Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  groundwater table
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Ago-Iwoye –Ilisan road is the major road that links Abeokuta the state capital of Ogun –state to Ijebu towns. The road has always been experiencing pavement failure, which occurs inform of cracks and potholes. Being the major road, the effect of the failure has negative impact on the soicoeconomic growth of Ijebu –areas. The primary objective of the study was to determine the influence of the geotechnical properties of the sub-grade materials on the pavement performance of Ago- Iwoye – Ilishan Road. Eleven (11) soil samples were collected at eight (8) different locations with the aid of hand auger and were air-dried before taken to the laboratory for determination of engineering properties. The Liquid limit and the Plastic limits ranged from 13.9 – 46.2% and 8.1 – 32.7%, with the Plasticity index from 10.6 – 15.9% and Shrinkage limit from 6.2 – 27.7% respectively. The soaked CBR values of the subgrade materials is between 67% and 75% compared with 30% minimum specified by FMWH, 1997. The soils were classified by ASSHTO under the A-6 and A-7 category which shows that the soils are fair to poor as a sub-grade material and USCS classification shows that the soil falls into the SM and SC group. The comparison of all the results with the Nigeria specification (Federal Ministry of Works and Housing general guidelines) for the sub grade materials along the Ago-Iwoye- Ilisian road show that the materials underlain the pavement do satisfy the Nigeria standard. Therefore, the perennial failure frequently experience along the road route is not significantly influenced by subgrade materials. Hence, influence of other factors such as poor drainage courses, level of groundwater table, variation of geologic materials along the road route and poor construction materials should be thoroughly addressed before embarking on future rehabilitation of the highway.
W pracy przedstawiono wyniki badań stosunków wodnych wykonanych w okresie VIII 2003-X 2006 r. na terenie Arboretum w Pawłowicach Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Pomiary głębokości zalegania zwierciadła wody gruntowej wykazały, że występują tu głównie siedliska świeże i wilgotne z wodą gruntową na głębokości 0,5-2,0 m. Lokalnie występują również obszary silnie uwilgotnione, okresowo podtapiane. Wiąże się to ze złym stanem technicznym systemu wodno-melioracyjnego obiektu. Konieczny jest jego kompleksowy remont wraz z budową zastawek pozwalających na regulację stosunków wodnych.
W artykule przedstawiono wyniki analizy przeprowadzonych badań z okresu 2001–2005 r., stanowiącego początkowe lata eksploatacji zbiornika. W celu określenia wpływu zbiornika na położenie zwierciadła wody gruntowej na terenach przyległych wykonywano pomiary w 22 studniach gospodarskich w miejscowościach sąsiadujących ze zbiornikiem. Pomiary prowadzono średnio 2 razy w miesiącu – łącznie w 104 terminach wybieranych losowo. Studnie reprezentatywne usytuowane są w odległości różnej od brzegów zbiornika oraz na różnej wysokości w stosunku do poziomu wody w zbiorniku. Współczynniki korelacji pomiędzy rzędnymi piętrzenia wody w zbiorniku Domaniów a rzędnymi zwierciadła wody w poszczególnych studniach obliczono na poziomie istotności α = 0,05. Wahały się one od 0,12 do 0,89; jednak zależność jest tylko istotna statystycznie dla studzienki najwyżej położonej w miejscowości Brudnów. Na podstawie dotychczas przeprowadzonych badań można ogólnie stwierdzić, że nie występuje szkodliwe oddziaływanie zbiornika wodnego Domaniów na warunki wodnogruntowe terenów przyległych.
W oparciu o wyniki codziennych pomiarów stanów wody gruntowej oraz temperaturę powietrza i gleby przeprowadzono ocenę kierunku i natężenia przepływu wody w strefie saturacji na terenie Obserwatorium Agro- i Hydrometeorologii Wrocław-Swojec w okresie od 1 kwietnia 2008 r. do 31 marca 2009 r. Przeprowadzone wstępne analizy wskazują na zasadność uwzględniania w badaniach ruchu wody w glebie prowadzonych na terenie Obserwatorium wpływu przepływu horyzontalnego w strefie saturacji. W części wschodniej Obserwatorium dominuje przepływ z kierunku północno-wschodniego o dynamice przekraczającej istotnie wyniki uzyskane dla pozostałych punktów pomiarowych. W okresie wiosenno-letnim wraz z obniżaniem poziomu zwierciadła wody gruntowej na pozostałym obszarze Obserwatorium dominującym kierunkiem przepływu jest kierunek północno-zachodni.
W pracy przeanalizowano wybrane elementy badań prowadzonych w otoczeniu 6 niewielkich zbiorników wodnych na terenach rolnych Dolnego Śląska w latach 2000/2001-2002/2003. Zmienność stanów wody w zbiornikach w poszczególnych latach była niewielka i wynosiła od kilku do najwyżej czterdziestu centymetrów. Zakres wahań stanów wody oraz ich dynamika zależały przede wszystkim od rozkładu opadów atmosferycznych oraz od rodzaju zbiornika i jego parametrów i warunków odpływu wody.
W pracy przedstawiono wyniki pomiarów i obserwacji terenowych kształtowania się zwierciadła wody gruntowej, w 6 piezometrach, zlokalizowanych na zwałowiskach wewnętrznych odkrywek: „Pątnów” i „Kazimierz Północ”, Kopalni Węgla Brunatnego „Konin”, położonych w Regionie Wielkopolskim, w zasięgu mezoregionu 315.57 Pojezierza Kujawskiego. Trzy piezometry zlokalizowane są na doświadczalnych powierzchniach zwałowiska „Pątnów”, na których uprawiane przemiennie są: lucerna siewna, żyto ozime i pszenica ozima. Od jesieni 1992 roku, Katedra Melioracji, Kształtowania Środowiska i Geodezji AR, prowadzi w tych piezometrach comiesięczne pomiary stanu zwierciadła wody gruntowej. Kolejne trzy piezometry, położone są na powierzchniach doświadczalnych zwałowiska „Kazimierz Północ”, na których od 1998 roku, po zakończeniu rekultywacji technicznej, uprawia się przemiennie: lucernę, pszenicę ozimą i rzepak. Oceniono możliwości odbudowy zwierciadła wody gruntowej na terenach zwałowisk wewnętrznych, na których prowadzone były zabiegi rekultywacyjne, a obecnie obszary te użytkowane są rolniczo. Wyniki przeprowadzonych badań potwierdziły różne tempo odbudowy zwierciadła wody gruntowej, po zaprzestaniu odwodnienia odkrywek, ich zezwałowaniu oraz w okresie prowadzenia rekultywacji rolniczej. W okresie prowadzenia rekultywacji rolniczej na zwałowisku „Pątnów”, poziom wody gruntowej podniósł się średnio o 2,1 m rocznie, podczas gdy na zwałowisku „Kazimierz Północ” w tym samym okresie zaobserwowano wzrost lustra wody średnio o 1,6 m rocznie. Badania wykazały również, że odbudowa pierwotnego zwierciadła wody gruntowej przebiega niezależnie od wielkości opadów atmosferycznych.
Badania terenowe dotyczące właściwości fizyko-wodnych wierzchniej warstwy gleby torfowo-murszowej przeprowadzono na kwaterze Biebrza 29 (torfowisko Kuwasy, środkowy basen Biebrzy). Badania polegały na systematycznych pomiarach uwilgotnienia wierzchnich warstw gleby metodą TDR i grawimetryczną, położenia zwierciadła wody gruntowej oraz wartości potencjału macierzystego. Uzyskane wyniki umożliwiły określenie empirycznych zależności pomiędzy wartościami uwilgotnienia wierzchnich warstw gleby (10, 20, 30 cm) a położeniem zwierciadła wody oraz gęstości objętościowej gleby. Określono również zależności pomiędzy wartościami potencjału macierzystego i położeniem zwierciadła wody gruntowej. Porównano także charakterystyki retencyjności wodnej (krzywe pF) dla rozpatrywanych warstw pomierzone w warunkach terenowych (pomiar uwilgotnienia i potencjału macierzystego) oraz w warunkach laboratoryjnych (blok pyłowy i komory ciśnieniowe).
Na podstawie 6-letnich badań lizymetrycznych, prowadzonych w latach 2002-2008 na glebie torfowo-murszowej, poddano ocenie wpływ stosowania regulowanego odpływu wody i głębokości lustra wody gruntowej na wiosnę na kształtowanie się uwilgotnienia gleby i głębokość lustra wody gruntowej w okresie wegetacji w dolinowym siedlisku łąkowym. Stwierdzono korzystny wpływ hamowania odpływu wody z siedliska na wiosnę na przebieg wilgotności gleby i głębokości wody gruntowej w okresie wegetacyjnym. Kontrolowana głębokość wody gruntowej na wiosnę w glebie MtIIbc użytkowanej łąkowo, uzyskiwana metoda regulowanego odpływu, ma istotny wpływ na przebieg w okresie wegetacji głębokości wody gruntowej i wilgotności korzeniowej warstwy gleby opisanej wskaźnikiem pF. Brak jest podstaw do twierdzenia o istotnym wpływie wiosennej głębokości wody gruntowej na ewapotranspirację łąki i plon siana. W warunkach klimatycznych Polski środkowej niegłębokie wiosenne obniżenie lustra wody gruntowej związane z hamowaniem odpływu wód roztopowych, spowalnia spadek lustra wody gruntowej w dolinie rzecznej oraz spadek wilgotności gleb organicznych w czasie trwania okresu wegetacyjnego. Przeciwdziała się w ten sposób przesuszeniu tych gleb i skraca czas trwania suszy glebowej. Uzyskane wyniki mogą być przydatne przy opracowaniu operacyjnych działań eksploatacyjnych w warunkach możliwości stosowania hamowanego odpływu w systemach melioracyjnych, mających na celu efektywne wykorzystanie retencji wodnej gleb łąkowych, ograniczenie czasów trwania suszy glebowej oraz przeciwdziałanie degradacji tych gleb w wyniku przesuszenia.
W artykule przedstawiono wyniki analizy przestrzennej średniej rocznej amplitudy wahań zwierciadła wody gruntowej określonej na podstawie badań stosunków wodnych wykonanych w latach hydrologicznych 2001-2008 na zmeliorowanych zalesionych gruntach porolnych w rejonie Wrocławia. Celem badań było określenie wpływu systemu wodno-melioracyjnego na dynamikę pierwszego poziomu wodonośnego. Stwierdzono, że na terenach położonych w rejonie cieków naturalnych roczna amplituda wynosi około 50 cm, a w rejonie objętym regulowanym odpływem z lokalnej mikrozlewni oraz sztucznie podpiętrzanego zbiornika wodnego wzrasta ona do 75-100 cm.
W latach powojennych, aby zwiększyć produkcyjność siedlisk leśnych i zagospodarować mokradła i bagna, budowano leśne systemy melioracyjne. W 1972 roku torfowisko Wilcze Bagno zostało zmeliorowane i zbudowano tam systematyczną sieć rowów odwadniających. Odwodnienie różnie wpłynęło na rosnące tam gatunki drzew (sosnę i świerka). Po 30 latach funkcjonowania systemu stwierdzono, że zabieg odwodnienia spowodował zmniejszenie średniego przyrostu sosny, w niektórych przypadkach nawet o 50%. Odwrotnie zachowywał się świerk. Tutaj wpływ odwodnienia zaowocował zwiększeniem przyrostów tego gatunku na obu badanych siedliskach (dla wartości wieloletnich), a ich dynamika była największa w odległości do 50 m od rowów w siedlisku LMb. W analizowanych okresach pięcioletnich średnie przyrosty świerka nie wykazały jednakowego kierunku zmian.
W pracy dokonano oceny stosunków wodnych gleb średnio zwięzłych terenów zieleni miejskiej w latach mokrych, normalnych i suchych na przykładzie parku Południowego we Wrocławiu. Badania wykonane w okresie 2000/2001 -2003/2004 obejmowały analizę zasobów retencji glebowej, głębokości zalegania zwierciadła wody gruntowej i ocenę stanu roślinności. Stwierdzono, że w celu zapewnienia optymalnych stosunków powietrzno-wodnych gleb średnio zwięzłych w zróżnicowanych warunkach opadowych na terenach nizinnych Dolnego Śląska w warunkach zbliżonych do występujących w parku Południowym we Wrocławiu należałoby wykonać dwustronne systemy melioracyjne.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.