Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 17

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  grusza azjatycka
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W artykule przedstawiono charakterystykę botaniczną, warunki uprawy, skład chemiczny, właściwości prozdrowotne oraz cechy decydujące o przydatności technologicznej nowych gatunków owoców: borówki wysokiej (Vaccinium corymbosum h.) i gruszy azjatyckiej (Pyrus pyrifolia). Gatunki te, choć ciągle postrzegane w Polsce jako szlachetne owoce deserowe, już wkrótce - dzięki dynamicznie rosnącej powierzchni uprawy - mogą stać się cennym surowcem do produkcji dżemów, konfitur, soków i kompotów.
Badania przeprowadzono w latach 1999-2008 w Warszawie-Ursynowie, na stanowisku korzystnym dla uprawy gruszy i w Warszawie-Wilanowie (2005-2008), gdzie położenie terenu sprzyja spadkom temperatury, związanym ze zjawiskiem inwersji termicznej. W pierwszym doświadczeniu oceniano trzy odmiany gruszy azjatyckiej: Chojuro, Hosui i Shinseiki posadzone wiosną 1999 r. Drugie doświadczenie założono w 2001 r. w Warszawie-Wilanowie i oprócz wymienionych wcześniej odmian uwzględniono także ‘Er Shi Shinge’, ‘Hayatama’, ‘Kosui’, ‘Nijisseiki’ i wstępnie ‘Early Shu’. Odmianą kontrolną była odmiana europejska Konferencja. Wszystkie drzewka wyprodukowano na siewkach gruszy kaukaskiej. Stwierdzono, że odmiany gruszy azjatyckiej różniły się reakcją na bardzo niską temperaturę (-30°C), jaka wystąpiła w Warszawie-Wilanowie podczas zimy 2005/2006 oraz zdolnością regeneracji drzew. Najwyższą wytrzymałością na mróz charakteryzowała się odmiana chińska Early Shu oraz japońska odmiana Chojuro i Shinseiki, a najniższą Hayatama, Hosui i Kosui. Na podstawie dotychczasowych badań do uprawy towarowej można polecić dwie odmiany japońskie: wczesną Shinseiki i średnio wczesną Chojuro, które są dostosowane do warunków klimatycznych Polski, bardzo plenne, a owoce są akceptowane przez konsumentów. W podsumowaniu można stwierdzić, że grusze azjatyckie można uprawiać na skalę produkcyjną w Polsce przy niskim zużyciu pestycydów, natomiast zakres ich uprawy będzie uzależniony od zapotrzebowania rynku.
Owoce gruszy azjatyckiej odmian Shinseiki, Hosui i Chojuro scharakteryzowano pod względem składu chemicznego. Oznaczono zawartość suchej substancji, ekstraktu, cukrów redukujących, kwasowość, a także zawartość fenolokwasów i katechin. Dokonano identyfikacji związków fenolowych metodą chromatografii gazowej w owocach całych (miąższu ze skórką), miąższu i skórce. W owocach badanych odmian stwierdzono duże zróżnicowanie pod względem zawartości cukrów bezpośrednio redukujących, przy czym odmiana Hosui zawierała ich dwukrotnie więcej (8,33%) niż odmiana Shinseiki (4,23%). Wykazano także różnice w zawartości ekstraktu ogólnego, kwasowości i katechin. Gruszki odmiany Shinseiki zawierały 6,6 mg% katechin, a odmiany Hosui do 20,5 mg%. Nie stwierdzono natomiast istotnych statystycznie różnic w zawartości kwasów fenolowych pomiędzy odmianami.
Celem badań była charakterystyka ilościowa i jakościowa substancji pektynowych w owocach grusz azjatyckich. Materiałem badawczym były owoce trzech odmian: Shinseiki, Hosui, Chojuro pochodzące z sadu doświadczalnego Katedry Sadownictwa i Przyrodniczych Podstaw Ogrodnictwa SGGW. Badaniom poddano owoce bezpośrednio po zbiorze (w stadium dojrzałości zbiorczej) i po trzech miesiącach przechowywania w chłodni. Z miazgi owocowej otrzymywano preparat substancji nierozpuszczalnych w alkoholu, tzw. AIS (Alcohol Insoluble Solids). W wyniku ekstrakcji pektyn zawartych w AIS różnymi czynnikami ekstrahującymi, tj. wodą, szczawianami, kwasem solnym i wodorotlenkiem sodu otrzymano cztery frakcje pektyn, w których oznaczano zawartość kwasu galakturonowego. Otrzymany AIS stanowił od 2,1 do 3,2% świeżej masy owoców użytych do badań, co w przeliczeniu na pektyny wynosi od 0,61 do 0,78%. W stadium dojrzałości zbiorczej najmniejszą ilość AIS otrzymano z owoców odmiany Shinseiki (20,6 g/1000 g), najwięcej zaś z miazgi odmiany Chojuro (28,8 g/1000 g). Owoce odmian Shinseiki i Chojuro charakteryzował wzrost ilości otrzymanego AIS po trzymiesięcznym przechowywaniu. Zawartość kwasu galakturonowego, podstawowego składnika pektyn, kształtowała się w zależności od odmiany na poziomie od 171 mg/g AIS do 211,8 mg/g AIS – w stadium dojrzałości zbiorczej owoców. W wyniku przechowywania nastąpił zróżnicowany spadek zawartości kwasu galakturonowego w AIS, przy czym największe zmiany zaobserwowano w gruszkach odmiany Shinseiki, a najmniejsze w odmianie Hosui.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.