Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  glina zwalowa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem przedstawionych badań była ocena zmian właściwości retencyjnych gleby brunatnej wytworzonej z gliny zwałowej wywołanych siedmioletnim stosowaniem uproszczeń uprawowych. W eksperymencie zastosowano trzy systemy uprawy roli: uprawę klasyczną - CT jako obiekt kontrolny, uprawę bezorkową - PL i siew bezpośredni - DD. Uzyskane w doświadczeniu rezultaty właściwości retencyjnych gleby brunatnej pozwalają zauważyć, że zmiany wywołane stosowaniem zredukowanych systemów uprawy były niewielkie. Gleba obiektów uprawianych klasycznie pługiem wykazywała zwykle najlepsze zdolności do magazynowania najcenniejszych dla roślin kategorii wody. Zaniechanie orki i drastyczne zredukowanie uprawy do siewu bezpośredniego (DD) nie spowodowało, w stosunku do uprawy klasycznej (CT), praktycznie żadnego pogorszenia możliwości retencjonowania wody przez glebę. Jednak najmniej korzystnie w okresie pomiarowym na badane właściwości oddziaływała uprawa bezorkowa (PL).
Praca dotyczy dwóch wariantów rekultywacji składowiska mokrego odpopielania elektrowni Adamów. Wariant I - skała popiołowa, wariant II - skała popiołowa pokryta 50 cm warstwą gliny zwałowej szarej (Riss). W tych wariantach zastosowano zróżnicowane kombinacje nawożenia mineralnego: 0 - bez nawożenia; 300 kg N∙ha-1; 300 kg N∙ha-1, 100 kg P∙ha-1, 100 kg K∙ha-1; 200 kg N∙ha-1, 100 kg P∙ha-1, 100 kg K∙ha-1; 100 kg N∙ha-1, 100 kg P∙ha-1, 100 kg K∙ha-1. Zastosowanie samej naprawy chemizmu gruntu skały (nawożenia mineralnego) w rekultywacji składowiska mokrego odpopielania, okazało się przedsięwzięciem mało skutecznym. Wykorzystanie gliny zwałowej w rekultywacji składowiska mokrego odpopielania, w świetle uzyskanych wyników, okazało się celnym przedsięwzięciem rekultywacyjnym. Znacznie poprawiło warunki siedliskowe dla roślin. Skuteczność rekultywacji dodatkowo zwiększyło nawożenie mineralne. Najkorzystniejsze warunki do wzrostu roślinności uzyskano w wariancie II i kombinacji nawozowej 300 kg N∙ha-1, 100 kg P∙ha-1, 100 kg K∙ha-1.
Badania prowadzono w celu wyjaśnienia wpływu fosfogipsu na niektóre fizykochemiczne właściwości czterech wybranych utworów glebowych, a w tym iłu, gliny zwałowej, utworu piaszczystego i torfu. Fosfogips wprowadzano do gleb w ilościach odpowiadających 0, 4, 10, 15, 25, i 50-procentowej zawartości. Analizie fizykochemicznej poddano wodne zawiesiny badanych próbek glebowych po 24 h od chwili zmieszania z woda. Zawiesiny analizowano przy stosunku wagowym gleby do wody 1 : 2,5, a w przypadku torfu l : 4. Analiza fizykochemiczna gleb obejmowała pomiary pH, przewodnictwa właściwego - oraz potencjału redoks - Eh, i Eh7. Stwierdzono, że wprowadzenie fosfogipsu do badanych gleb jest przyczyną znacznego ich zakwaszenia oraz wzrostu przewodnictwa właściwego i potencjału redoks. Wielkość zaobserwowanych zmian fizykochemicznych parametrów, wywołana wpływem fosfogipsu, była zróżnicowana i związana z badanym utworem glebowym.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.