Badania i obserwacje nad kiełkowaniem nasion aklimatyzowanych czterech gatunków z rodziny Cruciferae (Brassica nigra, Cheiranthus cheiri, Lepidium sativum i Sinapis alba) pozwoliły na ustalenie warunków przeprowadzania oceny zdolności kiełkowania w laboratorium. Jako podłoże należy stosować bibułę filtracyjną na płytkach Petriego lub w aparacie Jacobsena. Zdolność kiełkowania, zarówno w pierwszym, jak i drugim roku przechowywania nasion, wynosi ponad 90%. Zaczyna ona obniżać się najszybciej u nasion Cheiranthus cheiri (po 5 latach), natomiast u pozostałych gatunków po 5-6 latach obniżenie to jest nieznaczne. Żywotność nasion utrzymuje się w ciągu 10 lat na dość wysokim poziomie (50%). Nasiona Sinapis alba kiełkują jeszcze w około 60% po 15 latach przechowywania. Jedynie nasiona laku od piątego roku przechowywania obniżają znacznie swą zdolność kiełkowania (od 30 do 5%).
Scharakteryzowano możliwości wykorzystania gorczycy białej, czarnej i sarepskiej, wynikające zwłaszcza z obecności glukozynolanów i zawartości kwasu erukowego. Opisano prozdrowotne i antyodżywcze właściwości glukozynolanów. Obok tradycyjnych zastosowań nasion w medycynie i żywieniu, przedstawiono znaczenie gorczyc jako surowca dla przemysłu spożywczego, paszowego, chemicznego, kosmetycznego, farmaceutycznego i energetycznego, a także jako pożytku pszczelego i paszy zielonej, a oleju jako środka smarnego. Wskazano pozytywne aspekty oddziaływania na środowisko rolnicze gorczyc białej i sarepskiej, uprawianych w międzyplonie. Podkreślono ich rolę w ochronie gleby przed erozją i ograniczeniu migracji składników biogennych, jako źródła materii organicznej. Wskazano na ich fitosanitarne funkcje w stosunku do niektórych chorób, szkodników i chwastów.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.