Ograniczanie wyników

Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  ily
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Opisano faunę mięczaków z osadów interglacjalnych w Elblągu i Nadbrzeżu. Składa się ona z 11 gatunków ślimaków i 21 gatunków małżów. Słodkowodnych form jest 13, dwa gatunki typowo słonawowodne i 17 gatunków morskich. Przy pomocy tego zespołu scharakteryzowano środowisko sedymentacyjne profilu w Elblągu, uwzględniając zasolenie i głębokość zbiornika, jak również zagadnienia paleobiocenotyczne, paleogeograficzne i paleoklimatyczne. Wiek fauny określono jako interglacjał eemski i porównano ją z typową fauną z tego interglacjalu w Brachlewie. Arktyczna fauna z tzw. iłów yoldiowych z Nadbrzeża zbierana była z hałd. Jest ona bardzo uboga, obejmuje tylko 6 gatunków małżów, toteż rozważano na jej podstawie tylko zagadnienia paleogeograficzne i paleoklimatyczne. W części systematycznej podano opisy gatunków i uwzględniono ich ekologię, rozmieszczenie geograficzne i stratygraficzne.
Badania prowadzono w celu wyjaśnienia wpływu fosfogipsu na niektóre fizykochemiczne właściwości czterech wybranych utworów glebowych, a w tym iłu, gliny zwałowej, utworu piaszczystego i torfu. Fosfogips wprowadzano do gleb w ilościach odpowiadających 0, 4, 10, 15, 25, i 50-procentowej zawartości. Analizie fizykochemicznej poddano wodne zawiesiny badanych próbek glebowych po 24 h od chwili zmieszania z woda. Zawiesiny analizowano przy stosunku wagowym gleby do wody 1 : 2,5, a w przypadku torfu l : 4. Analiza fizykochemiczna gleb obejmowała pomiary pH, przewodnictwa właściwego - oraz potencjału redoks - Eh, i Eh7. Stwierdzono, że wprowadzenie fosfogipsu do badanych gleb jest przyczyną znacznego ich zakwaszenia oraz wzrostu przewodnictwa właściwego i potencjału redoks. Wielkość zaobserwowanych zmian fizykochemicznych parametrów, wywołana wpływem fosfogipsu, była zróżnicowana i związana z badanym utworem glebowym.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.