Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 72

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  groch zwyczajny
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W latach 1994 - 1995 przeprowadzono doświadczenia nad uprawą form ozimych grochu siewnego z przeznaczeniem na zieloną masę i na nasiona. Przedmiotem badań były dwa zagraniczne (L76 i L177) oraz dwa krajowe (R1 i R2) rody tej rośliny. Testowane rody cechowały się zbliżonym potencjałem plonowania w uprawie na zieloną masę i na czarnej ziemi dorównywały pod tym względem wyce ozimej ‘Minikowska’, natomiast ustępowały jej na glebie płowej. Stwierdzono niski (8 - 13 %) udział badanych rodów w plonie mieszanek z żytem. W uprawie na nasiona badane rody wyżej plonowały na glebie płowej, gdzie najlepszy okazał się ród R1. Na czarnej ziemi nie stwierdzono zróżnicowania w plonie nasion badanych rodów.
Przeprowadzono badania porównawcze nad kształtowaniem się cech morfologicznych i elementów struktury plonu nasion dwóch morfotypów grochu siewnego. Badaniami objęto 3 linie wielokwiatowe wyodrębnione z kolekcji roboczej, 2 linie hodowlane IHAR i znaną wielokwiatową odmianę Triofin. Wielokwiatowe linie miały wyższe rośliny i zbliżoną liczbę węzłów. Istotnie przewyższały liczbą kwiatów z rośliny oraz kwiatów w węźle owocującym formy tradycyjne oraz odmianę Triofin. Podobne proporcje obserwowano również dla liczby kwiatów i strąków w węźle owocującym. Produktywność roślin tych linii była wyższa. Uzyskane wyniki wskazują na celowość wykorzystania cechy wielokwiatowości w hodowli grochu.
Celem pracy było określenie zmian zawartości i aktywności przeciwrodnikowej polifenoli i albumin grochu zwyczajnego (Pisum sativum) podczas fermentacji z udziałem szczepu Rhizopus oligosporus, w bioreaktorze SSSR, z wymuszonym napowietrzaniem i mieszaniem. Zawartość polifenoli w grochu fermentowanym w optymalnych warunkach mieszania i napowietrzania, wzrastała w ciągu całego procesu i po 72 h była ponad 3-krotnie (ekstrakty wodne) i 2-krotnie (ekstrakty acetonowe) wyższa od poziomu wyjściowego. Zastosowany w badaniach szczep R. oligosporus syntetyzował z dużą wydajnością: w 24. h procesu – β-glukozydazę (0,0068 J/mg), α-glukozydazę (0,77 J/mg) i β-glukuronidazę (0, 021 J/mg), a w 48. h – α-amylazę (8,69 J/mg). W wyniku fermentacji uzyskano wzrost aktywności przeciwrodnikowej: ok. 2-krotny polifenoli rozpuszczalnych w wodzie i ok. 4-krotny polifenoli rozpuszczalnych w acetonie, wobec rodników DPPH· i ABTS+. Otrzymane preparaty albumin i ich zdegradowanych form, z fermentowanego w bioreaktorze grochu, charakteryzowały się wyższą aktywnością przeciwrodnikową: ok. 2-krotnie w stosunku do surowca, 9-krotnie do ovoalbuminy i 3-krotnie do BSA. Równocześnie była to 2-krotnie niższa aktywność przeciwrodnikowa w stosunku do syntetycznego przeciwutleniacza BHT. Produkt fermentacji grochu okazał się źródłem dobrej jakości białka, zawierającego aminokwasy egzogenne w ilości porównywalnej (lub wyższej) z zawartością aminokwasów egzogennych w wieprzowinie.
Nasiona bobiku, grochu siewnego pastewnego, wyki ozimej i seradeli poddano analizie zdolności kiełkowania, przeprowadzono testy Hiltnera i elektroprzewodnictwa oraz wysiano je w polu i określono procent wschodów roślin. U nasion bobiku i wyki najwyższą zgodność wyników oceny ze wschodami w polu, potwierdzoną wysokim współczynnikiem korelacji stwierdzono w teście Hiltnera, u grochu ze zdolnością kiełkowania i elektroprzewodnictwem wód nastoinowych. Po wysiewie w polu wschodziło: bobiku około 90 %, grochu około 95 %, wyki 72 % i seradeli 80 % kiełkujących w laboratorium nasion, co oznacza potrzebę korekty ilości wysiewu nasion w celu otrzymania planowanej obsady roślin.
Opracowano test laboratoryjny umożliwiający określenie odporności grochu (Pisum sativum L.) na porażenie przez grzyby z rodzaju Fusarium. Test ten polega na obserwacji kiełkowania nasion grochu w obecności płynnego inokulum otrzymanego z wybranych szczepów grzyba. Opracowana metoda może być przydatna do selekcjonowania materiału hodowlanego lub do oceny stopnia odporności odmian grochu na fuzariozę.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.