Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  growth vigor
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Jak powszechnie wiadomo, jony glinu są fitotoksyczne w środowisku o pH poniżej 5,0. Wymienia się różne symptomy toksyczności glinu, spośród których najczęściej obserwowanymi są hamowanie podziałów komórkowych oraz wydłużania komórek. Badania na temat działania glinu na wzrost i rozciągliwość ścian są rzadkością. Eksperymenty przeprowadzono na 10 mm segmentach koleoptyli wycinanych z czterodniowych, etiolowanych siewek Zea mays L. odmiany K33xF2. Wzrost wydłużeniowy segmentów oraz rozciągliwość ścian ich komórek mierzono za pomocą liniowego transducera kątowego. Glin (AlCl₃) stosowano w stężeniu końcowym 10⁻³ mol·dm⁻³. Wykazano, że traktowanie segmentów koleoptyli Zea mays L. glinem powoduje zahamowanie wzrostu wydłużeniowego i zmiany w mechanicznych własnościach ich ścian. Stwierdzono także, że glin silnie zmniejsza całkowitą i plastyczną rozciągliwość segmentów. Wyniki przez nas uzyskane potwierdzają hipotezę, że jony glinu mogą zmieniać mechaniczne własności ściany komórkowej.
Badania prowadzono w latach 2006-2008 na Polu Doświadczalnym Katedry Sadownictwa SGGW w Warszawie. Drzewa ‘Elise’ posadzono na 21 podkładkach podzielonych na trzy grupy ze względu na siłę wzrostu: superkarłowe - M.27, P 16, P 22, P 59, PB-4; karłowe - B 9 oraz podklony podkładki M.9 (EMLA, Pajam 1, Pajam 2, T337, T339, 751, 984, RN 29); półkarłowe - B 396, M.7, M.26, No.47, P 2, P 14 i P 60. Po 11 latach od posadzenia stwierdzono, że najsilniej rosły drzewa ‘Elise’ zaokulizowane na podkładce P 14. Istotnie słabiej rosły drzewa na półkarłowej podkładce M.26. Podobną siłę wzrostu miały drzewa na podkładce M.7. Najsłabiej rosły drzewa na podkładkach superkarłowych PB-4 oraz P 59, P 22 i M.27. Pośrednią siłę wzrostu miały drzewa na karłowej podkładce B 9 i wszystkich podklonach M.9. Najwyższy plon (kg-∙rzewo-1) za cały 3-letni okres badań otrzymano z drzew rosnących na półkarłowej podkładce M.26, a najmniejszy z najsłabiej rosnących drzew na PB-4, P 22, P 59 i M.27. Wydajność z hektara (t∙ha-1) była najwyższa w przypadku niemieckiego podklonu M.9 751 oraz podkładki P 16. Największe owoce zebrano z drzew posadzonych na podkładce P 2, natomiast zdecydowanie najmniejsze na podkładce P 59.
Badania przeprowadzono w latach 2005-2007 w szkółce drzew owocowych w województwie kujawsko-pomorskim. Wiosną 2005 roku wysadzono podkładki wegetatywne M 9, na których latem zaokulizowano cztery odmiany jabłoni: ‘Gala Must’, ‘Gloster’, ‘Golden Delicious Reinders’ i ʻPiros’. W czerwcu na okulantach zastosowano następujące warianty doświadczenia: kontrolę, uszczykiwanie liści szczytowych, oprysk preparatem Arbolin 036 SL. Zabiegi uszczykiwania liści wykonywano trzykrotnie w czerwcu. Oprysk Arbolinem 036 SL w dawce 25 ml na litr wody wykonano w pierwszej dekadzie lipca. Po zakończeniu wegetacji mierzono średnicę pni, wysokość drzewek oraz liczbę i długość pędów bocznych. W 2007 roku wiosną powtórzone zostały wszystkie ww. zabiegi na drzewkach tych samych odmian prowadzonych w formie knipboom (dwuletnie drzewka z jednoroczną koronką). Jakość drzewek w szkółce zależała od odmiany. Drzewka odmiany ‘Gala Must’ odznaczały się najlepszą jakością. Zastosowane zabiegi agrotechniczne na obydwu typach drzewek badanych odmian wpływały na silniejszy ich wzrost i wytwarzanie większej liczby pędów bocznych. Wyjątek stanowiły drzewka jednoroczne odmiany ‘Gala Must’, których wysokość nie zależała od zastosowanych kombinacji. Podobną zależność odnotowano na drzewkach odmiany ʻGlosterʼ w przypadku przyrostu rocznego pni oraz u drzewek dwuletnich odmiany ‘Golden Delicious Reinders’ w przypadku liczby pędów o przyrostach poniżej 20 cm.
W doświadczeniu przeprowadzonym w latach 1998-2008 oceniano wartość produkcyjną jednego klonu i trzech odmian jabłoni genetycznie odpornych na parcha, wyhodowanych w SGGW w Warszawie. Okulanty produkcji własnej odmian ‘Waleria’, ʻWitosʼ, ‘Sawa’ oraz klonu U1165 na podkładkach M.9, P2, P60, P22 i M.27 wysadzono w rozstawie 3,5 x 1,2 m (2381 drzew∙ha-1). Na podstawie 11-letnich badań stwierdzono, że istotnie najsilniej rosły drzewa odmian ‘Witos’ i ‘Sawa’. Wyraźnie mniejsze korony i cieńsze pnie miały jabłonie ‘Waleria’ i U1165. Do 11. roku po posadzeniu (10 lat owocowania), najlepiej plonowały odmiany ‘Sawa’ i ‘Waleria’, podczas gdy najmniej owoców zebrano z drzew ‘Witosa’. Odmiana ‘Waleria’ charakteryzowała się bardzo drobnymi owocami. Największe jabłka zbierano z drzew ‘Witosa’ i ‘Sawy’. Drzewa na podkładkach super karłowych M.27 i P22 rosły i plonowały istotnie najsłabiej. Miały również niekorzystny wpływ na średnią masę owoców. Spośród ocenianych odmian, mączniak jabłoni (Podosphaera leucotricha) najsilniej porażał drzewa klonu U1165, natomiast najmniej podatna na tę chorobę była ‘Waleria’. Największą przydatność do uprawy w sadach towarowych wykazała odmiana ‘Sawa’, szczególnie na podkładce M.9.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.