Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 21

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  hen broiler
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
An attempt to determine an energy input level in broiler rearing was made. The results indicated that an average value of an unitary index of cumulative energy consumption in broiler rearing in investigated farms was 76.8 MJ/kg of living weight.
Breeding selection of slaughter poultry aimed at assuring fast body weight gains of birds has resulted in the occurrence of various forms of chronic diseases, including deep pectoral myopathy, also known as green muscle disease. The objective of the study was to determine the hygienic and technological value of meat of turkeys originating from flocks with diagnosed green muscle disease. The experimental material comprised 376 samples of the major and minor pectoral muscle from post-production turkey hens. The samples were subjected to microbiological analyses as well as determinations of pH, water binding capacity, color and chemical composition (fat, protein, water). The results obtained enabled concluding that, in terms of microbiological assessment, the meat originating from turkeys affected by the green muscle disease may be acknowledged as suitable for consumption. In turn, due to negligibly diminished technological value, resulting from deviations in pH value, water binding capacity, color and chemical composition, the authors postulate considering the advisability of stipulating separate qualitative standards for meat originating from post-production turkey hens.
Badania przeprowadzono na 500 kurczętach brojlerach Astra В (C89 X W74), podzielonych na 5 grup po 100 szt., które żywiono paszą zawierającą poekstrakcyjną śrutę sojową (grupa kontrolna), poekstrakcyjną śrutę rzepakową z odmiany dwuzerowej Jantar z nasion surowych (gr. II), parowanych (gr. III), oraz toastowaną (gr. IV). W grupie V zastosowano śrutę rzepakową toastowaną z kanadyjskiej odmiany Canola. Przeprowadzone badania patomorfologiczne i histochemiczne tarczyc i wątrób wykazały największe uszkodzenie tarczyc u ptaków z gr. II i IV oraz wątrób - w gr. II. Obraz tarczyc w gr. III i V był zbliżony, co potwierdza celowość parowania całych nasion rzepakowych przed rozpoczęciem procesów technologicznych pozyskiwania tłuszczu.
Doświadczenie wykonano na 192 kurczętach brojlerach Ross 308 w układzie dwuczynnikowym. Czynnikami doświadczalnymi był rodzaj zastosowanych zbóż w mieszankach oraz dodatek prebiotyku i probiotyku. Ptaki odchowywano przez 42 dni. Kurczęta otrzymywały ad libitum mieszanki pszenno-kukurydziano-sojowe (PK) i pszenno-pszenżytnio-sojowe (PŻ). Wmieszankach dla grup doświadczalnych zastosowano synbiotyk zawierający bakterie Bacillus subtilis C-3102 oraz drożdże (Saccharomyces cerevisiae) w stosunku 1:1. Oceniono efekty produkcyjne oraz wartość rzeźną. Wyniki badań wskazują, że dodatek synbiotyku miał istotny wpływ na przyrosty masy ciała. Kurczęta otrzymujące mieszanki PK ważyły średnio o 4,1%, a PŻ o 2,1% więcej (P ≤ 0,05) w stosunku do żywionych dietami bez udziału synbiotyku. Zastosowanie w mieszankach rożnych zbóż wpłynęło na współczynnik wykorzystania paszy, zwłaszcza po okresie skarmiania mieszanek starter. Podczas całego okresu doświadczenia nie zaobserwowano różnic pomiędzy grupami żywieniowymi w przypadku FCR. Kurczęta żywione dietami z dodatkiem Bacillus subtilis C-3102 i drożdży charakteryzowały się wyższą wydajnością rzeźną, mimo że różnice statystyczne (P ≤ 0,05) wykazano w przypadku diety PK (75,72% vs 78,08%). Wprowadzenie dodatku paszowego niezależnie od rodzaju zboża w mieszankach spowodowało obniżenie (P ≤ 0,01) o 6% (dieta 1) i 16% (dieta 2) masy przewodu pokarmowego kurcząt oraz zwiększenie (P ≤ 0,05) masy podrobów jadalnych, odpowiednio o 5% i 13%. Na podstawie uzyskanych wyników można uznać kombinację probiotyku i prebiotyku za dobry dodatek paszowy stymulujący wzrost i rozwój ptaków w zastępstwie antybiotyków paszowych.
Celem pracy było sprawdzenie, na dużej populacji kurcząt brojlerów pochodzących z bieżącej produkcji zakładów drobiarskich, jak kształtują się cechy fizykochemiczne mięsa PSE, DFD i normalnego podzielonego na wspomniane klasy jakościowe na podstawie wyników pomiaru pHi5. W doświadczeniu przebadano 264 sztuki kurcząt brojlerów pochodzących od różnych dostawców. Na podstawie pomiaru pH w 15 minucie po uboju mięso klasyfikowano jako normalne i wadliwe typu PSE i DFD. Po 24 h mięso było oceniane sensorycznie (barwa i sprężystość) i poddane badaniom fizykochemicznym (pH24, pomiar barwy - jasność, zawartość barwników hemowych, zawartość białka rozpuszczalnego w wodzie, zawartość wody wolnej, zdolność wiązania wody i wielkość wycieku termicznego). Biorąc pod uwagę cechy odzwierciedlające wodochłonność mięsa (zdolność wiązania wody, woda wolna, wyciek termiczny) przeprowadzone badania nie potwierdziły że pFł, jest wystarczającym kryterium podziału mięsa drobiowego na PSE, normalne i DFD. Natomiast pod względem cech, które kształtują się pod wpływem różnej szybkości poubojowej glikolizy takich, jak barwa i sprężystość, oceniane sensorycznie, oraz jasność barwy i zawartość barwników hemowych mięso było zróżnicowane.
Badania przeprowadzono na 46 brojlerach (kurczętach), w wieku 10 tygodni o przeciętnej masie ciała 2.1 kg (±0.25 kg), podzielonych na 4 grupy (1 kontrolna i 3 doświadczalne). Kurczęta z grup doświadczalnych pozbawiano dostępu do paszy przez okres 24 godzin (grupa 2), 48 godzin (grupa 3) i 72 godzin (grupa 4). Po okresie głodzenia brojlery poddawano ubojowi, w czasie którego pobierano krew do oznaczeń. We krwi pełnej metodą spektrofotometryczną określano zdolność heterofili do redukcji błękitu nitrotetrazoliowego (test NBT), a w plazmie krwi za pomocą ogólnie przyjętych metod oznaczano poziom kortykosteronu, cholesterolu, trójglicerydów, lipidów całkowitych i glukozy. Obliczono również względne procentowe obniżenie masy ciała kurcząt po okresie głodzenia. Wyniki badań poddano analizie statystycznej za pomocą testu t-Studenta. Stwierdzono: - u kurcząt głodzonych przez 24 godziny obniżenie masy ciała o 3.5%, podwyższenie aktywności heterofili, podwyższenie poziomu kortykosteronu oraz obniżenie poziomu trójglicerydów; - u kurcząt głodzonych przez 48 godzin obniżenie masy ciała o 7.3%, podwyższenie aktywności heterofili oraz podwyższenie poziomu kortykosteronu i glukozy; u kurcząt głodzonych przez 72 godziny obniżenie masy ciała o 12.7%, podwyższenie aktywności heterofili, podwyższenie poziomu kortykosteronu i cholesterolu, a obniżenie poziomu trójglicerydów i glukozy.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.