Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  iron phosphate
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Arion vulgaris is one of the most important slug pests of crop plants, and is extremely hard to control. We assessed the effectiveness of a slug pellets containing iron phosphate, compared with methiocarb- and metaldehyde-based molluscicides, and of the parasitic nematode P. hermaphrodita contained in the commercial bioproduct Nemaslug. The effect of various doses of these substances and the nematode in reducing slug damage to Chinese cabbage plants was evaluated in laboratory experiments. A reduction in slug numbers and plant damage was obtained following application of the molluscicides, and a reduction in plant damage following application of P. hermaphrodita (immersion of plant roots in the nematode-containing liquid). The results are of great practical significance, because they show that it is possible to reduce the recommended dose of iron phosphate (5 g/m2) by one half. Another important finding is that application of the nematode in the form of root immersion is more effective than spraying. The study demonstrates the usefulness of the nematode and of the iron phosphate molluscicide in protecting plants from A. vulgaris; this is of particular importance for crops on which the application of traditional molluscicides is not possible.
Badano zmiany stężenia jonów PO4 3-, H+ i kationów metali w wodnych roztworach niektórych fosforanów występujących w surowcach fosforowych i glebach długo nawożonych P, w obecności związków symulujących różnego rodzaju nawozy K, N, Ca i P. Doświadczenia prowadzono w temp. 20°C w układach: A1P04-2H20, FeP04-2H20, Cu3(PO4)2-3H2O, Mg3(PO4)2^-8H2O, Zn3(P04)2, 4H20 - KNO3 (K2HP04, (NH4)2S04, CaC03,...) - H20; niektóre układy rozszerzono o glebę - piasek gliniasty lekki lub glinę lekką. Testowano różne ilości (0,5; 1; 2; 4 mM) fosforanów trudno rozpuszczalnych (roztwory byty zawsze nasycone) i różne ilości (0; 0,5; 1; 2; 4 mM) pozostałych związków. Otrzymane wyniki wskazują, że skład ilościowy i jakościowy jonów w roztworze wodnym decyduje o jego pH, a w dalszej kolejności - o rodzaju i trwałości powstających lub rozpuszczających się związków fosforu. Dodawane sole amonowe, wapniowe i potasowe zwiększały rozpuszczalność badanych fosforanów, ale najczęściej jony P04 3-, które przeszły z osadu do roztworu, wytrącały się ponownie, tworząc fosforany inne niż macierzyste. Jony Ca2+, pochodzące z dodawanych soli wapniowych, wytrącały fosforany wapniowe niezależnie od pH środowiska reakcji. Węglany kationów (I) przeszkadzały w tworzeniu się trudno rozpuszczalnych fosforanów. Dobrze rozpuszczalne fosforany nie wytrącały Cu2+ i Zn2+ z ich roztworów. Kompleksotwórcze właściwości pirofosforanu spowodowały duży wzrost stężenia kationów we wszystkich badanych roztworach fosforanów Al, Fe, Cu, Mg i Zn. Stężenie kationów rosło w kolejności: Al , Fe , Mg , Cu i Zn. Testy statystyczne wykazały, że we wszystkich doświadczeniach interakcja między dawkami a rodzajami soli jest wysoko istotna. Gleba dodana do badanych układów soli spowodowała wystąpienie wielu współbieżnych procesów. Na skutek jej obecności wynik reakcji fosforanu trudno rozpuszczalnego z testowaną solą nieorganiczną często był inny niż w układach bez dodatku gleby. W wielu doświadczeniach kierunek zmian stężenia jonów P04 3- w roztworze wodnym i fosforu przyswajalnego w glebie był identyczny.
Dwie odmiany pszenicy (Triticum aestivum L. odm. Opatka i Korynta) rosły przez 4 tygodnie na podłożach: z łatwo dostępnym, nieorganicznym źródłem fosforu - KН2РO4 (+P, kontrola), trudno rozpuszczalnym nieorganicznym fosforanem - FePO4 (FeP), organicznym źródłem fosforu w postaci kwasu fitynowego (F) oraz bez fosforu (-P). Badano wpływ zróżnicowanego żywienia fosforowego roślin rosnących w obecności partnera grzybowego (Glomus intraradices) jak i roślin nie zainfekowanych grzybem, na parametry wzrostowe i zawartość fosforu całkowitego w tkankach. U obu badanych odmian stwierdzono raczej negatywny wpływ mikoryzacji na wzrost roślin w warunkach zróżnicowanego żywienia fosforowego. Wyższą suchą masę pędów (w porównaniu do roślin niezainfekowanych) obserwowano jedynie u roślin odmiany Korynta rosnących na podłożu zawierającym fitynę. Zaobserwowano niskie stężenie fosforu całkowitego w pędach i korzeniach obu odmian rosnących na podłożach bez fosforu oraz z fosforanem żelaza. Deficyt fosforu w tkankach spowodował zmiany relacji wzrostowych zarówno roślin rosnących na podłożach bez fosforu z fosforanem żelaza jak i kwasem fitynowym. Nie zaobserwowano istotnych różnic pomiędzy badanymi odmianami pszenicy.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.