Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  groch ozimy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W latach 1994 - 1995 przeprowadzono doświadczenia nad uprawą form ozimych grochu siewnego z przeznaczeniem na zieloną masę i na nasiona. Przedmiotem badań były dwa zagraniczne (L76 i L177) oraz dwa krajowe (R1 i R2) rody tej rośliny. Testowane rody cechowały się zbliżonym potencjałem plonowania w uprawie na zieloną masę i na czarnej ziemi dorównywały pod tym względem wyce ozimej ‘Minikowska’, natomiast ustępowały jej na glebie płowej. Stwierdzono niski (8 - 13 %) udział badanych rodów w plonie mieszanek z żytem. W uprawie na nasiona badane rody wyżej plonowały na glebie płowej, gdzie najlepszy okazał się ród R1. Na czarnej ziemi nie stwierdzono zróżnicowania w plonie nasion badanych rodów.
W latach 1994 - 1996 w Rolniczej Stacji Badawczej Mochełek należącej do Akademii Techniczno-Rolniczej i w Stacji Hodowli Roślin w Więcławicach badano występowanie mączniaka rzekomego (Peronospora viciae f. sp. pisi) na 4 rodach formy ozimej grochu. Obserwacje przeprowadzano jesienią i wiosną. Określano stopień porażenia w 6 stopniowej (0 - 5) skali. Patogen występował co roku, zarówno jesienią jak i wiosną, w stosunkowo dużym nasileniu. Większe porażenie roślin stwierdzano w Więcławicach, aniżeli w Mochełku. Badane rody charakteryzowały się zbliżonym porażeniem, jedynie jesienią 1996 roku słabsze objawy zanotowano na rodzie R2 w Więcławicach.
W dwóch doświadczeniach polowych badano przydatność dwóch francuskich rodów grochu ozimego do uprawy na zielonkę w międzyplonie ozimym oraz na nasiona w plonie głównym. W ośmioletnim okresie badawczym przezimowanie roślin grochu wynosiło średnio 51%, przy rozpiętości od 0 do 92%. O przezimowaniu decydowały przede wszystkim minimalne temperatury powietrza przy gruncie, a całkowite wymarznięcie następowało przy -18°C. Ze względu na słabe zimowanie groch w uprawie na zielonkę ustępował wyce kosmatej, mimo że potencjał plonowania obu gatunków był zbliżony. Groch i wyka nie różniły się pod względem wiosennego tempa rozwoju oraz zawartości białka ogółem w masie nadziemnej. Przerzedzenie plantacji grochu i niska masa 1000 nasion decydowały o relatywnie niskich plonach nasion na poziomie 10-12 dt·ha⁻¹. Współczynnik rozmnożenia grochu ozimego wynosił w zależności od rodu 8 lub 12.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.