Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 98

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  jelito cienkie
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Bile acids exhibit detergent properties. Their influence on various types of cells in the gastrointestinal wall, including smooth muscle cell, is substantial. They are present in the intestinal lumen and circulation as conjugated or deconjugated salts. In studies in vitro they cause smooth muscle relaxations. Their effects in vivo can be due to their direct action on the smooth muscles or they act indirectly: the action can be mediated by the nervous system and gut hormone release. When the gastrointestinal mucosa is exposed to bile or bile acids the frequency of gastric contractions increases and the activity front of the migrating motor complex (MMC) is initiated. Bile acids exert a stronger effect than the entire bile. The type and amount of bile acids can also be important. The intraarterial route of bile acid administration appears to be more efficient than intraluminal route. Bile diversion from the duodenum induces contrary effects, i.e. a relaxing effect in the stomach and irregular motor activity in the small bowel or prolonged phase 2 MMC have been observed. These effects are apparently due to the interaction of bile acids with muscarinic receptors and mediated by motilin and cholecystokinin, two gut hormones the release of which is strongly influenced by luminal bile acids.
Celem pracy było określenie czy komórki bakterii fermentacji mlekowej, wchodzące w skład komercyjnych mleczarskich kultur starterowych, są zdolne do przeżycia w środowisku symulującym warunki panujące w jelicie cienkim i czy obecność cholesterolu wpływa na ich przeżywalność. Materiałem do badań było siedem szczepów bakterii fermentacji mlekowej (Lb. acidophilus, Lb. casei, Lb. delbrueckii subsp. bulgaricus, Str. thermophilus i Bif. animalis subsp. lactis), trzy jogurtowe kultury starterowe, sześć serowarskich kultur starterowych oraz trzy kefirowe kultury starterowe. Badania polegały na hodowli szczepów bakterii fermentacji mlekowej w modelowym soku jelitowym: bez i z dodatkiem cholesterolu w temp. 37 ºC przez 5 h oraz oznaczeniu metodą płytkową liczby żywych komórek przed i po inkubacji. Bakterie wchodzące w skład mezofilnych szczepionek mleczarskich wykazały podobną oporność na warunki modelowego soku jelitowego, co termofilne bakterie fermentacji mlekowej, w tym badane szczepy probiotyczne. Dodatek cholesterolu do modelowego soku jelitowego nie wpływał istotnie na przeżywalność badanych bakterii. Nie stwierdzono również istotnej różnicy pomiędzy przeżywalnością Lactococcus sp., Str. thermophilus i Lactobacillus sp.
Przetwarzana żywność zawiera niekiedy substancje toksyczne powstające w czasie jej termicznej obróbki. Do substancji takich należy m.in. akryloamid. Celowym wydaje się więc poszukiwanie substancji, które dodane do żywności mogą ograniczać lub neutralizować niekorzystne działanie akryloamidu. Celem pracy było zbadanie czy preparat włókna ziemniaczanego (Povex) może chronić jelito cienkie przed oddziaływaniem akryloamidu. Przeprowadzono 3-miesięczne doświadczenie na samcach myszy BALB. Myszy otrzymywały akryloamid lub akryloamid i preparat włókna ziemniaczanego (Povex). Akryloamid podawano w wodzie do picia. Preparat włókna ziemniaczanego stanowił 2% dodatek do paszy. Szczegółowemu badaniu poddano jelito cienkie, z wycinków którego sporządzono preparaty histologiczne. Mikroskopowe obrazy ściany jelita poddano analizie histomorfometrycznej. Oznaczono także we krwi poziom adduktów akryloamidu z hemoglobiną. Przyjmowany przez myszy akryloamid w dawce 0,5 mg/kg mc/dzień nie miał wpływu na masę ciała ani konsumpcję wody, czy paszy. Akryloamid wywoływał natomiast zmiany w budowie ściany jelita. Stwierdzono różnice w grubości błony śluzowej, podśluzowej i mięśniowej. Największe zmiany zanotowano w błonie śluzowej. Dotyczyły one nabłonka, wnętrza kosmków oraz gruczołów jelitowych. Zmniejszyła się liczba komórek dzielących się, wzrosła natomiast ilość komórek apoptotycznych. Powstałe zmiany spowodowały zmniejszenie powierzchni wchłaniania jelita. Budowa jelita myszy otrzymujących akryloamid i Povex nie wykazywała takich zmian. Oceniane parametry ściany jelita były podobne do kontroli. Stwierdzono natomiast wzrost powierzchni wchłaniania jelita. Jednakowa ilość adduktów akryloamidu z hemoglobiną we krwi obydwu grup otrzymujących akryloamid wskazuje, że Povex nie wpływa na przechodzenie akryloamidu przez barierę jelitową. Preparat włókna ziemniaczanego redukuje oddziaływanie akryloamidu na ścianę jelita cienkiego. Povex może być zatem brany pod uwagę jako dodatek do żywności zmniejszający toksyczny wpływ akryloamidu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.