko 100 ug jodu, a grupa IV stanowiła kontrolę. Krew do badań pobierano przez 4 miesiące w odstępach 2-tygodniowych. W surowicy krwi badano koncentrację hormonów tarczycy - trijodotyroniny i tyroksyny oraz stężenia biopierwiastków - selenu i magnezu. Uzyskane wyniki badań wykazały, że stosowanie zarówno selenu, jak i jodu miało znaczący wpływ na badane parametry biochemiczne. W grupach I i II, tj. u owiec otrzymujących selenin sodu lub selenin sodu łącznie z jodkiem potasu, stwierdzono około 3-krotny, istotny (p<0,05), wzrost stężenia selenu w surowicy krwi odpowiednio: do 1,51 ± 0,12 i do 1,65±0,31 umol.dm-3. Obserwowano również w tych grupach znamiennie (p<0,05) podwyższoną koncentrację trijodotyroniny, wynoszącą średnio od 2,73 ± 0,32 do 2,91 + 0,27 nmoldm-3, w porównaniu z wartościami początkowymi: 2,35±0,15 i 2,37+0,29 nmoldm-3. W przypadku tyroksyny, wykazano statystycznie istotny (p<0,05) wzrost jej stężenia: w grupie II do wartości 131,30 ± 12,15 oraz w grupie III do 155,83 ± 17,26 nmol dm-3, natomiast w grupie I stwierdzono znamienny (p<0,05) spadek koncentracji tego hormonu do wartości najniższej 86,06±7,30 nmoldm-3, wobec stężenia wyjściowego 114,5±9,3 nmoldm-3. Stosowanie suplementacji selenem i/lub jodem spowodowało statystycznie istotny (p<0,05) spadek stężenia magnezu w surowicy krwi wszystkich suplementowanych owiec, od wartości początkowej, wynoszącej 0,94±0,03 mmoldm-3, do 0,83+0,03 mmol dm-3w grupie I, w 2. tygodniu badań.
W artykule opisano prace Instytutu Materiałów Ogniotrwałych (IMO) w kooperacji z Polskim Towarzystwem Magnezologicznym (PTM) w zakresie badań i produkcji preparatów metali istotnych dla życia ludzkiego i przeznaczonych do produkcji napojów. W IMO wytwarzane są preparaty soli mineralnych do wzbogacania wody: MgCL2, MgSO4, CaCL2, MgCL2 • CaCL2 oraz KJ, a także preparaty do uzdatniania wody przez immobilizowanie metali ciężkich w drodze podwyższenia pH lub wymiany jonowej.
Celem pracy było ustalenie stopnia oddziaływania dodatku soli jodowanej jodkiem potasu na zmiany ilościowe i jakościowe tiaminy, w procesie gotowania i późniejszego przechowywania wybranych potraw mięsnych. W badaniach uwzględniono mięso o zachowanej strukturze histologicznej - tzw. „sztukę mięsa”, mięso rozdrobnione (pulpety) oraz mięsny farsz pierogowy. Przygotowane potrawy przechowywano w warunkach chłodniczych przez 7 dni oraz zamrażalniczych przez 30 dni. Przeprowadzone badania wykazały, że najmniejsze ubytki tiaminy ogólnej stanowiące 53% stwierdzono podczas gotowania mięsa w kawałku w obecności chlorku sodu. Mniejszą podatność na degradację termiczną wykazywała tiamina wolna niż związana. Większe straty tiaminy stwierdzono w mięsie rozdrobnionym niż w litym kawałku mięsa. Wprowadzenie soli jodowanej przyspieszało dynamikę rozpadu tiaminy wolnej i związanej. Przechowywanie badanych potraw w warunkach chłodniczych, jak i zamrażalniczych zwiększało straty zarówno tiaminy wolnej, jak i związanej.
Przedstawiono zasięg endemii niedoboru jodu w Polsce i innych krajach Europy. Zwrócono uwagę na podjęte przedsięwzięcia, inicjowane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO). Dano przykłady wzbogacenia w jod wybranych produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego i roślinnego. Zwrócono uwagę na stopień oddziaływania zabiegów technologicznych, determinujących zawartość jodu w produktach spożywczych.
W opracowaniu przedstawiono przebieg akcji jodowania soli kuchennej jodkiem potasowym w południowej Polsce. Jej zasady zainicjowane zostały w Państwowej Szkole Higieny w 1932 r., a która podjęta była na obszarze województwa krakowskiego w 1935 r. Omówiono aspekty zdrowotne wiązane z prowadzoną profilaktyką jodową w Krakowskiem (zmniejszenie się liczby klinicznych przypadków niedoboru jodu, zwłaszcza o ciężkim przebiegu), jak również podano zaistniałe niepowodzenia.
19
51%
Zbadano 3418 próbek soli spożywczej, w tym 2440 próbek soli jodowanej. Odsetek próbek, w których stwierdzono właściwą zawartość jodku potasowego wynosił od 30% do 50% w zależności od producenta soli.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.