W artykule przedstawiono schemat zmodyfkowanego aparatu do określania lokalnego gradientu hydraulicznego układu grunt-geowłóknina zalecanego przez normę ASTM D 5101-90. Przeprowadzone badania umożliwiły określenie stosunku gradientów układu grunt-geowłóknina oraz stosunku gradientów w gruncie. Badaniami objęto dwa sufozyjne piaski gliniaste oraz geowłókninę igłowaną K-500 podczas procesu filtracji przy kolejno zadawanych zewnętrznych gradientach hydraulicznych w zakresie i = 1–10. Na podstawie uzyskanych wyników badań dokonano oceny przydatności geowłókniny stanowiącej filtr ochraniający grunty wewnętrznie niestabilne, zgodnie z kryterium kolmatacji Haliburtona i Wooda (1982). Analiza wyników badań wykazała, iż geowłóknina może stanowić filtr dla gruntów, które w swoim składzie nie zawierają więcej niż 27% części mniejszych od 0,05 mm.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.