Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 32

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  hormone level
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
In recent decades a significant raise in the incidence of myocardial infarction among young women has been recorded. It is presumed that, apart from the classical risk factors, other reasons exist for premature atherosclerosis in young women, related to the homeostasis of gonadal hormones. The aim of the study was to analyze the levels of gonadal hormones (estradiol, progesterone, follicle-stimulating hormone, luteinizing hormone, testosterone and dehydroepiandrosterone) measured in the luteal phase, in 65 normally menstruating women post myocardial infarction (MI) and to investigate a possible relationship between the hormone profile and selected coronary artery disease (CAD) risk factors. The levels of gonadal hormones: estradiol, progesterone, follicle-stimulating hormone, luteinizing hormone, testosterone and dehydroepiandrosterone were measured in the luteal phase. All examined women had normal mean levels of gonadal hormones. In the post MI patients leading a sedentary life style, a significantly lower mean progesterone concentration was observed (16.29 ± 9.11 versus 29.43 ± 21.14 nmol/l, p = 0.05) and significantly higher mean testosterone concentration (2.34 ± 0.98 versus 1.76 ± 1.09 nmol/l, p = 0.05) when compared to patients from the same group, but leading a more active life. In obese post MI women (BMI ≥ 30 kg/m2) a lower mean concentration of progesterone was detected (18.02 ± 8.12 versus 26.16 ± 14.72 nmol/l, p = 0.05), than in slimmer patients from the same group. In post MI women with a positive family history for CAD, a significantly higher mean concentration of testosterone was detected (2.31 ± 1.22 versus 1.67 ± 0.74 nmol/l, p = 0.05) than in patients with no family history. The results suggest a correlation between levels of gonadal hormones and classical CAD risk factors.
The aim of the study was to assess the level of stress hormones (cortisol and testosterone) in the blood of minks with a known behavioral profile based on the empathic test. The research was conducted on 100 one-year-old American mink (Neovison vison) females. The empathic test was performed according to the method described by Malmkvist and Hansen (2002) in triplicate with a two-week pause between tests. The test consisted of inserting a wooden stick into the living space of the animal. Animals were classified into four behavioral profiles: aggressive, curious, fearful and neutral. In the evaluation of stress level, the levels of testosterone and cortisol in postmortem blood were determined. Blood levels of testosterone (ng/ml) and cortisol (ng/ml) were determined by the ELFA method (Enzyme Linkes Fluorescent Assay). It has been shown that the behavioral profile of mink had no significant effect on the levels of testosterone and cortisol in the mink blood. Cortisol levels were similar in animals from all four behavioral profiles (40.6 to 46.0 ng / ml). The lowest level of testosterone was found in animals evaluated in the empathic test as aggressive and fearful (0.056 ng/ml and 0.071 ng/ml, respectively). Post mortem sampling reduces the effect of stress resulting from the blood collection itself, but the results of the study indicate that the determination of stress hormone levels in postmortem blood was a non-differentiating characteristic in the context of their behavioral profile.
W celu realizacji przyjętych zadań badawczych przeprowadzono 3 doświadczenia. W doświadczeniu 1 badano wpływ niewielkiej dawki (10 mg) syntetycznego kortykosteroidu - triam- cinolonu - podawanego krowom 10 dni przed indukowaniem porodu analogiem PGF2α - cloprostenolem - na poziom progesteronu, PGFM, testosteronu i kortyzolu we krwi obwodo­wej oraz siarczanu estronu i estronu wolnego we krwi obwodowej i pobranej z żyły czczej tylnej. U 28 krów wprowadzono kaniule do żyły jarzmowej oraz do żyły czczej tylnej, przednio od ujścia żyły maciczno-jajnikowej, przez żyłę ogonową. Krowom grupy doświadczalnej (n = 14) podano 260. dnia ciąży 10 mg triamcinolonu i 270. dnia 500 μg cloprostenolu. Krowy grupy kontrolnej (n = 14) otrzymały - 260. dnia ciąży placebo i 270. dnia 500 ng cloprostenolu. Koncentrację hormonów oznaczono metodami RIA. Podanie triamcinolonu spowodowało wyraźny, stopniowy spadek poziomu progesteronu oraz wzrost poziomu siarczanu estronu i estronu wolnego. Poziom PGFM nie wykazał zmian. Koncentracja kortyzolu obniżyła się po podaniu triamcinolonu, a poziom testosteronu wykazał niewielki, przejściowy wzrost. U zwierząt kontrolnych spadek zawartości progesteronu i wzrost estrogenów były niewielkie, a koncentracja PGFM, testosteronu i kortyzolu nie uległa większym zmianom. W obu grupach krów koncentracja estrogenów była dwukrotnie wyższa w żyle czczej tylnej niż w żyle jarzmowej. Podanie cloprostenolu spowodowało gwałtowny spadek poziomu progesteronu u wszystkich zwierząt. W czasie porodu stwierdzono wzrost poziomu PGFM i kortyzolu. Po porodzie poziom estrogenów i testosteronu szybko się obniżył. Uzyskane wyniki wskazują, że podanie krowom 10 mg triamcinolonu na 10 dni przed indukowaniem porodu analogiem PGF2α powoduje zmiany hormonalne bardziej fizjologiczne pod względem okresu trwania niż przy indukowaniu porodu samym cloprostenolem. W doświadczeniu 2 badano przydatność premedykacji triamcinolonem do indukowania porodów w warunkach produkcyjnych. Badania przeprowadzono na 120 krowach. 40 zwierzę­tom podano - 260. dnia ciąży 10 mg triamcinolonu i 270. dnia 500 μg cloprostenolu (grupa Ta + PGF2α). Inne 40 krów otrzymało 260. dnia ciąży placebo i 270. dnia 500 μg cloprostenolu (grupa PGF2α), a pozostałe 40 krów - 260. i 270. dnia ciąży placebo (grupa kontrolna). Średni okres od podania cloprostenolu do porodu wynosił 31.0 ± 1.4 godz. u krów z grupy Ta + PGF2α i 36.4 ± 2.8 godz. w grupie PGF2α. Częstotliwość ciężkich porodów była statystycznie istotnie niższa (p ≤ 0.05) u krów, którym poród indukowano po premedykacji triamcinolonem niż u krów, którym poród indukowano samym analogiem PGF2α (2.5% wobec 12.8%). Odsetek zatrzymania łożyska wynosił w grupie krów z premedykacją triamcinolonem 14.5% i nie różnił się istotnie od grupy kontrolnej (7.5%). W grupie PGF2α częstotliwość występowania zatrzyma­nia łożyska wynosiła 80.0% i różniła się statystycznie wysoce istotnie (p ≤ 0.01) od pozostałych grup. Wydaje się, że premedykacja triamcinolonem może być przydatna do indukowania porodów u krów w warunkach produkcyjnych. W doświadczeniu 3 zbadano wpływ dopochwowej aplikacji analogu PGF2α- cloprostenolu u wysoko cielnych krów na poziom progesteronu we krwi i wywołanie porodów. Badania wyko­nano na 40 zwierzętach: 20 krów otrzymało 500 μg cloprostenolu dopochwowo i 20 krów - domięśniowo. Po 28 godz. od aplikacji poziom progesteronu u wszystkich zwierząt był niższy od 3.18 nmol/1. Poród został wywołany u 19 zwierząt po aplikacji dopochwowej i u wszystkich krów po podaniu domięśniowym. Okres od aplikacji cloprostenolu do porodu był zbliżony w obu grupach. Wyniki wskazują, że dopochwowa aplikacja cloprostenolu może być stosowana do indukowania porodów u krów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.