Pojęcie „inżynieria ekologiczna” pojawiło się w latach sześćdziesiątych XX wieku. Wprowadził je Howard T. Odum, który zdefiniował je jako wykorzystanie naturalnych procesów zachodzących w środowisku, w celu osiągnięcia korzyści zarówno przez człowieka jak i przez samo środowisko. Bracia Odum stwierdzili, że w granicach systemu inżynierii ekologicznej zawiera się ekosystem podlegający samoorganizacji, natomiast projektanci w inżynierii środowiska nie uwzględniają tej właściwości ekosystemu, którą jest samoorganizacja. W artykule przedstawiono nie tylko ewolucję definicji inżynierii ekologicznej w kontekście światowym, europejskim i polskim, zarówno z punktu widzenia ekologa, jak i inżyniera technika, ale także zaprezentowano rozwój tej dyscypliny naukowej oraz obszar działania.
At the last ‘Ecoengineering for Ecodevelopment' conference held in May ‘02, the Polish Ecological Engineering Association adopted a resolution - large excerpts of which are quoted in the article - which becomes a blue print for ecological protection. The resolution treats about complex management and productivity increase of arable lands, regeneration and sanitation of soil, and forestation of scrub land. It emphasises the deacidification of soil and biomass management to regenerate humus. It brings to attention the importance of the remaining bog ecosystems, proper deployment of drainage and protection of surface waters. The leading ecological organisation also talks about urban green areas, biofuels, waste management and environmental monitoring.