Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  intensywnosc fotosyntezy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przeprowadzono dwa doświadczenia szklarniowe, w których badano reakcję dwóch odmian koniczyny białej (‘Dara’, ‘Rawo’) na stres wodny. W doświadczeniu pierwszym wazony wypełniono glebą mineralną, w drugim zaś organiczną. Wilgotność gleby mineralnej utrzymywano na poziomie 35 i 70% ppw, organicznej natomiast na poziomie 40 i 80% ppw. W okresie wegetacji mierzono intensywność fotosyntezy za pomocą urządzenia do pomiaru parametrów wymiany gazowej Li-Cor 6400 oraz indeks zieloności liści za pomocą chlorofilometru SPAD-502. Rośliny ścinano trzykrotnie. W uzyskanej biomasie wykonano analizy chemiczne. Wyniki badań wykazały, iż stres wodny w istotny sposób ograniczał intensywność fotosyntezy i plonowanie roślin oraz zwiększał poziom chlorofilu w liściach koniczyny białej. Spośród testowanych odmian większą wydajność fotosyntezy wykazywała odmiana Dara, natomiast zasobniejsze w chlorofil były liście odmiany Rawo. Stwierdzono istotną dodatnią korelację pomiędzy intensywnością fotosyntezy a plonem suchej masy i ujemną korelację pomiędzy indeksem zieloności liści SPAD a intensywnością fotosyntezy. Typ gleby, na której uprawiano koniczynę białą wpływał na intensywność fotosyntezy, plonowanie i skład chemiczny roślin, nie miał natomiast wpływu na zawartość chlorofilu, wyrażoną jako indeks zieloności liści SPAD.
Badano wpływ nowych dolistnych nawozów VIFLO wyprodukowanych przez VET-AGRO na wczesny wzrost kukurydzy. Podczas doświadczenia prowadzonego w fitotronie zastosowano 3-krotną aplikację trzech nawozów VIFLO: Wysokofosforowy, Mikro i Cynkowy. Po każdym zabiegu zbadano zawartość chlorofilu i karotenoidów w roślinach, jak również intensywność fotosyntezy. Ostatecznie określono wysokość roślin, powierzchnię liści oraz świeżą i suchą masę części nadziemnych. Zastosowane nawozy dolistne VIFLO istotnie zwiększyły wartość badanych cech. Najbardziej korzystny okazał się nawóz VIFLO Wysokofosforowy.
Dwie serie doświadczeń wazonowych przeprowadzono w 2004 roku w szklarni Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Badano odmiany kostrzewy łąkowej (Skra, Skawa) i tymotki łąkowej (Kaba, Karta) przy dwóch poziomach wilgotności gleby: 80% ppw (wilgotność optymalna) i 40% ppw (stres wodny). Wilgotność gleby różnicowano po wschodach roślin. Odpowiednią wilgotność utrzymywano przez codzienne uzupełnianie ubytków wody do określonej masy wazonu z glebą. Do doświadczenia użyto wazonów typu Kick-Braukmanna, napełnionych 8 kg gleby torfowo-murszowej, zawierającej 29,7% substancji organicznej. Zawartość składników przyswajalnych w 1 kg gleby przedstawiała się następująco: 320 mg P, 540 mg K i 300 mg Mg oraz 5 mg Cu, 28,6 mg Zn, 88,6 mg Mn i 1126 mg Fe. Odczyn gleby w 1 mol KCl·dm⁻³ wynosił 4,9. W okresie wegetacji mierzono intensywność fotosyntezy za pomocą urządzenia Li-Cor 6400 oraz indeks zieloności liści – chlorofilometrem SPAD-502 firmy Minolta. Rośliny ścinano trzykrotnie. Stwierdzono, że deficyt wodny spowodował zmniejszenie fotosyntezy średnio o 44%, przy czym największą reakcję na niedobór wody wykazywała kostrzewa łąkowa odmiany Skawa (zmniejszenie fotosyntezy o około 47%). U wszystkich odmian w warunkach niedoboru wody nastąpił wzrost wartości SPAD. Więcej chlorofilu, średnio o około 14 jednostek SPAD, zawierały odmiany kostrzewy łąkowej niż tymotki łąkowej. Obniżenie wilgotności gleby z 80 do 40% spowodowało spadek plonu suchej masy. Największym ograniczeniem plonowania odznaczała się odmiana Karta, zaś najmniejszym – Skawa. Wszystkie odmiany uprawiane w warunkach glebowego deficytu wody zawierały więcej białka ogólnego i wapnia oraz mniej włókna surowego i fosforu niż rośliny pochodzące z obiektów kontrolnych. Najbardziej odporna na niedobór wody w glebie była odmiana kostrzewy łąkowej Skawa, która mimo znacznego ograniczenia intensywności fotosyntezy w niewielkim stopniu ograniczała plonowanie.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.