Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 23

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  grain moisture
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Kukurydza jest jedną z najważniejszych roślin uprawnych świata, a jednocześnie idealnym siedliskiem dla rozwoju grzybów toksynotwórczych. Ich rozwój na powierzchni i wewnątrz ziarna warunkuje jego wilgotność oraz czas przechowywania. W przeprowadzonych badaniach podjęto próbę określenia czasu niezbędnego do efektywnego usuwania zanieczyszczenia aflatoksynami oraz skażenia grzybami pleśniowymi ziarna kukurydzy o podwyższonej wilgotności – 24%. Proces ozonowania prowadzono przy zastosowaniu ozonu w stężeniu 2 mg·dm–3 przez 15, 30, 60, 120 i 180 minut. Oznaczenie ilościowe grzybów przeprowadzono zgodnie z PN-R-64791. Zawartość sumy aflatoksyn zbadano metodą immunoenzymatyczną – ELISA. Przeprowadzone badania wykazały, że zastosowanie gazowego ozonu powoduje blisko stuprocentowe zmniejszenie ogólnej liczby grzybów pleśniowych i produkowanych przez nie aflatoksyn w wilgotnym ziarnie kukurydzy. 38% redukcję zanieczyszczenia grzybami i 42% obniżenie poziomu aflatoksyn obserwowano już po 15 minutach prowadzenia procesu ozonowania. Wydłużenie czasu działania ozonudo 180 minut spowodowało odpowiednio 99% i 92% redukcję grzybów pleśniowych i aflatoksyn. Przeprowadzone badania wykazały, że ozonowanie jest efektywnym sposobem zmniejszania zanieczyszczenia mikrobiologicznego surowca i należy do obiecujących, stosunkowo tanich metod zabezpieczenia ziarna kukurydzy przed dalszymi procesami biodegradacji.
W pracy przedstawiono wyniki badań wpływu wilgotności surowca na wybrane właściwości fizyczne ziarna. Użyte do badań ziarno pochodziło z doświadczeń Katedry Agrotechnologii i Zarządzania Produkcją Roślinną Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego nad wpływem dawki azotu na wysokość i jakość plonu. Badaniom poddano dwie odmiany: populacyjną Amilo i mieszańcową Esprit. Przed doświadczeniem określono wilgotność, a następnie ziarno nawilżono do pięciu poziomów wilgotności: 10, 12, 14, 16, 18%. Wyznaczono cechy geometryczne, masę 1000 ziaren, współczynniki kształtu oraz gęstość właściwą ziarna. Przeprowadzona analiza wyników badań wykazała istotne zależności pomiędzy wilgotnością a właściwościami fizycznymi ziarna. Analiza wariancji wykazała istotne różnice w wartości parametrów fizycznych dla poszczególnych poziomów wilgotności jak i pomiędzy badanymi odmianami. Istotne statystycznie powiązania badanych cech z wilgotnością ziarna opisano równaniami regresji.
W pracy przedstawiono wyniki badań wpływu wilgotności pszenicy na właściwości fizyczne ziarna i energochłonność procesu rozdrabniania. Badaniom poddano odmianę pszenicy ozimej Muszelka. Przed doświadczeniem określono wilgotność, a następnie ziarno doprowadzono do pięciu poziomów wilgotności: 8, 10, 12, 14 i 16%. Wyznaczono maksymalną siłę cięcia ziarna i pracę cięcia oraz parametry procesu rozdrabniania. Przeprowadzona analiza wariancji wykazała istotne różnice w wartości badanych parametrów dla poszczególnych poziomów wilgotności. Istotne statystycznie powiązania badanych cech z wilgotnością ziarna opisano równaniami regresji.
Doświadczenia przeprowadzono w latach 2003-2005, na glebach płowych, klasy IVa. Badano 10 odmian owsa hodowli DANKO uprawianych w siewie czystym (Jawor, Hetman, Deresz, Bohun, Bachmat, Cwał, Arab, Budrys, Rajtar, Furman) oraz w mieszankach z testowymi odmianami jęczmienia: Antek i Stratus. Udział gatunków w mieszankach wynosił po 50% w stosunku do ilości w siewie czystym, tj. 380 ziaren jęczmienia i 550 ziaren owsa. Określano stan ilościowy roślin, poziom plonów, ich wilgotność oraz w latach 2004-2005 - wysokość źdźbeł i udział ziarna gatunków. Plony mieszanek porównywano do wartości oczekiwanych, wyliczonych w oparciu o plonowanie komponentów w siewie czystym. Najwyższe zboża plonowały w roku 2004: owies i mieszanki na poziomie 79 dt•ha⁻¹, a jęczmień o 5-7 dt niżej. W roku 2003 owies również plonował wyżej od jęczmienia, ale w suchym roku 2005 plony jęczmienia były o 17 dt wyższe od średniej plonów owsa. Wszystkie kombinacje mieszanek odmian plonowały o 1-2 dt•ha⁻¹ powyżej wartości oczekiwanych (średniej z komponentów w siewie czystym). Różnice te jednak, ze względu na dużą zmienność plonów w latach, nie zostały potwierdzone statystycznie. Wystąpiła znaczna zmienność udziału ziarna jęczmienia i owsa w plonie. W roku korzystnym dla zbóż (2004) udział obu gatunków był zbliżony, natomiast w suchym roku 2005 udział ziarna owsa w plonie wynosił tylko 30%. Nie stwierdzono, by któraś z badanych odmian owsa była zdecydowanie bardziej przydatna do uprawy w mieszankach. Spośród odmian jęczmienia lepszą, ale też bardziej konkurencyjną dla owsa, była odmiana Antek. Różnice odmianowe w plonach i udziale ziarna zaznaczyły się wyraźniej w latach mniej korzystnych (2003, 2005), a stosunkowo słabo w bardzo dobrym dla zbóż roku 2004.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.