Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  izolacja grzybow
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The aim of the work was to assess the enzymatic activity of 11 fungi strains isolated from the skin of 10 Łódź residents who had visited the tropics over 1998-1999. The strains were cultured by Jeske and Lupa of The Voivodeship Outpatient Clinie of Infectious, Parasitic and Tropical Diseases and Fungal Infections in Łódź. They were as follows: Trichophyton rubrum and Acremonium kiliense from Zambia, Myriodontium keratinophilum, Beauveria bassiana, Cladosporium herbarum, Candida famata and Trichophyton yaoundei from Sudan, Trichophyton tonsurans from Ethiopia, Trichophyton phaseliforme from Egypt, Acremonium strictum from Zimbabwe and Microsporum racemosus from Tanzania. The enzymatic activity was determined with the use of API ZYM of bioMerieux enabling 19 hydrolases to be revealed. In general, all tropical strains were characterised by a weak hydrolytic activity.
One of a possible way to reduce chemical control of weeds are mycoherbicides. In 2008 and 2009 the research was carried out on the occurrence of weed diseases growing on selected sites of meadows in Warta valley and in Poznań (fallows, weeded lawns). On weeds powdery mildews and rusts occurred commonly. Powdery mildews were found on plants belonging to families of Asteraceae, Fabaceae, Brassicaceae, Convolvulaceae, Lamiaceae, Urticaceae, Poaceae, whilst rusts symptoms occurred on Senecio vulgaris and Cirsium arvense. Other disease symptoms – leaf and stem spot, black leg, root rot were also observed. Fungi of genus Alternaria, Fusarium, Cercospora, as well as nonsporulating colonies, were isolated from infected leaves. Spots on stems, stem bases and root rots were caused by Fusarium sp. and Sclerotinia sclerotiorum.
Badano wpływ systemu uprawy oraz zróżnicowanie gatunkowe grzybów zasiedlających sucho gnijące bulwy ziemniaka. Obiektem badań było 8 odmian ziemniaka uprawianego w systemie ekologicznym i integrowanym na polach doświadczalnych IUNG-PIB w Osinach k/Puław. Cztery tygodnie po zbiorach wykonano ocenę zdrowotności, a następnie z sucho gnijących bulw izolację grzybów. Objawy chorobowe występowały w różnym nasileniu. Najbardziej podatną na porażenie przez patogeny była odmiana Orlik. Najniższe porażenie odnotowano na odmianie Gracja. Stwierdzono również wpływ systemu uprawy na nasilenie objawów chorobowych. W ekologicznym systemie uprawy, niższe porażenie bulw było na odmianach Drop i Syrena, natomiast w integrowanym na odmianie Korona. Z sucho gnijących bulw pochodzących z ekologicznego systemu uprawy grzyby rodzaju Fusarium stanowiły 72,3% a z integrowanego 70,4% (głównie F. solani, F. oxysporum i F. sambucinum). Z innych grzybów najliczniej występowały Colletotrichum coccodes i Altemaria alternata (4,23%). Ponadto wyizolowano Gliocladium catenulatum, Rhizoctonia solani Arthrinium phaeospermum, Aureobasidium pullulans, Geotrichum candidum, Gliocladium spp., Penicillium spp., Phoma spp., Trichoderma spp.
Badania prowadzono na 16 taksonach różaneczników w prywatnej kolekcji na Pogórzu Wielickim. Celem badań była identyfikacja grzybów mogących powodować nekrozy liści, wybranych do prac hodowlanych, różaneczników zawsze zielonych (Rhododendron L.) Z liści z objawami nekroz wyodrębniono 983 kolonie grzybów, należące do 45 gatunków. Wśród nich dominowały: Pestalotia sydowiana, Alternaria alternata i Epicoccum purpurascens, stanowiące ponad 77% ogółu wyodrębnionych kolonii. W mniejszej liczbie wyodrębniono: Penicillium verrucosum v. cyclopium, Trichoderma viride, Sordaria fimicola, Humicola fuscoatra v. fuscoatra, Humicola grisea v. grisea, Mortierella isabellina i Trichoderma pseudokoningii. Wykazano, że najgorszą zdrowotnością cechowały się: ‘Mikkeli’, ‘Peter Tigerstedt’, ‘Nippon’ oraz R. aureum x R. brachycarpum. Najlepsza zdrowotność liści charakteryzowała taksony: ‘Haaga’, ‘Koichiro Wada’, ‘Koichiro Wada’ x ‘R. aureum’, ‘Belkanto’ x ‘R. aureum’, R. maximum x R. aureum, co wskazuje na możliwości ich wykorzystania w dalszych pracach hodowlanych, jako cennych form rodzicielskich.
Z ogonków liściowych z objawami zgnilizny ich podstawy oraz ze znekrotyzowanych tkanek pędu Pelargonium grandiflorum wyizolowano Phytophthora cactorum. Gatunek ten kolonizował blaszki liściowe odmian pelargonii wielkokwiatowej, a także P. peltatum i P. zonale. Na 4 badanych odmianach P. grandiflorum plamy na liściach rozwijały się około 10 mm na dobę, podczas gdy na ogonkach liściowych około 7 mm/dobę. W testach laboratoryjnych badany gatunek kolonizował istotnie szybciej tkanki P. grandiflorum i P. zonale aniżeli P. peltatum. Podobne zależności stwierdzono w doświadczeniu szklarniowym z kolonizacją 3 gatunków pelargonii przez P. cactorum.
Opracowano charakterystykę kilkunastu izolatów Phomopsis spp., wyizolowanych z różnych gatunków roślin sadowniczych, przy zastosowaniu metod klasycznych i techniki RAPD. Osiem izolatów P. viticola pochodziło z winorośli uprawianej w różnych regionach Polski, po dwa izolaty z jabłoni, gruszy, wiśni, orzecha włoskiego, borówki, leszczyny i żywotnika, a jeden z kasztanowca. Badane izolaty były słabo zróżnicowane w wyglądzie kolonii i rozmiarach zarodników typu alfa, ale stwierdzono zasadnicze różnice w ich patogeniczności w stosunku do pędów winorośli. Największą liczbę pędów z objawami nekrozy obserwowano po zakażeniu przez P. viticola podczas gdy izolaty pochodzące z innych roślin powodowały objawy chorobowe tylko sporadycznie. Wyniki analizy RAPD potwierdziły zróżnicowanie w obrębie badanych izolatów Phomopsis wykazane na podstawie metod klasycznych, co wskazuje, że obie metody wzajemnie się uzupełniają.
W wyniku analizy mikologicznej chorych cebul lachenalii zidentyfikowano 14 gatunków grzybów. Były to zarówno typowe saprotrofy jak i potencjalne patogeny. Spośród wyizolowanych kolonii grzybów z cebul badanych odmian lachenalii do gatunków dominujących należały: Penicillium verrucosum var. corymbiferum, Fusarium oxysporum i Cylindrocarpon radicicola. Do najliczniej zasiedlanych przez gatunki patogeniczne należały cebule odmian Rupert i Rosabeth, a najmniej Ronina i Namakwa. W doświadczeniach in vitro z przebadanych gatunków grzybów najbardziej patogenicznymi okazały się izolaty Penicillium verrucosum var. corymbiferum.
Badania zdrowotności cebul 6 odmian narcyza uprawianego na dwóch plantacjach produkcyjnych w okolicach Puław, przeprowadzono w latach 2005-2007. Spośród uzyskanych izolatów grzybów z cebul narcyzów uprawianych na obu plantacjach, dominował gatunek Fusarium oxysporum. Cebule, z których izolowano tego grzyba wykazywały zróżnicowane objawy od brązowych, gnilnych plam z kremowym nalotem, poprzez pękanie i zgniliznę piętki aż do deformacji, zasychania i mumifikacji cebul. Gatunek ten najliczniej wystąpił na cebulach uzyskanych z plantacji w Wąwolnicy w roku 2006, zaś najmniej licznie z tej samej plantacji w roku 2007. Na cebulach narcyzów pochodzących z obu plantacji, a szczególnie z plantacji w Wojszynie, stwierdzono liczne występowanie grzybów z rodzaju Trichoderma, w tym T. viride. Mniej licznie występowały gatunki z rodzaju Penicillium. Wskaźniki porażenia badanych odmian były zróżnicowane w poszczególnych latach, a ich wartość wahała się od 2,25 do 12,0. Stwierdzono wyższe wskaźniki porażenia cebul większości odmian w roku 2006. Średnie wartości wskaźników porażenia cebul były wyższe na plantacji w Wojszynie, gdzie nie stosowano zaprawiania cebul fungicydami. Najniższe średnie wskaźniki porażenia cebul zanotowano dla odmiany ‘Dutch Master’ oraz ‘Tahiti’, uprawianych na plantacji w Wąwolnicy.
The foliage and bulb healthiness of six narcissus cultivars grown on two commercial plantations near Puławy, was investigated in the years 2007–2009. Among fungal isolates obtained from foliage, species Botrytis narcissicola dominated. Its share ranged at the beginning of flowering from 0.0 to 93.1% and at the end of flowering from 86.4 to 96.3% of all obtained isolates. The diseased plants showed symptoms ranging from necrotic 1-side streaks to a leaf causing sickle–shaped deformation, necrosis of flower buds to necrosis of flower stalk, base of which became brown, soft and slimy, covered with gray mass of conidial sporulation. From the bulbs of narcissi, the fungus was isolated less frequently, only in a single year and from one plantation. This indicates another possible primary inoculum sources than bulbs.
W wyniku analizy mikologicznej nasion krokosza zidentyfikowano 12 gatunków grzybów. Są wśród nich zarówno typowe saprobionty rodzajów Aspergillus i Penicillium, jak i potencjalne patogeny: Alternaria spp., Fusarium spp., Botrytis cinerea, Rhizoctonia solani. W doświadczeniach in vitro z przebadanych gatunków grzybów najbardziej patogenicznymi okazały się: F. culmorum, A. alternata i B. cinerea, na niŜszym poziomie R. solani, a najsłabszym chorobotwórczo okazał się Stemphylium botryosum. W warunkach laboratoryjnych przetestowano 3 fungicydy w stosunku do najgroźniejszych patogenów A. alternata i F. culmorum. Ogólnie najskuteczniej hamował wzrost grzybni obu pasożytów preparat Zaprawa Funaben T, na średnim poziomie Dithane M-45 WP i najsłabiej Captan 50 WP.
W pracy określono grzyby zasiedlające chore liście 4-letniej stewarcji pseudokameliowatej oraz oceniono chorobotwórczość wybranych gatunków. Spośród wyizolowanych kolonii grzybów do gatunków dominujących należały: Alternaria alternata, Cylindrocarpon radicicola Phomopsis theae oraz Botrytis cinerea. Wyniki uzyskane z przeprowadzonych badań chorobotwórczości wybranych grzybów wykazały, że wszystkie gatunki (A. alternata, B. cinerea, C. radicicola, P. theae) kolonizowały blaszki liściowe stewarcji pseudokameliowatej, a nekroza rozwijała się najszybciej w przypadku infekowania liści zawiesiną Botrytis cinerea.
Olsza czarna (Alnus glutinosa) jest drzewem rozpowszechnionym w Polsce, szczególnie wzdłuż rzek, strumieni, jezior i stawów. Korzenie olsz żyją w symbiozie z bakteriami glebowymi, które mogą wiązać azot cząsteczkowy z powietrza i udostępniać go w postaci organicznych związków azotowych warstwie korzeniowej. Z tego powodu nasadzenia olszowe przyczyniają się do poprawy żyzności i uważane są za cenne gatunki pionierskie. Od kilkunastu lat w Polsce obserwuje się liczne zachorowania olsz. W wyniku przeprowadzonych badań z porażonych olsz oraz z ziemi otaczającej chore drzewa otrzymano 133 izolaty rodzaju Phytophthora. Amplifikacja otrzymanego DNA z zastosowaniem starterów ISSR i porównanie z izolatami referencyjnymi 11 gatunków Phytophthora pozwoliło na określenie przynależności gatunkowej patogenów. Dwadzieścia siedem zidentyfikowano jako P. alni subsp. alni, 13 jako P. cactorum oraz 21 jako P. citricola. Przynależność gatunkową potwierdzono za pomocą starterów gatunkowo-specyficznych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.