Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 20

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  gleby pobagienne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przedstawiono wyniki badań poziomów wód gruntowych w dwóch siedliskach: wilgotnym - В i okresowo posusznym - ВС, położonych na zmeliorowanym torfowisku niskim w dolinie rzeki Supraśli. Wykazano, że na kompleksie wilgotnym В wody gruntowe utrzymują się na poziomie zbliżonym do optymalnego, tj. 75 cm, natomiast na kompleksie okresowo posusznym układają się poniżej poziomu optymalnego, wynoszącego 50 cm. Właściwości fizyko-wodne gleb torfowo- murszowych na kompleksie wilgotnym są korzystniejsze dla produkcji biomasy niż na okresowo posusznym. Po okresie 5-letnim nie nastąpiło pogorszenie właściwości fizyko-wodnych gleby, co jest korzystne dla stabilności ekosystemu łąkowego. Wyższe i stabilniejsze plonowanie łąki stwierdzono na kompleksie wilgotnym - B.
Badania przeprowadzono na torfowisku Siódmak (547 ha), położonym w zlewni rzeki Sawicy, na Pojezierzu Mazurskim. Stwierdzono, że w warunkach ekstensywnego użytkowania, z uwagi na różnorodność złoża torfowego oraz podłoża (piasek, gytia), powierzchnia torfowiska uległa wyraźnemu skonfigurowaniu o deniwelacji do 1 m. W płytkich glebach torfowo-murszowych (MtIIIc1) oraz w glebach mineralno-murszowych (Mr11) osiadanie wyniosło 6-9 cm na przestrzeni 22 lat, czyli średnio rocznie 0,3-0,4 cm. Największe obniżenie powierzchni (od 16 do 22 cm) stwierdzono w glebach torfowo-murszowych silnie i średnio zmurszałych (MtIII, MtII). Tempo obniżania się ich powierzchni wyniosło 0,7-1,0 cm·rok⁻¹. Na tak znaczące osiadanie mogły mieć wpływ nie tylko pokłady torfu, ale także podścielające, głębokie złoże gytii organicznej.
Zdolność retencji wody w glebach murszastych i murszowatych właściwych jest zdeterminowana zawartością materii organicznej. Wzrost zawartości materii organicznej powoduje silniejszy przyrost zawartości wody przy polowej pojemności wodnej (nachylenie linii regresji wynosi 1,74) niż w punkcie trwałego więdnięcia (nachylenie = 0,96). Potencjalna retencja użyteczna (zawartość wody przy potencjale -9,8 kPa minus zawartość wody przy potencjale -1550 kPa) wzrasta w miarę wzrostu zawartości materii organicznej i wynosi średnio 20,4% obj. w utworach murszastych i 25,5% w murszowatych. Zawartość materii organicznej wpływa na kształt krzywej retencyjności wodnej. Utwory murszaste o najniższej zawartości materii organicznej wykazują S-kształtny przebieg krzywej, co upodobnia je do gleb piaszczystych. Mediana średnicy porów glebowych wynosi średnio 29,3 µm w utworach murszastych i 14,1 µm w murszowatych.
W pracy przedstawiono właściwości fizyczne i chemiczne gleb występujących w obrębie najniższego tarasu pyrzyckiego plejstoceńskiego zastoiska wodnego. Badaniami objęto następujące typy gleb: torfowo-murszowe wytworzone na gytii wapiennej, mineralno-murszowe wytworzone na piaskach luźnych, a także deluwialne próchniczne. Najkorzystniejszymi właściwościami fizycznymi charakteryzują się gleby torfowo-murszowe, właściwości fizyczne gleb mineralno-murszowych uzależnione są od zawartości materii organicznej i wyraźnie pogarszają się wraz z jej ubytkiem. Odczyn badanych gleb, ze względu na obecność w nich CaCO3, utrzymuje się w zakresie od obojętnego do zasadowego. Badane gleby charakteryzują się stosunkowo niewielką zawartością fosforu i potasu, a znaczną wapnia i magnezu. Ponadto niekorzystną ich cechą jest bardzo mała zasobność w ogólne formy pierwiastków śladowych, szczególnie w miedź i cynk.
Badaniami objęto pobagienne gleby torfowo-murszowe na torfowisku Krowie Bagno (Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie). Z 17 profili pobrano 68 próbek glebowych. W próbkach gleby oznaczono zawartość manganu, miedzi, ołowiu i cynku. W analizowanych glebach stwierdzono zróżnicowanie zawartości mikroelementów zarówno pomiędzy analizowanymi profilami, jak i w ich obrębie. Najwyższą zawartość Mn, Zn i Pb stwierdzono w powierzchniowych poziomach gleb.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.