Zarybianie jezior wysokogórskich, w tym również tatrzańskich, obcymi gatunkami ryb łososiowatych nie spełniło nadziei na osiągnięcie korzyści gospodarczych. Natomiast w wyniku presji ryb biocenozy i sieci troficzne jezior uległy znacznym przekształceniom – wyginęły gatunki zooplanktonu skorupiakowego i bezkręgowców bentosowych dużych rozmiarów. Dodatkowo, cennym dla Ameryki Północnej gatunkom żab i węży zaczęło również zagrażać całkowite wyginięcie. W niektórych jeziorach tatrzańskich, zarybionych obcym dla fauny Polski pstrągiem źródlanym Salvelinus fontinalis, wytworzyły się jego trwałe populacje i ten gatunek stanowi już stały składnik Przyrody TPN. Eliminację wsiedlonych ryb poprzez ich odłowienie lub przy użyciu selektywnej ichtiotoksyny przeprowadzono skutecznie w niektórych sztucznie zarybionych wysokogórskich jeziorach Ameryki Północnej. Podobne zabiegi na obszarze Tatrzańskiego Parku Narodowego byłyby zarówno szkodliwe dla środowiska (możliwość dostania się trucizny do wody pitnej), jak i nietrwałe, gdyż trudno wykluczyć kolejne, nielegalne zarybienia
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.